Geislinn - 01.12.1930, Side 12

84
OEISLINN
„Úlfur og lamb munu vera saman á
beit, og ljónið mun hey eta, sem naut
- en moldin skal vera fæða högg-
ormsins. Hvergi á mínu heilaga fjalli
munu menn ilt fremja eða skaða gjöra,
segir Drottinn. — Jes. 65, 25.
Er vjer hugsum um petta: — Ljónið, úlfur-
inn, uxinn og lambið munu vera á beit
saman, og ekkert peirra mun gjöra neitt illt
af sjer — virðist oss pað næstum ótrúlegt.
Hefir heimurinn ekki fengið að kenna á
ilsku og jrjáningum í pau 6000 ár, sem brátt
eru liðin, sfðan hann var skapaður? Hafa ekki
bæði menn og málleysingjar orðið fyrir pessu?
Mikið er pað blóð, sem úthelt hefir verið
aðeins til að afmá og eyðileggja. Óteljandi
eru tárin, sem feld hafa verið. Stunur og
kveinstafir málleysingjanna hafa stigið upp til
skapara peirra, sökum grimdar og ósvífni
mannanna. Dögult kvein hinna kúguðu og
Undirokuðu manna, bæði einstaklinga og heilla
pjóða, sem ranglæti og yfirgangur annara hefir
steypt í óhamingju, hefir öld eftir öld borist
til eyrna hins rjettláta föður. Margir eiga
Við sára eymd að búa sakir fátækar. Óteljandi
börn gráta og biðja um brauð, og er pað sem
hnífsstunga í hjörtu hinna atvinnulausu feðra.
Friðar-
ríkið.
Hvernig og hvenær mynd-
ast friður í heiminum?
Eftir Chr. Tobiassen.
Frá öllum landsálfum berast óp hinna pjáðu
og sjúku og peirra, sem sokknir eru niður í
spillingu. Ósjálfrátt hlýtur maður að minnast
pessara orða postulans: . . . „Öll skepnan
stynur líka og hefir fæðingarhríðir alt til
pessa.“ (Róm. 8, 22.)
Þráin eftir lausn.
Sami höfundur segir einnig: „Dví að prá
skepnunnar bíður eftir opinberun Guðs barna.“
(Róm. 8, 19). Skepnan práir „opinberun Guðs
barna“ — lausnarstundina. Synd og afturför
hefir sett merki sitt í alt og á alla. Farg bölv-
unarinnar hefir komið til vegar pví andvarpi,
peirri prá eftir launs, sem postulinn talar um.
Já, jafnvel jurtirnar taka undir með skepnunni.
Á skáldlegan hátt lýsir Jesaja spámaður gleði
trjánna á peim degi, er Guðs börn hljóta hið
dýrðlega frelsi. (Jes. 14, 7, 8).
Á peim degi, er Drottinn vitjar jarðarinnar,
mun hann „dæma heiminn með rjettlæti og
pjóðirnar með rjettvísi“ — á peim degi mun
öll náttúran fagna, „straumarnir klappa lof í
lófa og fjöllin fagna öll saman.“ (Sálm. 98, 8. 9).
Ef náttúran práir lausnarstundina, pá gjöra
Guðs börn pað miklu fremur. Dau munu
segja: „Sjá, pessi er vor Guð; vjer vonuðum
á hann, að hann munda frelsa oss; pessi er
Drottinn; vjer vonuðum á hann; fögnum og