Ægir - 01.05.2002, Blaðsíða 9

9
finna eitthvað að gera í landi. Ég
starfaði sem vélstjóri á gamla
Snæfellinu öll síldarárin en eftir
að ég lauk námi við Vélskólann
og síðan smiðjunámi í Slippstöð-
inni fór ég til sjós hjá Útgerðarfé-
lagi Akureyringa. Til að byrja
með fór ég til Færeyja og náði í
Svalbak sem fyrsti vélstjóri. Og
fyrir orð Vilhelms Þorsteinssonar
fór ég síðan til Spánar og fylgdist
með smíðinni á Kaldbaki síðustu
mánuðina og þegar heim var
komið varð niðurstaðan sú að ég
varð fyrsti vélstjóri á skipinu,“
segir Freysteinn og rifjar upp sjó-
mennskuferilinn.
Að tala sama tungumál og
sjómennirnir
Þessi sjómennskureynsla kemur
Freysteini mjög vel í starfi hans
hjá Síldarvinnslunni. Fyrstu níu
árin eystra var hann verksmiðju-
stjóri í loðnubræðslunni, en síð-
ustu sjö ár hefur hann gegnt starfi
útgerðarstjóra fyrirtækisins, sem
þýðir að hann er í mjög nánu
sambandi við sjómennina. Frey-
steinn játar því að mikilvægt sé
að tala sama tungumál og sjó-
mennirnir og þeir sem vinni við
sjávarsíðuna. „Það skiptir öllu
máli að hafa þessa beintengingu
við þá sem vinna um borð í skip-
unum,“ segir hann.
Breytt útgerðarmynstur
Sjómannadagurinn er sem kunn-
ugt er fyrsti sunnudagurinn í
júní. Þetta er lögboðinn frídagur
sjómanna og lagabókstafur og
samningar segja að skipin verði
að vera í landi í 72 klukkustund-
ir eða þrjá sólarhringa. Á undan-
förnum árum hefur verið vaxandi
þungi í þeirri umræðu að rétt sé
að færa sjómannadaginn til, enda
sé nú til dags afleitt að skipunum
sé siglt til hafnar á þessum tíma
árs, þegar úthafskarfaveiðin sé í
hámarki og sömuleiðis veiðar úr
norsk-íslenska síldarstofninum.
Freysteinn Bjarnason segist vel
kannast við þessar raddir og hann
er því sammála að menn ættu í
fullri alvöru að taka þetta mál til
skoðunar. „Ég get nefnt sem
dæmi að í fyrra voru íslensku
uppsjávarveiðiskipin stödd á
þessum tíma sex til sjöhundruð
sjómílur norðaustur í hafi og
vegna sjómannadagsins var eitt
skipa okkar hjá Síldarvinnslunni
um tíu daga frá veiðum. Þetta
skip fékk síldarafla á laugardegi,
viku fyrir sjómannadag og hing-
að var það komið á mánudegi.
Vegna sjómannadagsins var alltof
seint að sigla skipinu aftur 6-700
sjómílur norður í haf og það fór
því ekki út aftur fyrr en á mánu-
degi eftir sjómannadag og var
komið á miðin á miðvikudegi.
Ég vil að gerð verði þjóðarsátt
um það að sjómannadagurinn
verði færður til og það mætti
þess vegna gera það sama með
sumardaginn fyrsta og jafnvel
1.maí. Þessir frídagar yrðu teknir
út í kringum verslunarmanna-
helgina og þannig fengju lands-
menn allt að einnar viku frí. Það
er hvorki vilji sjómanna né út-
gerðarmanna að fella niður sjó-
mannadaginn, en ég tel fulla
ástæðu til þess að menn skoði í
fullri alvöru að færa daginn til.
Ég heyri að það er bæði vilji út-
gerðarmanna og sjómanna til
þess. Tímasetning sjómannadags-
ins var miðuð við það að vertíðin
væri búin og allir komnir heim
að henni lokinni. Útgerðar-
mynstur í landinu er gjörbreytt
frá því sem áður var og ég tel að
menn verði að taka mið af því,“
segir Freysteinn Bjarnason.
„Ég get kannski ekki sagt að ég sakni sjómennskunnar á þann hátt að ég líði nein ónot út af því. Ég kannast ekki við þessa þekktu
sjómennskubakteríu sem sumir eru haldnir,“ segir Freysteinn Bjarnason.