Geislinn - 01.01.1930, Blaðsíða 11

GEISLINN
11
Pegar ungi maðurinn gekk inn um dyr dauð-
ans, hælti hann að vita nokkuð um lifið. Davíð,
sem var einn af hinum miklu guðsmönnum,
segir I Sálmunum: „Maðurinn er sem vind-
blær, dagar hans sem hverfandi skuggi." „Eng-
inn minnist pin i dánarheimum; hver skyldi
lofa f)ig hjá Helju?“ „Andi hans líður burt,
hann verður aftur að jörðu, á þeim degi verða
áform hans að engu.“ Sálm. 144, 4; 6, 6; 146, 4.
í Prjed. 9, 5 staðfestir Salómon pessi ummæli:
„Dví að þeir, sem lifa, vita að þeir eiga að
deyja, en hinir dauðu vita ekki neitt.“ í stað
þess að vera meðvitundar-líf, er dauðinn svefn_
Um þetta höfum vjer einnig vitnisburð Páls:
„Ekki viljum vjer, bræður, láta yður vera ó-
kunnugt um f>á, sem sofnaðir eru, til f>ess að
f>jer sjeuð ekki hryggir eins og hinir, sem ekkj
hafa von.“ 1. þess. 4, 13. Hjer við skal bætt
orðum Meistarans sjálfs, er hann talaði við
dauða vinar sins: Lazarus vinur vor er sofn-
aður, en jeg fer nú til þess að vekja hann.
Lærisveinarnir sögðu f>á við hann: Herra, eí
hann er sofnaður, f>á mun honum batna. En
Jesús hafði talað um dauða hans, en þeir hjeldu
að hann ætti við hvíld svefnsins. Dví sagði
Jesús þeim pá með berum orðum: Lazarus er
dáinn.“ Jóh. 11, 11 —14.
Staðhæfingar spíritista eru bygðar á eintóm-
um inisskilningi, pvi að Job segir ennfremur:
„Komist börn hans til virðingar, pá veit hann
pað ekki, sjeu pau lítilsvirt, verður hann pess
ekki var.“ Job 14, 21. Að hinir dauðu hafi
engin afskifti af pví, sem skeður í heiminum,
segir spekingurinn oss: „Peir eiga ekki framar
hlutdeild I neinu pví, sem við ber undir sól-
inni.“ Prjed. 9, 6.
Jóhannes postuli býður oss að reyna and-
ana, sem segjast vera frá Guði. 1. Jóh. 4, 1. Jes-
aja spámaður bendir oss á pá rjettu aðferð til
að reyna andatrúna: „Ef peir segja við yður:
Leitið frjetta hjá pjónustuöndum og spásagnar-
öndum, sem hviskra og umla — á ekki fólk
að leita frjetta hjá Guði sínum? Á að leita til
hinna dauðu vegna hinna lifandi? Leitið til
kenningarinnar og vitnisburðarins!" ef þeir tala
ekki samkvæmt pessu orði, pá hefir fólkið
enga birtu.“ Jes. 8, 19. 20.
Hjer eru spiritista-fyrirbrigðin rannsökuð með
hinum rjetta prófsteini Biblíunni — og pað
kemur í ljós að pau standast ekki prófið. Slik-
ar kenningar eru í megnasta ósamræmi við
leiðarljós vort, Biblíuna. En vjer trúum pví pó,
að áminst fyrirbrigði sjeu ekki tómur heila-
spuni. Dað eru yfirnátturleg öfl, sem standa á
bak við þau, en pað er ekki Guðs kraftur.
Andar peír, sem birtast í hinu dularfulla ljósi
í herbergi miðilsins, eru alls ekki andar hinna
íramliðnu vina vorra. „Dað eru djöfla-andar, sem
gjöra tákn,“ segir hið innblásna orð. Op. 16, 14.
Hver er hin persónulega afstaða vor gagn-
vart þessum hlutum? Dað er skýrt sýnt fram
á pað, að til er vegur, sem leiðir til lífsins,
og annar vegur, sem leiðir til dauðans. Og
hin eilífu örlög vor eru undir pví komin, að
vjer veljum rjetta veginn. Hversu afaráríðandi
pað er fyrir oss að fá pekkingu á sannleikan-
um viðvíkjandi pessum hlutum. í Rómverja-
brjefinu er greinilega sýnt fram á pað, að vjer
erum allir syndarar og dæmdir til dauða: „Allir
hafa syndgað og skortir dýrð Guðs.“ „Laun
syndarinnar er dauði, en náðagjöf Guðs er
eilíft lif fyrir samfjelagið við Krist Jesúm,
Drottin vorn.“ Róm. 3, 23; 6, 23.
Úrlausnin.
Dað er til guðdómlegt hjálparmeðal, sem er
einfalt, áreiðanlegt og fullnægjandi. Vjer finnum
pað i Jóh. 3, 16: „Dví að svo elskaði Guð
heiminn, að hann gaf son sinn eingetinn, til
pess að hver, sem á hann trúir, glatist ekki,
heldur hafi eilift lif.“ Dað er ekki andatrúin,
heldur Jesús Kristur, sem veitir úrlausn á pess-
ari miklu ráðgátu aldanna. Hann rjeði pessa
gátu með dauða sínum, og vjer getum hlotið
fult gagn af peirri ráðningu, ekki með pví að
reyna hið sama og hann reyndi, heldur blátt
áfram með pví að trúa á hann. „Dess vegna
er hann og fullkomiega fær um að frelsa pá
sem fyrir hann ganga fram fyrir Guð.“
Jesús gjörir pjer og mjer petta tilboð: „Komið
til mín allir pjer, sem erfiðið og punga eruð
hlaðnir, og jeg mun veita yðar hvild.“ Dað er
lagt algjörlega í vora hönd að veita pessu við-
töku eða hafna pví. „Hver sem vill, hann
meðtaki óverðskuldað lífsins vatn!“