Ársrit Nemendasambands Laugaskóla - 01.01.1928, Blaðsíða 125
123
var svo skapmikill og metnaðargjarn, hafi sviðið það
sárt, að vera haldinn sem bandingi hjá Gissuri.
Lítið atvik, sem kemur fyrir meðan Þorgils dvelur hjá
Gissuri, sýnir vel skap hans. Hann og frænda Gissurar
greindi á um tafl, og vildi h'vorugur vægja. Lauk svo, að
Þorgils Iaust manninn með tafiinu og mælti við: »Mikið er
það að vita, að vér skulum nú engan hlut þora að halda til
jafns við frændur Gissurar«. En er Gissur vildi sætta þá,
svaraði Þorgils honum skapraunarlega og var reiður
injög. — Síðar gaf Þorgils manni þessum kyrtil bláan, og
voru þeir jafnan vinir síðan.
Þarna kemur glögt fram óbilgirni Þorgils og metnaður.
í þessum fáu orðum, sem hann mælir, kemur fram lengi
innibyrgð gremja til Gissurar, Sem hafði leikið ætt hans
svo hart, og sært metnað hans sjálfs. Og jafnvel þó að
hann sé enn barn að aldri, skirrist hann ekki við að svara
Gissuri fullum hálsi, þegar hann vill skerast I leikinn.
En í þessari stuttu frásögn er líka-brugðið upp þeim
eiginleika Þorgils, sem gerði hann svo glæsilegan sem
höfðingja, það er það, hve laginn hann er að sættast við
mótstöðumenn sína og snúa óvináttu í vináttu. —
Ungur fór Þorgils utan, og gerðist hirðmaður Hákonar
konungs og dvaldi alllengi með honum. Síðan kernur hann
hingað til lands ásamt Gissuri Þorvaldssyni, og hafði
konungur skipað hann yfir Borgarfjörð. Skyldu þeir fé-
lagar vera hvor öðrum til styrktar. En samband þeirra
var lítið, og virðist það meir Gissuri að kenna. Hann virð-
ist ekkert kæra sig um Þorgils, og Þorgils er þá of stór-
lyndur, til þess að reyna að koma sér í mjúkinn hjá hon-
um. Ef til vill hefur Gissur óttast hann sem keppinaut. —
All erfiðlega gekk Þorgilsi í upphafi. Hann fær að vísu
hérað af bændum í Borgarfirði, en með dræmingi, og þeir
eru honum lítt hollir. Hann á sér fáa vini og styrktarmenn,
en volduga óvini, þar sem eru Sturla frændi hans og