Alþýðublaðið - 11.12.1923, Qupperneq 3

ALÞYÐUBL ADIÐ
3
M u n i ö
eftir
Edinborgar-
ntsðlunni!
Maltextrakt frá ölgarð-
Inni Eglll Skallagrímsson er bezt
og ódýrast.
átta burgeisanna gekk út á þ?ð
að svívirða Alþýöuflokkinn og
einstaka menn hans, sem fremst
standa f baráttunni. Gylti skríllinn
œddi um götur og torg með
alls konar fíflalátum; skikkanlegt
alþýðutólk gat ekki gengið f
friði um göturnar án þess að
verða fyrir hrópi frá þessu, liði
burgeisanna. (Frh)
B. B.
Þjóðnýtt skipulag á framleiðslu
og verzlun í stað frjálsrar og
skipulagslausrar framleiðslu og
verelunar í höndum ábyrgðarlausra
einstáklinga.
Hjáiparstðð hjúkrunarfélags-
ins »Líknar< er opin:
Mánudaga . . ,kl. n—12 f. h.
Þrlðjudagá ... — 5—6 •. -
Miðvikudaga . . — 3—4 e. --
Föstudaga ... — 5—6 ©. --
Laugardaga . . — 3—4 @. --
Undirritaður innheimtir skuldir,
skrifar samninga, stefnur og bréf,
afritar skjöl 0. fl. Pétur Jakobs-
son, Nönnugötu 5 B. Heima kl. 3
til 4 og 8 til 9 síðd.
Úr bréfi
frá Yestmanuaeyjulu.
. . . Héðan er fátt að frétta,
alt á afturfótunum 0g »rambar
á helvítis barmií, eins og þú
veizt, og ekki mun það batna.
Nei; nú situr auðvaldið i önd-
vegi og kreppir hnefann ógnandi
framan í fátæklingana með hinn
nýja þingmann og meiri hluta
bæjarstjórnar í broddi fylkingar,
enda kvað Jóhann Þorkell vera
búinn að heita á jafnaðarmenn;
við fáum án efa að súpa f botn
ávöxtinn af þingverkum hans eftir
Steinoífa @1
ágœt tegund
í
Kanpfélaginu
Áðalstræti 10.
Framnesveg 20 G. Fatahreinsun,
afpressun, einnig vent og gert við
föt. Áherzla lögð á vandaða vinnu
Framnesveg 20 C.
—........ »t—
orku hans og viti; það kemur
fram á sínum tíma.
»Skjöidur< eys so:pinu án af-
láts; þykir mönnum, sem vera
ritstjórans í Kristilegum Félags-
skap Ungra Manna og sem Odd-
fellow meðlims verði honum nú
til maklegs sóma. Já; menn geta
verið siðspiltir, þótt. þeir hafi geDgið
hinn svo kallaða mentaveg.
það eru aðallega Karl Einars-
son og Ólafur Friðriksson, sem
Kolka hefir verið sagt að nú þurfi
að svívirða, og svo ýmsir aðrir,
sem eru aukapersónur í þessum
fagra leik hans; þeim finst, sem
von er, að Ólafur eigi hér almenn
ítök í hugum manna. fað er víst
Edgar B.ice Burrougha: Sonup Tarzans,
Meriem lézt sofa og vildi leika á Kórak. Hún lá þvi
grafkyr með lokuð angn. Hún heyrði þá nálgast æ meir,
er komn. Þeir voru nú i næsta tré og hlutu að hafa
sóð hana, þvi að þeir stönzuðu. Hvers vegna fóru þeir
hljóðlega? Hvi kallaðí Kórak ekki vanaiega kveðju sina? i
Þögnin var furðuleg. Hún yar nú rofin af mjög lágu
hljóði; — annar þeirra læddist að henni. Yar Kórak að
leika á hana? Hún gægðist undan augnalokunum, og
það, sem hún sá, stöðvaði hjarta liennar. Stór karlapi,
sem hún aldrei hafði séb áður, var ab læöast að henni.
Á bak við hann var annar álíka.
Með skjótleika ikornans var Meriem komin á fætur,
en um leið stökk apinn. Stúllcan sveiflaði sér grein af
grein og aparnir á eftir henni. Fyrir ofan þau var heill
skari af smáöpum, sem köstuðu sprekum á apana og
skömmuðu þá, en kölluðu hvatningar til Meriem.
Meriem sveif greitt af grein, og hélt stöðugt upp á
við að grennri greinum, sem ekki gátu borið mannapa.
Nær og nær komu karlaparnir. Hvað eftir annað lá við,
að sá fremri næði henni, on hún slapp með snarræði og
djörfum stökkum.
Hún nálgaðist hægt og hægt öryggið, þegar ein
greinin sveigðist niður á við undan henni. Áður en hún
heyrði brothljóðið, vissi hún, að hún hafði ætlað skakt á
styrkleika greinarinnar. Hún lét fyrst hægt undan. Svo
ryktist hún frá trénu. Meriem slepti talcinu 0g reyndi
að ná sér i' grein á fallinu. Henni tókst það tólf fetum
fyrir neðan brotnu greinina. Þannig hafði hún oft áður
fallið, svo hún hræddist ekki byltuna; — töfin olli henni
kviða, sem og kom á daginn, því að varla var hún
komin á trygga grein, er loðinn apinn stóð við hlið
hennar og tók utan um hana.
Þvi nær jafnsnemma kom hinn apinn. Hann greip til
Meriem, en sá, er hélt henni, vatt henni undan, hretti
grönum og urraði ákaflega. Meriem brauzt um fast.
Hún barði apann og lamdi. Hún beit hann i handlegg-
inn. Apinn sió hana i andlitið, en snóri svo til móts við
fólaga sinn, er sýnilega vildi eiga herfangið.
Apinn gat ekki barist i trénu, þar sem hann hólt á
fanga, er brauzt um, svo að hann rendi sér til jarðar.
Hinn kom á eftir, og bardaginn hófst. Hólmgangan
hætti við og við til þess að ttá stúlkunni, þvi að hún
notaði sérhvert færi til þess að komast undan, en þeir
náðu henni alt af. Þannig börðust þeir lengi og bitust
mjög.
Stúlkan varð oft fyrir höggum, er ætluð voru þeim,
er á henni hélt, og eítt sinu misti hún meðvitundina.
Gátu aparnir þá barist af hjartans lyst um herfangið
og spöruðu nú ekki kraftana.
„Tarzan“, „Tarzan snýr afíur", „Dýr Tarzansí'
Hver saga kostar að eins 3 kr., — 4 kr. á betri
pappír. Sendar gegn póstkröfu um alt land. Látið
ekki dragast að ná í bækurnar, því að bráðlega
hækka þær í verði. — Allir skátar lesa Tarzan-
sðgurnar. — Fást á afgreifislu Alþýðublaðsins,