Dagblaðið Vísir - DV - 17.10.2005, Side 29

I>V Fréttir
MÁNUDAGUR 17. OKTÓBER2005 29
Úr bloggheimum
Vinir einkabílsins
„Vinir einkabilsins.er
þetta fólk atveg brjátaö,
eru engir vitsmunir eftir.
Er þetta nýja þroskakeðj-
an: Sus, Lögfræöingur,
KBBanki, BMW jeppi og síö-
an komin á spenann hjá sjálf-
stæðisflokknum íeinhverju ráðuneyti,
allavega passaö upp á þig. Þú færö jafn-
vel sendiherradjobb á Islandi eöa að
skrifa bækur eða bara bæöi. Eöa það eru
sett lög til að vernda fýrirtækið þitt. Oj
bara."
Dögg Hugosdóttir -
einmitt.blogspot.com
Lazyus blogguna Syndrome
„Ég nenni ekki aö blogga. Þannig að...
fokk jú, ég er meö sjúkdóm sem heitir
Lazyus blogguna syndrome. Kannski
kemur blogg þegar ég er búin að fá með-
ferð við honum. Takk fyrir.“
Alma Ósk Melsteð- foik.is/aimao
Hvar voru Stfna og Hafliði?
„Þegar ég labbaði fram á gang f
gærmorgun þá hélt ég að
veriö væri að taka upp Á
baðkari tilBetlehem 2
þegar ég sd autt baðkar
á ganginum/svölunum.
En svo var ekki... eða ég
sá allavega ekki Stínu og
Hafliða nálægt og ekkert
upptökulið, skrýtið. Þetta hefur þá bara
verið autt baðkar svona uppá djókið."
Ingvar Örn Ákason -
blog.central.is/byssan
Ribena hefur haldið í
mér tórunni
„Ég hefnánast ekkert
borðað i þrjá daga þvl
mér hefur verið illt í
maganum.Miðað við
það hvað ég er óhress
núna er greinilegt að ég
myndi ekki þola marga daga al-
veg án matar.“
Steinunn Þóra Arnadóttir - kan-
inka.net/steinunnthora
Hrekkir kvenna
„Hrekkir ræstingakvenna lönskólans
Ég held að það sé ein fluga f hverri einustu
stofu hér í Iðnskólanum.
Einstaklega hressandi
grikkur sem ræstinga-
konurnar hafa án efa
átt allan heiður af.“
Árni Long -
gaffli.blogspot.com
OPEC-ríkin beita
Á þessum degi árið 1973 til-
kynntu OPEC-rfldn, sem flest voru
arabarfld, að þau myndu minnka ol-
íuinnflutning til Bandarflcjanna og
annarra rflcja sem sáu ísraelum fyrir
hernaðaraðstoð í Yom Kippur-stríð-
inu. Alls átti innflutningur olíu til
ríkjanna að minnka um fimm pró-
sent á mánuði allt þar til ísraelar
myndu yfirgefa Jtau svæði sem þeir
hertóku af Egyptum og Sýrlending-
um í sex daga stríðinu árið 1967.
OPEC var stofnað í byrjun sjö-
unda áratugarins af Sádi-Arabíu,
íran, írak, Kúveit og Venesúela.
Meginmarkmið samtakanna var að
Bandaríkin viðskiptaþvingunum
hækka heimsmarkaðsverð á olíu.
Það tókst þó ekki að neinu ráði fyrr
en um áratug síðar þegar olíufram-
leiðsla Bandaríkjamanna minnkaði
snarlega. í desember 1973 ákváðu
OPEC-rfldn að leggja blátt bann við
sölu á olíu til Bandaríkjanna og
nokkurra annarra landa
sem leiddi til alvarlegrar
orkukreppu í Bandaríkj-
unum og öðrum löndum
sem treystu á innflutta
olíu. í kjölfarið hækkaði
heimsmarkaðsverð á
oh'u fjórfait á stuttmn
tíma.
Viðskiptaþvlnganir
OPEC-ríkin tilkynntu að
þau myndu minnka ollu-
innflutning til Bandarfkj-
anna um fimm prósent á
mánuði vegna stuönings
þeirra við Israel.
Lesendur DV eru hvattir til að senda okkur tölvupóst á netfangið ritstjorn@dv.is og láta í Ijós skoðanir sínar á málefnum líðandi stundar.
