Ægir - 01.11.2002, Blaðsíða 49
49
Barngóður eiginmaður
Læknirinn: Mér líkar ekki útlitið á
manninum þínum.
– Ekki mér heldur, en hann er góður
við börnin!
Ein ósk
Siggi og Gunna höfðu verið gift í 25 ár
og héldu nú sameiginlega sextugsaf-
mælisveislu. Meðan á veislunni stóð
kom álfkona til þeirra og tilkynnti
þeim að hún ætlaði að veita þeim eina
ósk af því að þau hefðu verið svo lengi
gift og elskuleg hvort við annað.
Gunna hafði ákaflega gaman af að ferð-
ast svo að hún óskaði sér lúxusferðar
umhverfis jörðina.
Álfkonan sveiflaði töfrasprotanum og
samstundis stóð Gunna með farseðilinn
í höndunum.
Siggi hugsaði sig lengi um og sagði
svo, ofurlítið vandræðalegur:
– Ja, ég ... mig langar nú bara að fá
konu sem er þrjátíu árum yngri en ég.
Aftur sveiflaði álfkonan töfrasprotan-
um, - og Siggi var orðinn níræður!
Það tólfta
Addi fór á skellinöðrunni sinni til
prestsins til að biðja hann að skíra tólfta
barn þeirra hjóna. Það var bæði rok og
rigning og hann átti í erfiðleikum með
að halda hjólinu á veginum. Meðan
hann þrælaðist móti veðrinu var hann
að velta því fyrir sér hvað presturinn
myndi segja þegar hann kæmi til hans.
Hann var ofurlítið heyrnarsljór og
reyndi þess vegna að gera sér í hugar-
lund hvernig samtalið myndi verða.
Já, hugsaði hann, þegar ég kem til
prestsins spyr hann mig áreiðanlega
hvernig í ósköpunum mér detti í hug
að vera á skellinöðru í þessu veðri.
Loks kom Addi að prestssetrinu, gekk
frá hjólinu og bankaði. Prestur kom til
dyra. Þeir heilsuðust og prestur bauð
Adda inn.
– Jæja, Addi minn, sagði prestur, –
hvernig í ósköpunum fóruð þið nú að
því að eignast tólf börn?
– Ja, sagði Addi, – ég dró nú bara húf-
una niður fyrir eyru og kýldi á það!
Verksvit
– Hefurðu heyrt um Dalvíkinginn sem
ætlaði að strauja gardínurnar fyrir jól-
in?
– Ne ...ei ...
– Hann datt út um gluggann!
Samanburður
Jón bifvélavirki var að skipta um ventla
í bíl. Þá kemur þekktur hjartaskurð-
læknir inn á verkstæðið og fer í biðröð-
ina við afgreiðsluborðið. Jón þekkti
lækninn og kallaði hátt:
– Sæll, Finnur! Komdu hérna aðeins!
Læknirinn varð dálítið undrandi en fór
til Jóns þar sem hann var að vinna við
bílinn.
– Jæja, læknir, sagði Jón og brýndi
raustina, – eins og þú sérð þá tek ég
lokurnar úr hjarta sjúklingsins, slípa
þær og skipti um eftir þörfum, og þeg-
ar ég er búinn þá fer allt í gang og er
eins og nýtt. Ég er þess vegna að velta
því fyrir mér hvort það sé réttlátt að þið
læknarnir þéni svona miklu meira en
við bifvélavirkjarnir. Hvað segir þú um
það?
Læknirinn hugsaði sig aðeins um, leit í
kringum sig og sagði:
– Prófaðu að gera þetta með vélina í
gangi!
Ekki stór
– Bróðir þinn er ekki sérlega stórvax-
inn.
– Nei, en hann er líka bara hálfbróðir
minn!
Enn verra
Tveir smáguttar lágu í rúmum sínum
og biðu fyrir framan skurðstofuna.
