Bræðrabandið - 01.12.1966, Síða 4

Bls. 4 - BRÆÐRABANDIÐ - 12.thl.'66
Tvær systar eiga ekki heimangengt. Þetta er .góöur og samstilltur
hópur, sera er rajög þakklátur fyrir aö fá starfsmenn í nágrenniö.
Einn trúbróöir sagöi nýlega;"Viö höfum þráð þetta í mörg, mörg ár."
Við kunnum vel að meta hlýjuna og velviljann, sem stafar frá trú-
systkinunum hér. Síðasta þriðjudag hvers mánaöar hittast konurnar
til þess aö sauraa, þrjóna og kynnast hver annarri betur. Eru þaö
systrafundir í orðsins fyllstu raerkingu, þótt þær séu fáar.
Lítið fer enn fyrir opinberii starfi. Fyrst þarf að undirbúa
jaröveginn raeö því aö efna til persónulegra kynna, dreifa ritum,
afla nýrra nemenda fyrir Biblíubréfaskólann o.s.frv. Þó höfðum viö
Sigfús samkomur á Dalvfk og í Hrísey 13. nóveraber s.l., en þá nutum
við góðrar aðst&ðar Jóns Hj.Jónssonar og Sólveigar konu hans. Þann
dag var slæmt veður, sérstaklega þegar komið var til Hríseyjar um
kvöldið. Urðum við þar veðurteppt um nóttina, en nutum mikillar
gestrisni frænku Jóns, sem búsett er í Hrísey. Aösókn var ekki
mikil. Sumpart vegna veðurs - sumpart vegna þess aö andlegur áhugi
fólks er lítill hér eins og víða annars staðar, Þessar sankcnur
voru þó mikilvægur áfangi í sögu starfsins hér á landi, þar sem
þær voru hinar fyrstu á þessum stöðum á vegum safnaðarins. Viku
síðar héldum við Sigfús aðra sarakomu í Hrísey. Þar höfum við kynnst
ýmsu góðu fólki.
Það er bersýnilegt að áhugi manna á Orði Guðs verður ekki vakinn
1 einni svipan. Mikið verk er fyrir höndum, sem vinna verður að í
kyrrþey. Með tilkomu nýrra lexía Bibliubréfaskólans, fáum við ný
hjálpargögn í hendurnar. Hugsum við gott til þess að dreifa þeim
á meðal fólksins. Fyrst er að sá, síðan gefur Guö uppskeruna. Viljið
þið biðja fyrir okkur og starfinu hér Norðanlands?
Meö bróöurkveðju,
Steinþór Þórðarson
Sannur mikilíeikt
Andi raunverulegs mikilleika endurspeglast í einlægum áhuga á
óskum og velferð anna.rra, og sjálfsgleyminni þjónustu fyrir þá.
Innan fárra daga mun ábyrgð safnaðarstjórnar færast á heröar ný-
kjörinna einstaklinga og hópa. Mætti hver og einn, sem tekur á sig
slík helg skylduverk, ákveöa meö hjálp Drottins aö sýna anda raunveru-
legs mikilleika.
Þeir, sem kjörnir verða til að stjórna málum safnaðarins, eru
ekki kallaðir til að drottna, heldur til aö þjóna. Meö hliös^ón
af þeim útbreiddamanr.lega veikleika, aö líta á opinbert starf sem
tækifæri til sjálfsupphefðar og að drottna yfir öörum, sagði Jesús
við lærisveina sxna:"En eigi sé það svo, yðar á meðal." Kosning
til starfs í söfnuðinum veitir einstaklingnum ekki umboö til aö
drottna yfir safnaðarsystkinum sínum, heldur kallar hún hann til
að gleyma sjálfum sér en láta þarfir annarra sitja í fyrirrúmi.