Þjónusta versnar
Gunnhildur skrifai:
Ég er nýkomin úr námi ffá
Bandaríkjunum og eitt það fyrsta
sem ég tek eftir er hversu mikið
þjónusta hefur versnað síðan ég fór
til náms. Kannski er það vegna þess
að þjónusta almennt í Bandarflcjun-
um er betri en víðast annars staðar í
heiminum, en það er ekki eina
ástæðan. Undanfarið hefur verið
mikill skortur á starfsfólki í verslun-
um, veitingastöðum og við aðra
þjónustu eins og ræstingar. Maður
tekur eftir að meðalaldur starfsfólks
nær vart tuttugu árum. Þetta eru
krakkagrey sem hafa engan metnað í
starfinu og það bitnar á þjónustu við
viðskiptavininn. Hvort það er að
bjóða góðan dag eða brosa, þá virð-
ist mér eins og yfirmenn þeirra
skorti áhuga á að kenna starfsfólki
þjónustu. Starfið felst ekki bara í af-
greiðslu, heldur auglýsingu líka. Ef
kúnninn er ánægður kemur hann
aftur. Það er besta auglýsingin. Sér-
staklega hef ég tekið eftir þessu á
kjúklingastað ónefndum þar sem
metnaðurinn er gersamlega enginn.
Því miður var maturinn svipaður
þjónustunni síðast þegar ég kom
þangað. Ég hefði mögulega getað
íhugað að koma þangað aftur hefði
þjónustan verið skárri, en núna er ég
búin að afskrifa þennan stað. Á sum-
um kaffihúsunum sem ég sæki títt
virðist hugsunin vera að kúnninn
kemur hvort eð er alltaf aftur og því
engin ástæða að veita góða þjón-
ustu. Það er alltof oft að fólk lætur
yfir sig ganga og þorir ekki að segja
neitt, dæmigert íslenskt. Allir eiga að
vera eins og enginn má mæla annað
en hinn. Ég held að starfsfólk á
skyndibitastöðum og kaffihúsum
megi taka þessi orð til sín og taka sig
saman í andlitinu ef þessir staðir eigi
að blómstra eins og allt annað í ís-
lensku atvinnulífi þessa dagana.
Um hópkynlíf fólks
Sigrún Guömundsdóttii skrifar
Mér brá hálfpartinn við grein
sem birtist í tímaritinu Sirkus í
síðustu viku. Ekki það að maður
hafði ekki grun um að svona hóp-
kynlíf væri algengt, en að það væri
svona laust í reipunum kemur mér á
óvart. Mér myndi ekki detta í hug að
gera svona með einhverjum sem ég
elskaði af öllu hjarta. Að deila eins
nánum hlut og kiynlífi er vísbending
um að ekki sé allt í lagi. Burtséð ffá
öllum reglum trúarbragða og sið-
ferðispostula er þetta stórhættulegt
sport. Kynlíf tveggja einstaklinga er
fi'nt, frábært og einstakt. En þegar
þriðji eða fleiri aðiiar eru komnir í
sæng saman er komin upp hræri-
grautur tflfinninga, lflcamsvessa og
vandræða. Ég veit um nokkur tílvik
þar sem svona tílraunir hafa endað
með ósköpum, skUnuðum og jafnvel
framhjáhaldi í kjölfarið á tflraun-
inni. Það opnast einhverjar flóðgátt-
ir sem ég kann ekki að útskýra nógu
Lesendur
vel. En ég hvet aUa sem eru í þessum
hugleiðingum að athuga vel fram-
ganginn og kryfja hugsunina á bak
við. Það er engin lausn fólgin í því að
gera þetta og getur valdið stórskaða
á sálar- og tilfinningalífi viðkom-
andi.
f frétt DV á fimmtudaginn um
deUu Gunnars Örlygssonar við
varaþingkonuna Sigurlín Margréti
Haldið til haga
varð nafhabrengl þegar rætt var
við Félag heymarlausra. Rætt var
við formann félagsins, Berglindi
Stefánsdóttur, en Kristinn lón
Bjamason, framkvæmdastjóri Fé-
lags heymarlausra, hafður fyrir
orðum hennar.
í dag
árið 1941 skaut þýskur
kafbátur á bandarískan
tundurspilli við ísland.
Ellefu fórust og voru það
fyrstu bandarísku
hermennirnir sem létust
við skyldustörf í seinni
heimstyrjöldinni.
