Dagblaðið Vísir - DV - 12.05.2005, Blaðsíða 23

FIMMTUDAGUR 12. MAÍ2005 23
Ég er rúmlega fertug kona, myndarleg og vel
menntuð. Ég er vel stæð fjárhagslega og á góðan
og samheldinn vinahóp. Það sem plagar mig er
það að ég hef aldrei verið í sambandi og það sem
meira og óvanalegra er - ég er enn hrein mey.
Ég var að nálgast fer-
tugsaldurinn en mey-
dómur minn var enn
ósnortinn.
Það kom líka sjaldan fyrir að ég
lenti á sjens, ég var bara alls ekki
mikið fyrir augað. Ég var afar bæld
kynferðislega og leit alls ekki á mig
sem kynveru. Svona liðu mennta-
skólaárin og háskólaárin. Tilvera
mín snerist um nám enda var ég af-
burðanemandi í alla staði. Ég man
samt lítið eftir þessum árum, það
komst ekkert annað að hjá mér en
námið.
Breyttist í svan
Ég breyttist reyndar úr litla ljóta
andarunganum í fallegan svan
meðan á skólagöngunni stóð. Ég
tók varla eftir því sjálf en einn
daginn rankaði ég við mér þegar ég
leit í spegilinn og sá þar fallega
unga konu. Ég hafði ómeðvitað far-
ið að hugsa um útlitið og var orðin
hin myndarlegasta kona. Ég var 24
ára, komin með háskólagráðu en
hafði enn ekki öðlast neina kyn-
ferðislega reynslu.
Ég hef engar skýringar á þessu,
ég einfaldlega lét þennan hluta
samfélagslegs þroska míns sitja
algerlega á hakanum. Það eina sem
mér dettur í hug er að atburðurinn
á ættarmótinu forðum hafi haft
dýpri áhrif en mig grunaði.
Ósnortinn meydómur
Tíminn leið. Eg fór til útlanda í
framhaldsnám og kom heim rétt
fyrir þrítugt, hámenntuð. í útlönd-
um öðlaðist ég mína fyrstu reynslu
af hinu kyninu en gerði þó ekkert
meira en að kyssa og knúsa. Ég fór
alltaf í baklás þegar hlutirnir virtust
ætía að ganga lengra. Ég held að ég
hafi orðið hræddari eftir því sem
tíminn leið. Ég var að nálgast fer-
tugsaldurinn en meydómur minn
var enn ósnortinn. Eg var eins og
áður kom fram mjög myndarleg,
vel stæð, átti mína fallegu íbúð og
falleg föt eftir nokkurra ára dvöl í
hátískuborg. Það eina sem vantaði
var karlmaður.
Fór á stefnumót
Þegar ég var komin dálítið yfir
þrítugt fór ég á stefnumót með
vinnufélaga mínum. Hann hafði
elst við mig í langan tíma en ég var
alltaf mikið til baka og þorði ekki
að fara út með honum. Lét að lok-
um slag standa er hann bauð mér
út að borða. Eftir matinn var ég
orðin létt eftir allt vínið og sam-
þykkti að fá mér eitt glas af rauð-
víni heima hjá honum. Ég var í
miklu stuði og það kjaftaði á mér
hver tuskan. Mér leið vel og fannst
ég virkilega kynþokkafull. Hann
kyssti mig og ég tók á móti, alls
óhrædd - í fyrstu.
Kailaði mig tepru og lesbíu
Þegar hann varð ágengari fór
mér að líða verr. Ég sagði honum
að hætta, ég vildi fara hægar í sak-
irnar og ætlaði að fara að koma mér
heim. Hann brást ókvæða við og
gargaði á mig að ég væri kynköld.
Hann lét það út úr sér að allir í
vinnunni vissu að ég væri hrein
mey og að ég væri bara tepra og
lesbía. Hann reyndi að ná fram
vilja sínum í smástund en ég barð-
ist á móti með kjafti og klóm og
náði að hlaupa út. Ég var í algeru
sjokki, aðallega þó vegna orða hans
en ekki vegna þess sem hann gerði.
Lét sem ekkert væri
Á mánudeginum eftir þetta
mætti maðurinn ekki í vinnuna. Ég
hafði eytt helginni í að ná mér eftir
áfallið en ákvað að setja upp grímu
og láta sem ekkert væri. Það var þó
skárra að hann var ekki í vinnunni
þennan dag. Ég heyrði síðan út-
undan mér að hann hefði sagt upp
fyrivaralaust. Ég varpaði öndinni
léttar því ég hefði líkega aldrei get-
að horfst í augu við hann aftur.
