Ársrit Nemendasambands Laugaskóla - 01.01.1928, Blaðsíða 134
132
og eftir hverju þeir óski einkum, að þar verði. Qott væri
að vita fyrir fram, ef von er fyrirlestra eða langra erinda
á mótinu. Vænti eg þess iullkomlega, að einhverjir nem-
endur mínir hafi slík erindi við félaga sína. Á slíku móti
sem þessu verður það ekki reiknað til mikillætis, heldur
sem áliugi og trú á Sambandið og einlægni og tiltrú til
félaga sinna. Þið eigið ekki að koma á niótið, til aö leita
að neinu mati á ykkur hjá jafnöldrum ykkar og félaga,
heldur til að sjá framtíðina hvert undan annars hendi.
Eg vil ekki lasta það að vísu, að æskan sjái undan hand-
arkrika ömmu sinnar inn í álfheima og draumalönd, eins
og oft er látið gerast í þjóðsögunum, og gerist í raun og
veru í lífinu sjálfu. En þó munu bjartsýnir og dáðrakkir
æskumenn geta hjálpað félögum sínum allra best til að
sjá þá leið, er tii lífsins liggur.
Eg vil að svo komnu ekki fastráða um önnur mál til
uniræðu. en það sem Þorgeir talar um: Ársritið. En raun-
ar hygg eg, að umræöumálin eigi einkum að vera fram-
tíðarmál Sambandsins, en ekki framtíðarmál þjóðar okk-
ar, eins og Þorgeir orðar það. Tvö mái hafa mér einkum
komið til hugar, og vil eg varpa þeim fram hér, án þess
þó, að eg telji sjálfsagt, að þau verði rædd á þessu næsta
móti.
Eg skal fyrst minnast á það málið, sem mér finst meir
þurfa að flýta. Það er að brottfarnir nemendur finni ein-
hverja leið, til að hjálpa hver öðrum til framhaldsnáms.
Ncmendur frá Laugum eiga sem flestir aö halda áfram
námi eftir eigin leidum utan við alla troðna stiga. En þær
leiðir eru altaf leiðir áhættunnar, og þó enga tryggingu
aðra hægt að setja en manngildi þess, er á hættir. Slík
trygging er sjaldan veðhæf við Iánsstofnanir, ef æskumað-
ur á í hlut. En innan félagsskapar eins og Nemendasam-
bandsins, er það besta tryggingin. Flestir dugmestu æsku-
mennirnir þurfa aö sækja nám sitt með lánsfé. Getur