Geislinn - 01.01.1930, Blaðsíða 10

10
GEISLINN
Eru peir í ljósi dýrðarinnar eða í hegningar-
staðnum? Get jeg talað við p>á?
Eftir pví sem tímarnir hafa liðið, hefir tekist
að ráða eina mikla gátu mannanna. Það er
sú gátan, sem öll hin heiðnu trúarbrögð hafa
glímt við. Vjer getum rannsakað trúarbrögð
Austurlandaþjóðanna, eins og pau eru fyrir-
skipuð af Muhameð, Budda og Confuciusi, og
vjer munum strax sjá, að helgisiðir peirra,
venjur og lífsreglur er pví nær alt bygt á skoð-
unum peirra á ástandi mannsins eftir dauðann.
Og samt sem áður finnur hjarta vort ekki
hvíld i pessu nje vonin fullnægingu. Í pessum
hugmyndaheimi íinnast ekki frjóangar sann-
leikans. Austurlandapjóðirnar hafa ekki ráðið
liina miklu gátu.
Gefur andatrúin hiö rjetta svar?
Vjer snúum oss að hinum kristna heimi.
Hjer hljótum vjer, ef pað í rauninni er unt,
að íá hina rjettu úrlausn. Vjer verðum varir
við inikla hreyfingu. L>að er andatrúin. Vjer
rannsökum hana og verðum undrandi. Hjer
er fræðikeríi, sem býðst til að koma oss i bcint
samband við ástvini vora. Hver sem vill, get-
ur fengið að koma inn i tilraunastofuna og vera
viðstaddur pað, sem par fer frani. í dimma
og skuggalega herberginu kemur íram andi.
Hann gjörir vart við sig með teikni eða skrift,
og vjer komumst að pcirri niðurstöðu að liann
viti jafnvel leyndarmál vor. Hann fræðir oss
og segir oss sannleikann. Og til pess að sann-
færa oss enn betur, er endurtekinn fyrir oss
vitnisburður og játning frægra visindamanna.
Deir geta ekki skýrt pessi fyrirbrigði með nátt-
úrulögmálinu. Sannanir spiritista virðast óhrekj-
andi, og pó kemst efinn að. Hvernig getum
vjer vitað með vissu að petta sjeu andar hinna
framliðnu? Getur ekki átt sjer stað að til sjeu
aðrar skynsemigæddar verur, er. geta gjört pau
undraverk, sem virðast gjörð, og blekt á penna
hátt mennina? Eins og ungi stúdentinn fór
yfir landamæri líísins til pess að leita að sönn-
unum, pannig viljum vjer og horfa yfir dauð-
ahafið og hinum megin við pað leita að úr-
lausninni á hinni miklu spurningu: Hvað er
sannleikur?
Svarið er fengið.
Svarið finst I Biblíunni okkar, sem er skrif
Guðs til mannanna. Hjer gefast upplýsingar,
er munu fullnægja hjarta voru. En í leit vorri
eftir hinu rjetta, hafa vonbrigðin orðið svo
margvísleg, að vjer gjörum oss ekki ánægða
með annað en alveg áreiðanlegar sannanir.
Sjerhver trúarjátning og sjerhvert trúarbragð-
akerfi telur sig hafa sannleikann. Hvernig get-
um vjer pá vitað að Biblian sje pað, sem hún
pykist vera? Látum oss virða fyrir oss mjög
einfalt dæmi.
Skip siglir á móti ofviðri úti á reginhafi.
Degar hinar æðisgengnu öldur skella á hinum
sterka búk skipsins, leitar kona ein ung, skip-
stjóra uppi, par eð hún er óvön sjóferðum,
og óttast að skipið muni farast.
„Er mögulegt að rata til lands yfir petta
veglausa haf?“ spyr hún skjálfandi af hræðslu.
„Já“, svaraði skipstjóri, „pessi litli áttaviti
visar okkur hina rjettu og skemstu leið inn í
pá höfn, sem ferðinni er heitið til“.
„En hvernig vitið pjer að petta sje rjetta
leiðin", heldur hún áfram. „Getur hann ekki vís-
að rangt og pjer svo siglt skipinu upp á sker“?
Skipstjóri hristir höfuðið með pessum sann-
íærandi hughreystingarorðum: Á hinum ótelj-
andi ferðum, sem jeg hefi farið i öll pessi ár,
hefir hann aldrei vikið um hársbreidd frá hinni
rjettu stefnu. Jeg reiði mig á hann til hins
iírasta, fyllilega sannfærður um að hann muni
aldrei svikja mig, pvi hann hcfir staðist
próf áranna.
Þannig er því og varið hjer.
Dannig er pvi varið með Bibliuna. Á sama
hátt og áttavitinn, sem ávalt vísar rjetta leið,
hefir húri verið leiðarvísir á hinu mikla hafi
lifsins, sjerhverjum sannleiksleitandi manni.
Hún hefir staðist pað mesta próf sem hugsan-
legt er — próf timans. Oss er óhætt að taka
Guðs orð gilt sem óskeikulan leiðarvísir.
Samskonartilraunir og unga stúdentsins, verða
áranguslausar. Hinn trúi ættfaðir, Job, sem
Drottinn gaf pann vitnisburð, að hann syndg-
aði ekki með vörum sinum, segir í 14. kap.
10 12. v.: „Deyi maðurinn, pá liggurhannflatur,
og gefi manneskjan upp andann — hvar er
hún pá? . . . pannig legst maðurinn til hvíld-
ar og ris eigi aftur á fætur par til himnarnir farast,
rumska peir ekki og eru ekki vaktir af svefninum"