Ársrit Nemendasambands Laugaskóla - 01.01.1928, Blaðsíða 26

24
V.
Brúarfoss klýfur öldurnar milli Skotlands og Færeyja.
Haustmyrkrið grúfir yfir liafinu, svo að ekki er vistiegt
uppi á þiljum. Eg er einn inni í klefanum mínum og læt
hugann reika yfir farinn veg. Mér verður títt hugsað til
Helsingjagarðs. P>ótt sá skóli sé nokkuð annarskonar en
sá skóli, sem eg starfa við, og koman þangað utan við
aðal ferðaáætlun mína, get eg þó ekki gleymt honum. Mér
finst hann að ýmsu leyti vera það merkilegasta, sem eg
hef séð í þessari ferð, og það, sem eg hefði helst viljað
flytja heim með mér. Eg hugsa til þess verklega nánrs, sem
heima tíðkast. Gætum við ekki eitthvað af þessum skóla
lært á því sviði? Eg hugsa til húsmæðraskólanna okkar,
og þá einkum til þess skóla, sem þingeyskar konur eru að
berjast fyrir, og enn er ófæddur. Þarna finst mér eg hafa
séð fyrirmynd, sem auðvelt væri að laga eftir íslenskum
þörfurn og íslenskum staðháttum, svo að samræmdar væru
hugsjónir og hversdagslegt líf, svo að skóladvölin jryrfti
ekki að verða endurminning ein og draumsjón, þegar heim
kemur. — Eða er hugsunarháttur íslendinga þannig, að
ekki geti svo hagnýt kensla átt við þá? Um það hef eg
nokkurn ugg en enga vissu.
Það er ekki mitt hlutverk að gera tillögur um hús-
mæðrakenslu. En skaðlaust tel eg að vekja athygli les-
enda Ársritsins á þessum stórmerkilega skóla, þótt ekki
hafi mér tekist að bregöa upp af honum svo skýrri mynd,
sem eg hefði kosið.
10. maí 1928.
Kowád Erlendsson.