Ægir - 01.01.2002, Side 16

16
Þ O R S K E L D I
einu og byggja eldið á þekkingu
og rannsóknum.“
Seiðaeldi - sjókvíaeldi
Valdimar segir að út af fyrir sig
séu Íslendingar þrátt fyrir allt
ekki svo mjög langt á eftir Norð-
mönnum í þorskeldinu. „Norð-
menn standa framar að því leyti
að þeir hafa verið lengur en við í
þorskeldi og þeim hefur gengið
betur en okkur það sem af er. En
það sem við höfum staðið okkur
betur í en Norðmenn er fram-
leiðsla þorskseiða í kerjum, svo-
kallað stríðeldi. Norðmenn hafa
farið aðra leið. Þeir hafa verið
með það sem er kallað strjáeldi,
þ.e.a.s. seiðin lifa á náttúrulegum
fæðudýrum. Það hefur komið í
ljós að þessi aðferð Norðmanna
gengur ekki nógu vel vegna mik-
illa sveiflna í fæðuframboði. Með
þessari aðferð eru menn bara að
vinna með einn árgang af seiðum
í einu, en stríðeldið gerir það að
verkum að unnt er að taka seiði
inn mörgum sinnum á ári og þar
með er hægt að nýta viðkomandi
seiðaeldisstöð mjög vel. Vanda-
málið í dag er ekki endilega sjálf
framleiðsla seiðanna, heldur að ná
að framleiða þau á nógu lágu
verði. Tæknin í seiðaeldinu er
þekkt hér á landi, en það þarf að
útfæra hana betur til þess að ná
fram meiri hagkvæmni. Að mínu
mati mun seiðaeldið ekki verða
stórt vandamál hjá okkur Íslend-
ingum. Við höfum allar aðstæður
til þess að það geti gengið vel.
Til dæmis eru prýðisgóðar að-
stæður á Reykjanesi til seiðaeldis.
Vandamálin liggja miklu frekar í
sjókvíaeldinu. Aðstæður hér til
sjókvíaeldis eru mun lakari en í
Noregi. Sjórinn er kaldari en í
Noregi sem þýðir að fiskurinn
vex hægar og fjárfestingin nýtist
þar með ekki nægilega vel. Fyrir
öllu Vesturlandi er mikil hætta á
undirkælingu sjávar og fyrir
Norður- og Austurlandi er hætta
á hafís. Menn hafa kannski ekki
horft nægilega mikið til Vest-
fjarða. Þar er óveruleg hætta á
hafís. En það skortir verulega á
rannsóknir á aðstæðum í mörgum
fjörðum þannig að við getum átt-
að okkur betur á hitafari og
straumakerfi til þess að velja
bestu eldisstaðina. Þessar rann-
sóknir hafa verið að einhverju
leyti gerðar á Hafró, en við þurf-
um mun fleiri mælistaði og á
mismunandi dýpi. Í sjókvíaeld-
inu hefur þróunin verið sú að
menn eru alltaf að dýpka næturn-
ar til þess að komast í heitari sjó
og niður fyrir öldurótið.“
Rannsóknaverkefnið
hafið
Eins og áður segir er nýlega hafið
umfangsmikið rannsóknaverkefni
í þorskeldi sem segja má að sé
ráðist í að frumkvæði sjávarút-
vegsdeildar Háskólans á Akureyri
og Valdimars Inga Gunnarssonar.
Á síðasta ári var unnið við að fjár-
magna og skipuleggja verkefnið
með styrk frá Rannsóknaráði Ís-
lands. Verkefnastjórn hefur yfir-
umsjón með verkefninu og í
henni sitja, Guðbrandur Sigurðs-
son, Útgerðarfélagi Akureyringa,
Finnbogi Jónsson, Samherja,
Kristján G. Jóakimsson, Hrað-
frystihúsinu-Gunnvöru, Jón
Þórðarson, Háskólanum á Akur-
eyri, Jóhann Sigurjónsson og
Björn Björnsson, Hafrannsókna-
stofnun. Að verkefninu munu
koma sérfræðingar sem starfa hjá
ýmsum stofnunum og fyrirtækj-
um, t.d. Tilraunastöð Háskóla Ís-
lands í meinafræðum að Keldum,
Hafrannsóknastofnun, Háskólan-
um á Akureyri, Háskóla Íslands,
Rannsóknstofnun fiskiðnaðarins,
Veðurstofunni, Útgerðarfélagi
Akureyringa, Hraðfrystihúsinu-
Gunnvöru, Fóðurverksmiðjunni
Laxá og Netagerð Vestfjarða.
Valdimar Ingi Gunnarsson mun
hafa með höndum verkefnastjórn-
un. Verkefnið hefur það að meg-
inmarkmiði að meta samkeppnis-
hæfni þorskeldis hér á landi, afla
Flak úr eldisþorski (t.h.) er töluvert frábrugðið þorskflaki úr villtum
þorski. Þetta er mynd sem var tekin í tengslum við verkefni Björns
Gíslasonar og Bergs Guðmundssonar í samvinnu við ÚA sl. sumar.
Á fallegu sumarkvöldi við Eyjafjörð – eldiskvíar þorskeldisverkefnis ÚA
og tveggja nema við Háskólann á Akureyri.
„Það má fyrirfram búast við að þróun þorskeldis verði þyrnum stráð
hvort sem við erum að tala um Norðmenn, Íslendinga eða aðra.“