Símablaðið - 01.12.1943, Blaðsíða 39

SlMABLAÐlÐ
45
falliö hefSu af boröum húsbóndans, í fáum
orðum sagt?
Ég efast ekki um aö innan vinnuveit-
endastéttarinnar eru menn sem eru fram-
sýnir og réttlátir, en þeir eru of fáir og
gætir því miöur of lítiö, en veröa að láta
berast meö straumþunganum þ. e. meiri-
hlutanum.
Ég- er þess viss aö óþarft er að færa
þetta frekar í letur, því óhugsandi er ann-
aö, en að niðurstaðan hjá okkur öllum
verður sú sama, eftir litla umhugsun. Og
einmitt af þessu, ber okkur að hlúa sem
bezt að samtökum okkar, það er okkar
eigin tilvera sem hér er urn að ræða. Fólk
gætur haft þær stjórnmálaskoðanir sem'
því sýnist, það er aðeins heilög skylda
þess að standa þétt saman um lífsafkomu
sína og annarra. Þá á og að sýna það í
verki, að hver og einn leggi sína einstakl-
ingskrafta fram, sem svo verða að órjúf-
anlegri heild, þegar allt er sameinað. Þetta
gerir fólk fyrst og fremst með því að
sækja alla þá fundi sem samtökin halda,
ekki aðeins þá fundi sem það ímyndar sér
að einhver smávegis skoðanamunur verði
á einhverjum smámálum, eða að kjósa á
stjórn i félagið, heldur alla þá fundi sem
félagsstjórnin boðar til, því í hvert skipti,
sem það er gert, er verið að tilkynna fé-
lögunum um áríðandi mál, eða fá þeirra
samþykki fyrir þvi, sem stjórnir vilja láta
félagana sjálfa, og alla ráða, en ekki ör-
fáa menn innan samtakanna
Minnumst þess, bæði eldri og yngri, að
með einlægri samvinnu og samhug, er
okkur rétturinn tryggður í öllum málum.
Verum sanngjarnir en hispurslausir, enga
hálfvelgju, heldur þrótt, — þrótt, sem
Éyggður er á föstum grunni, staðfestu
og réttlæti sem sýnir hvers vér erum
megnug. Það er grunnurinn sem vér eig-
um að byggja á, og tryggir okkur loka-
sigurinn, þvi munum það. að réttlætið
sigrar ætið að lokurn.
II.
Einn þýðingarmikill liður í samtökum
okkar er að fólkið kynnist hvert öðru,
því samvinnan verður þá ætið meiri og
betri, en það er einmitt það sem yér ?tefn-
um að, eins og áður er sagt. Og þess vegna
höfum vér haldið hin svokölluðu kynning-
arkvöld.
Ég álít þau séu góð, en að minni hyggju
ættu þau þó að geta verið enn betri. Ég
vil hafa þau rneira í anda kvöldvökunnar,
eins og þær hafa verið á heimilunum, hér
áður fyrr. Allir geta lagt þar fram krafta
sína, með upplestri, kvæðum, gamansög-
um, þjóðsögum, ferðasögum o. s. frv., eða
öðru. Flestir geta sungið eitthvað, ef allir
gera það í sameiningu. Hægt er að þreyta
kappskák, og spilaJkeppni. Það er svo
rnargt sem hægt er að gera, til að gera
þessar fáu kvöldstundir að sameiginleg-
um skemmtikvöldum samtaka samstarfs-
manna.
Ég er síður en svo á móti því að þar
sé dansað, en ég álít að þar eigi að vera
margt fleira, eins og áður er sagt, til
skemmtunar. Dansinn er góður, en sé
hann eingöngu, kernur annar blær yfir
þessar kvöldstundir, en á að vera, enda er
það nú orðið vnjög hversdagsleg skammt-
un. Ég álít að þessar kvöldstundir sam-
starfsmanna, séu mjög góður liður á aukn-
um skilningi á, hvað stéttasamtökin eru
okkur mikils virði. Og einmitt þessvegna
ber okkur að vanda sem bezt til þeirra.
Nú er þetta herrans ár, árið 1943, að
kveðja, „og aldrei það kemur til baka".
Vér höfum einskis annars að minnast
þess nema alls góðs, þó það hafi ekki ver-
ið neitt sérstaklega minnisstætt, að öðru
en góðu og rólegu félagslífi. Hvers vér
þurfum að vænta á næsta ári, er ekki
gott að segja, en vér væntum alls hins
bezta, en minnumst þess að svo getur farið.
að okkur sé mikil nauðsyn á að halda vel
á vopni okkar þ. e. einingunni, og sterk-
um samtökum. Vér óskum hvert öðru
gleðilegs og góðs nýárs, með þökkum fyr-
ir liðna árið, og minnumst þá um leið, að
sameinuð stöndum vér. Minnumst okkar
eina vopns, —• vopnsins, sem ekki færir
dauða og volæði yfir mannkynið, heldur
færir okkur réttlætið, og sigurinn fyrir til-
veru okkar. Varðveitum vel okkar heilaga
vopn — eininguna —- sem er afl okkar.
Maríus Helgason.