Það var ekki fýrr en í mars 1974
sem sölubanninu var aflétt þegar ut-
anrfldsráðherra Bandarflcjanna,
Henry Kissinger, hafði forgöngu um
gerð friðarsamninga milli Sýrlands
og ísrael. Heimsmarkaðsverð á oh'u
hélt hins vegar áfram að vera hátt.
Ingveldur
Sigurðardóttir
spyr hvort heil-
brigðiskerfí okkar .
sé að hraka. m
llla mannað
sjúkrahús
Mér hefur fundist að spamaðar-
ráðstafanir í heilbrigðisgeiranum
séu að fara úr böndumun. Ég hef
heyrt að fagfólk flýi unnvörpum af
aðalsjúkrahúsi landsins vegna
vinnuálags. Ég skil ekki svona
vinnubrögð yfirvalda þar sem alltaf
er verið að tala um fagmennsku.
Það er ekki hægt að tala um fag-
mennsku ef fólk kemst ekki yfir þá
vinnu sem lögð er á það. Þetta býð-
ur heim mikilli hættu á mistökum í
starfi sem stofnunin mun henda
yfir á viðkomandi starfsmenn. Það
hefur oft gerst á hinum ýmsu stöð-
um að fólk hefur verið eyðilagt
með svona aðfómm, og því leyfist
ekki einu sinni að bera hönd fyrir
höfuð sér. Heraginn er svo mikili
að það má engin kvarta, þá á sá
hinn sami yfir höfði sér uppsögn.
Það á enginn gott með að missa
vinnu, sérstaklega með sérhæfða
menntun sem er ekki gott að fá
starf við úti í bæ.
Ég var einu sinni næturvörður á
litlu sjúkrahúsi úti á landi fyrir um
það bil 40 árum og var ég ein með
30 manna spítala og stundum allt
upp f 10 nýfædd böm. Það var mjög
erfitt og þetta var í raun óforsvaran-
legt. Eftir hveija vakt var maður svo
þreyttur og uppspenntur að maður
gat helst ekki sofnað eða hvflst.
Mér heyrist að fólki á hinum
ýmsu deildum sjúkrahúsa okkar
landsmanna að sérhæfðar deildir
séu svo illa mannaðar að það er í
raun óforsvaranlegt á framfaratím-
um. Erum við að færast aftur um
40-50 ár eða hvað? Ég myndi ætla
að það væri kominn tími til að yfir-
fara þessi mál núna þegar kostnað-
ur hefúr náðst verulega niður. Það
má bara ekki spara svo mikið að
fagleg vinna fái ekki notið sín.
„Þetta er bara æði. Kom alveg óvænt og þá
er ánægjan ailtaf rnest," segir Stefán Máni,
höfundur bókarinnar Svartur á leik sem á
dögunum var tilnefnd til Glerlykilsins, nor-
rænna verðlauna fyrir bestu glæpasöguna.
„Ég reiknaði ekki með þessu. Eiginlega var
þetta utan míns sjóndeildarhrings. Síminn
hringdi bara eitt kvöldið. Var að horfa á ein-
hverja vitleysu í sjónvarpinu. Ætli klukkan
hafi ekki verið um tíu. Ég þekkti ekki númer-
ið og leist ekkert á þetta. Var frekar þurr á
manninn. Svo var þetta bara hið fínasta sam-
tai. Mér var tilkynnt að ég hefði verið til-
neffidur. Maður þarf því að fara til Köben í
maí. Ekki spurning að maður mæti.“
„Fjölskyldan tekur vel í þetta. Svona til-
nefning er stórt skref. Maður er nú yfirleitt á
móti verðlaunum þar til maður fær þau. En
þetta opnar mikla möguleika. Bókin verður
þýdd, lflcumar á erlendri útgáfú aukast og
fjármögnunin á kvikmyndinni eftir bókinni á
Óvænt ánægja að
vera tilnefndur
„Ég reiknaði ekki með
þessu. Eiginlega varþetta
utan míns sjóndeildar-
hrings. Síminn hringdi
bara eitt kvöldið."
vonandi eftir að ganga betur. Svo em það
bara næstu verkefni. Ég á annan hvern leik
eins og alltaf."
Stefán Máni er einn af okkar efniiegririthöf-
undum. Glæpasaga hans Svartur á leik vakti
mikla athygli slðustujól þarsem undir-
heimunum var lýst á hrollvekjandi hátt. Sag-
an hefur verið tilnefnd til Glerlykilsins - nor-
rænna verðlauna fyrir bestu glæpasöguna.