Annar þeirra hallar sér í átt að hinum
og spyr:
– Hvað á að fara að gera við þig?
– Taka úr mér hálskirtlana og ég kvíði
dálítið fyrir, svarar hann.
– Blessaður vertu, þú þarft nú ekki að
kvíða fyrir því. Hálskirtlarnir voru
teknir úr mér þegar ég var fjögurra ára.
Ég sofnaði bara og vaknaði aftur eins og
ekkert hefði gerst. Svo fékk ég helling
af ís og hlaupi. Þú mátt bara hlakka til.
– Fínt! sagði hinn, - en hvað á að gera
við þig?
– Umskera mig.
– Æi, nei! Ég var umskorinn þegar ég
fæddist og gat ekki gengið í heilt ár á
eftir!
Sá hættulegi
– Ég ætla að kaupa skammbyssu.
– Á hvað mikið?
– Fimm manns!
Sá iðni
– Hvenær byrjaðir þú að vinna hérna?
– Þegar verkstjórinn hótaði að reka
mig!
Sú gamla
– Í minni sveit er kona sem fæddist
1859.
– Það getur ekki verið.
– Eigum við að veðja? Ég skal veðja
fimmþúsundkalli.
– OK mín vegna.
– Komdu bara og sjáðu. Það stendur á
legsteininum hennar!
Nunnur í síðdegisgöngutúr
Tvær nunnur voru í síðdegisgönguferð.
Önnur þeirra var kölluð Systir Tölvís af
því að hún var svo stærðfræðilega sinn-
uð en hin Systir Rökvís af því að hún
var svo rökföst.
ST: Sérðu manninn sem er að elta okk-
ur? Guð má vita hvað hann vill!
SR: Það er nú alveg rökrétt. – Hann
ætlar að nauðga okkur!
ST: Æ, nei – en miðað við hvað hann er
stutt á eftir okkur þá nær hann okkur á
minna en kortéri. Hvað eigum við að
gera?
SR: Það eina rökrétta sem við getum
gert er – að herða gönguna.
ST: Það þýðir ekkert.
SR: Auðvitað þýðir það ekkert! Hann
gerir það eina rökrétta – herðir líka
gönguna!
ST: Já, en hvað getum við eiginlega
gert? Hann nær okkur eftir tíu mínút-
ur.
SR: Það eina rökrétta sem við getum
gert er að fara hvor í sína áttina. Þú ferð
þessa leið og ég fer þessa leið (bendir).
Hann getur ekki elt okkur báðar.
Maðurinn tók þann kostinn að elta
Systur Rökvís en Systir Tölvís kemst
heilu og höldnu heim í klaustrið. Hún
hafði miklar áhyggjur af Systur Rökvís,
sem birtist að drykklangri stundu lið-
inni.
ST: Systir Rökvís! Guði sé lof! Segðu
mér, – hvað gerðist?
SR: Það gerðist auðvitað það eina rök-
rétta. – Maðurinn gat ekki elt okkur
báðar svo að hann elti mig.
ST: Já, já, það veit ég vel! (Svolítið öf-
undsjúk) En hvað gerðist svo?
SR: Það eina rökrétta. – Ég fór að
hlaupa eins hratt og ég gat og maður-
inn fór líka að hlaupa eins hratt og
hann gat.
ST: Og hvað svo? Hvað gerðist svo?
SR: Það eina rökrétta. – Hann náði
mér!
ST: Ó, nei! Og hvað gerðir þú?
SR: Það eina rökrétta. – Ég tók upp um
mig kjólinn!
ST: Ó, nei, Systir! Hvað gerði maðurinn
þá?
SR: Það eina rökrétta. – Hann tók nið-
ur um sig buxurnar!
ST: Ó nei, nei! Og hvað gerðist svo?
SR: Ja, það er nú alveg rökrétt. –
Nunna sem er með kjólinn upp um sig
getur hlaupið hraðar en maður með
buxurnar á hælunum ...!
P L O K K F I S K U R