Geislinn - 01.12.1930, Page 9

GEISLINN
81
Hvernig guð frelsar syndara.
í hverju er frelsunin fólgin? Hvað
Frelsun mannsins
er hið háleitasta verk,
sem tími og eilífð
getur sýnt. Fram-
kvæmd pessa áforms
hefir kostað himin-
inn meira en nokkuð annað, og hefir útheimt
guðdómlega visku og kraft, náð og miskunn-
semi í svo stórum mæli, að pað hefur vakið
undrun hjá allri Guðs skepnu. Dað parf pess
vegna enginn að undrast, pótt sálnaóvinurinn
í uppreist sinni gegn Guði og í gegn öllum
sannleika, leitist við að rugla og falsa, og par
með draga hjúp yfir og rýra petta eina og
undursamlega mikilvæga áform til endurlausn-
ar manninum.
í öllum tímanlegum efnum reynum vjer að
leita pekkingar og leiðbeiningar frá hinum
bestu fáanlegu heimildum; en pegar spurning-
in snýst um eilífðarmálin, verða alt of margir
meðal vor kærulausir og gefa sig að hug-
myndum, já, oft og tíðum heilaspuna manna.
„f3ví að allir hafa syndgað og skortir Guðs
dýrð.“ „Dví að laun syndarinnar er dauði.“
„Dess vegna, eins og syndin kom inn í heim-
inn fyrir einn mann, og dauðinn fyrir syndina,
og dauðinn pannig er runninn til allra manna,
af pví að allir hafa syndgað." „Hver sem
synd drýgir, drýgir og lagabrot, og syndin
er lagabrot." (Róm. 3, 23; 6, 23; 5, 12;
1. Jóh. 3, 4).
Skilyrði fyrir fyrirgefningu.
Það er syndin, sem gjört hefur frelsun nauð-
synlega. Hið fyrsta mikilvæga atriði, sem vjer
verðum að haía skýran skilning á, er, að
vjer fyrir alvarlega trú, játningu og iðrun, fá-
um fyrirgefningu á syndum vorum, eins og
Guð hefur sagt í hinum vel pektu orðum:
„En ef vjer játum syndir vorar, pá er hann
trúr og rjettlátur, svo að hann Jyrirgefur oss
syndirnar og hreinsar oss af öllu ranglæti."
1. Jóh. 1, 9.
Syndafyrirgefning
er nauðsynlegur pátt-
ur í endurlausn
mannsins. Sekt vor
og hegning var lögð
á Krist, sem gekk
fram fyrir syndarann og tók einnig á sig
syndir hans og bar pær allar upp á krossinn.
Öll sektarmeðvitund vor og iðrun, fyrirdæming
vor og reiði Guðs yfir syndinni, alt petta bar
hann, sem gekk í gegnum allar okkar reynsl-
ur, alt að dauðanum á krossinum, til pess að
mögulegt væri að fyrirgefa synd án pess að
gefa nokkuð eftir af kröfu lögmálsins, eða að
virða pað að vettugi.
En jafnvel pótt að syndafyrirgefningin sje
svo pýðingarmikil, sem hjer hefur verið sagt,
pá er samt ekki hægt að telja hana nema
fyrsta sporið í frelsunar-verkinu, sem vinna
verður fyrir hverja einstaka manneskju. Synda-
fyrirgefning leysir manninn frá drýgðum
syndum, en hún getur ekki í sjálfri sjer fjar-
lægt frá manninum tilhneigingu hans til synd-
ar, eða komið til leiðar rjettlæti, hvorki með
tilliti til nútíðar eða framtíðar. Það, sem verð-
ur að eiga sjer stað, er rjettlæting, er Kristur
kemur einnig til leiðar.
Rjettlættur fyrir trú.
Á sama hátt og Guð fyrirgefur syndir vorar,
svo er og með rjettlæting vora; pað er hvort-
tveggja gjöf frá Guði, sem vjer öðlumst fyrir
trú. Hlýðni vor eða breytni hjer í heiminum
mun aldrei geta rjettlætt okkur; pessvegna
verður rjettlætisgjöfin að vera varanleg og
framhaldandi reynsla vor, er nær út yfir alt
vort líf. Það liggur í hlutarins eðli, að rjett-
lætingin er gjöf frá Guði, par sem vjer sjálfir
getum aldrei unnið til rjettlætis. Af eftirfarandi
orðum úr Heilagri Ritningu getum vjer sjeð
hvernig Guð lítur á okkar eigið rjettlæti.
„Og vjer urðum allir sem óhreinn maður,
allar dygðir vorar sem saurgað klæði; vjer
pýðir pað að vera rjettlættur fyrir