Alþýðublaðið - 08.12.1923, Blaðsíða 2

s
&LÞYÐUB1LAÐZ&
AlEfltabranitoertiB
selur hín þótt hnoðuðu og vel bökuðu
rúgbranð
úr hezta danska rúgmjdllnn, sem hingað flyzt, enda eru
þaa Tiðarkend af neytendnm sem framúrskarandi gúð.
Rúðhús
Eitt at því, sem erlenda bæi
ptýðir oft einna mest, eru >ráð-
hús< þeirra, og mjög er ætíð
til þeirra vandað. I>au eru reist
á áberandi stað og þar, sem
umferð er mest.
Reykjavik er á eftir öllum
höfuðborgum í þessu sem öðru,
og má vel vera, að ekki sé
skaði skeður, En hver veit, nema
bærinn verði einhvern tíma þess
megnugur, t. d. í samráði við
iandið, að reisa hús fyrir ailar
þær opinberar skrifstofur, sem ■
nú eru í húsum einstakra manna
og grelða þar háa Ieigu?
Ég rita þessar líour eigi til
þess, að farið verði að ráðast í
ráðhússmfði, enda ekki við slíku
að búast, en ég rita þær til
þess að benda hinum vært sof-
andi borgárstjóra á, að skylda
hans var að hafa augastað á
lóð undir slíka rausnarhöll. Hvar
var slík lóð? Hún er Bernhöfts-
lóðin og lóðirnar þar sunnan við
að Amtmannsstíg. Nú er sagt,
að K. F. U. M. hafi keypt Bern-
höftslóð undir samkomuhús sitt.
Það er vel. En, bæjarmenn,
getur nokkur bent á heppilegri
stað tyrir >ráðhús< en þennan?
Þrándur.
Sðgulegar
enúurminningar
frá kosDÍngannm.
Á prestana. og trúna vér
treystum þó mest,
að tjóðra og reyra ykkur
',i böudum:
Því það eru vopnin sem
bíta hér bezt
í böðla og kúgara höndum.
Þorsteinn Erlingsson.
I.
Burgeisa-flokkurinn sigraði í
kosningabardágánum. Nokkuð
stór hluti af álþýdu manna hefir
í þetta sinn eins og o t áðar
beygt sig í auðmýkt og kyst á
vöndlnn, — kyst á auðs- og
valda-vöndinn, sem burgeisárnir
hafa haldið* reiddum yfir
þjóðinni og með honum rekið
alþjóð í þann ijárkreppuhnút,
sem hún nú er komin í. í>að
mætti að vísu svo segja, að þeim
bæri það vaDdaverk áð leysa
hnútinn, en það er bara sá galli
á, að þá vantar vit og vllja tll
þess. og þjóðarskútan losnar
ekkl af því skerí, sem þessir
herrar hafa í blindþoku eigin-
girninnar siglt henni í strand á,
meðal annars af þvf, að heiztu
forkólfar burgeisanna hafa safn-
að sér gulli og gersemum og
lifa í dýrum fagnaðj, þótt þjóðin
í heild sinni líði, og þeir, sem
unnið hafa þeim áuðinn, sveita
og helfrjósa. Fólkið hefir valið
sitt hlutskifti. Það hefir valið
þessa menn og íaiið þeim for-
sjána og með þvf unnið að 'því,
að eymdin haldi áfram að berja
á dyr hjá þeim, sem hún er ekki
enn orðin heimiiisföst hjá.
(Frh,). B. B.
Til dagblaðsios „Vísis'í
Dagblábið >Vísir< fiutti mikla
hóigrein 4 dezember um Thor
Jenssen fyrir >takmárkaláusan<
duetnáð hans. '
Ég gat ekki áttað mig á því,
f hverju þessi takmarkaiausi
dugnaður væri fólginn. nema
ef væri í því að lækka kaup
verkaíýðsins.
Slíkur dugnaður er ekki hóls
verður í mínum augum, þó hann
sé það í augum ritstjóra >Vísis<.
>Vfjir< getur um gjöf stór-
kaupmannsins til Stúdentagarðs-
ins. Jú, gjöfin var stór. En hverjir
hafa hjálpað Thor Jensen til að
afla þeirra auðæfa, sem hann
hefir með höndum. Það er hinn
Verkamaðurinn, blað jafnaðar-
manna á Akureyri, er bezta fréttablaðið
af norðlenzku blöðunum. Flytur góðar
ritgerðir um stjórnmál og atvinnumál.
Kemur út einu sinni í viku. Kostar
að eins kr. B,00 um árið. Gerist áskrif-
endur á aigreiðslu Alþýðublaðsins.
Hvað ep Demókrat?
vinnandl iýður í þe3su landi,
þvf að vinnan ein skapar auð-
inn.
Mér heíði þvf fundist, að stór-
kaupmaðurinn,Thor Jenssen, hetði
átt að styðja að því með fjár-
framlági, að atvinna yrði hafin
fyrir þá, sem hennar þurfa með.
Þá he ði stórkaupmáðurinn verlð
á réttri leið, því að hversu þarf-
legt sem það er að reisá stú-
dentagarð, er þó þarflegra að
bjarga því tólki, sem er að tram
komið af hungri og neyð. Um
þá miklu atvinnu, sem Thor
>veitir< fólki við Íandbúnað sinn,
Jæt ég órætt hér. Enn hvað
hefir stórkaupmaðurina borgað f
kaup við þá vinnu, og hvað
borgar hann nú?
0. S. J.
Nýbreytni. Austur í sveitum
ryður sér til rúms sá eítirtektar-
verði siður, að gefa hundutn nöfn
eftir ættarnafnasiðnum nýja. Ttðk
ast þar svo sem hundanöín
Kvaran og Kjaran Kamban og
Gamban, og nú er á einum bæn-
um þar kolótt tfk, upprennandi
og efnileg, sem hlaut um það
leyti, sem Eyja-Skjöldur barst
þangað, hið einstaklega smekk-
vfslega nafn Kolka.
Framleiðslntækln elga að
vera þjóðareign.