Ársrit Nemendasambands Laugaskóla - 01.01.1928, Blaðsíða 65
63
hitti hann þar Júlíus Havsteen sýslumann, hreinskilnasta
andstæðing skólamanna. Taldi Havsteen sig hafa verið
mótfallinn þessu brölti í slíku árferði sem nú væri. En ef
vel tækist með hitaleiðsluna, mundi hann geta fyrirgefið
ráðleysurnar að miklu leyti og mundi verða skólanum vin-
veittur heldur en hitt hér eftir, enda hefði hann aldrei ver-
ið mótfallinn skólamálinu í sjálfu sér, heldur þvi, hvernig
það var sótt. Gustur sá, er stóð gegn skólanum um vorið
1924 og lengi sumars, var líka að mikiu leyti kvíði og
þreyta við bjástur, er menn bjuggust við og fundu, að
skólabyggingunni fylgdi. Eitt dæmi þess er smásaga um
verkamann á Húsavík. Hann var að bjástra við miðstöðv-
arofna skólans þar í fjörunni og varð þá að orði: »Mikið
ólán var það, að þessi Arnór skyldi nokkurn tíma fæðast«.
Nokkru síðar færði hann skólanum pípur og ofna á vögn-
um. Þá var hann hinn hrifnasti og var enginn ökumaður
skólans sléttmálli en hann. En 40 kílóínetrar eru frá Húsa-
vík fram að Laugum.
Margs er að minnast mjög gleðilegs frá þeim mánuð-
um, er Alþýðuskóli Þingeyinga reis af grunni, en líka
margs sorglegs. Alt er það ofið saman á furðulegasta hátt.
Mestum sársauka olli lömunarveikin. Þótti sumuin and-
stæðingum skólans, að hún léki skólavini sérstaklega hart
og töldu þar kenna guðs reiði. Þess er áður getið, að einn
verkamaðurinn við bygginguna varð lamaður, og var hann
íluttur á sjúkrahús um vorið. í septeinber um haustið var
skólinn »reistur«. En í stað »reisugildis« lögðu allir þeir,
er við skólann unnu, daglaún sín þann daginn í einn sjóð,
og sendu félaga sínum, er þannig hafði orðið eftir úr
hópnum. Og þegar leið að lokum, og vinir skólans komu
að kveðja þá, er unnið höfðu að því að reisa hann, þá var
alls ininst, er yfir hafði dunið, og þó skilið með bróður-
hug og fögnuði, því að mikla erfiðleika hafði tekist að
yfirstíga.