Samt sat það í mér að allir í vinn-
unni virtust vita um meydóm
minn. Ég lét það samt ekki fara í
taugarnar á mér og gleymdi þessu
smám saman, gerði það sem ég
hafði alltaf gert, sökkti mér í vinnu
og útilokaði allt annað.
Jómfrú til æviloka
Nú er ég rúmlega fertug og ekk-
ert bólar á manni sem ég get hugs-
að mér að sofa hjá eða vera með.
Ég hef þó virkilega mikla kynhvöt
sem ég reyni að bæla niður af öll-
um mætti. Ég er orðin svo hrædd
við kynlíf að mér finnst óþægilegt
að horfa á kvikmyndir þar sem
kynlífi bregður fyrir í einhverri
mynd.
Ég veit hreinlega ekki hvernig
þetta endar, hvort ég eigi jafnvel
eftir að vera jómfrú til míns síðasta
dags. Það vona ég ekki og ég vona
að ég öðlist einn daginn kjark til að
verða ástfanginn og sofa loksins
hjá. Líklega er fátt sorglegra en að
loka augunum í hinsta sinn án
þess að hafa nokkru sinni verið
snert af karlmanni á ástríðufullan
hátt. Að minnsta kosti þegar þráin ,
er eins brennandi og inni í mér.
Ég var alltaf frekar óvinsæl sem
barn og unglingur. Ég þurfti að
ganga með þykk gleraugu og var
með slæma húð. Ég átti mínar vin-
konur og við stóðum alltaf þétt
saman en blönduðum ekki geði við
annað fólk. Það var aðallega vegna
þess að öðru fólki fannst ekki mik-
ið til okkar koma og taldi okkur
vera sérviskupúka. Eg átti aldrei
kærasta en var að mestu leyti sátt
við hlutskipti mitt, sökkti mér í
bækur og lærdóm og stóð mig alltaf
með prýði í skólanum.
Þegar ég var 14 ára lenti ég í
svolitíu sem ég mun seint gleyma.
Þetta var um sumar og ég var á ætt-
armóti með fjölskyldu minni. Það
var mikið um drykkju eins og geng-
ur og gerist á íslenskum ættarmót-
um en mig fór að syfja frekar
snemma og skreið inn í tjald. Þegar
ég hafði sofið í um tvo tíma vakn-
aði ég upp við það að eiginmaður
einnar frænku minnar var kominn
inn í tjald og var með kynferðislega
tilburði í minn garð. Ég stífnaði
upp en sem betur fer varð honum
óglatt eða eitthvað slíkt þar sem
hann lét sig hverfa áður en hann
náði að ná vilja sínum fram og kom
ekki aftur. Ég var mjög slegin eftir
þetta en sagði ekki nokkrum manni
frá þessu.
Námið gekk fyrir
Ég var svolitla stund að jafna
mig eftir þetta. Án þess að tala um
atburðinn náði ég að grafa hann
djúpt í sál mína, en ég tel að atvik-
ið hafi haft áhrif á allt mitt líf. Ég
dró mig enn meira inn í skelina
sem ég hafði byggt umhverfis sjálfa
mig en fáir tóku eftir þessari breyt-
ingu.
Mamma hafði þó einu sinni á
orði við mig hversu fáskiptin ég
væri en ég sagði henni að ég væri
// Lífsreynslusaga
svo niðursokkin í námið að ég hefði
ekki tíma til að skipta mér af öðru
fólki. Hún tók þetta gott og gilt
enda var ég alger námshestur og
fékk verðlaun fyrir námsárangur
þegar ég útskrifaðist úr grunn-
skóla. Leiðin lá beint í framhalds-
skóla þar sem ég tók námið af enn
meiri alvöru.
Átti aldrei kærasta
Þó að ég væri komin í menntó
hafði ég ekki svo mikið sem kysst
strák. Þessar fáu vinkonur sem ég
átti höfðu allar gert eitthvað með
strákum en ég vissi varla hvað kyn-
líf snerist um. Ég hafði líka engan
tíma fyrir svoleiðis þankagang,
námið átti hug minn allan.