Dagblaðið Vísir - DV - 20.10.2006, Blaðsíða 29

Ást og skilnaður
Foreldrar Gunnars skildu þegar
hann varfjórtán ára og égspyr hvern-
ig hann hafi upplifað skilnaðinn.
„Ég vil ekki ræða hann," svarar
hann að bragði, alvarlegur á svip.
Óvanalegt svar frá manni sem
hefurfallist á að koma i persónulegt
viðtal og ég verð skyndilega niður-
sokkin í að horfa ofan í kaffibollann
minn.
Hann skellir upp úr:
„Það er yndislegt að sjá hvað fólk
fer í mikla kleinu við þetta svar!"
segir hann brosandi. „En varð-
andi skilnað mömmu og pabba, þá
reyndist það mér unglingnum eldc-
ert sérstaklega erfiður biti að kyngja.
Ég hafði auðvitað fundið í nokkurn
tíma að samband þeirra var ekki
sem best og á vissan hátt fannst
mér það bara spennandi. Kannski
var það ákveðin vörn í mér? Svo er
ég líka svo praktískur að mér fannst
fínt að fá tvær gjafir á jólum og af-
mælum!"
Gunnar á tvö börn, Snœfríði Sól,
þrettán ára, og Kormák Jarl, sem er
að verða ellefu ára, með fyrrverandi
eiginkonu sinni. Hann vill ekki rœða
skilnaðinn að neinu ráði.
„Á löngum tíma hafði okkur bor-
ið á þann stað í líflnu að samband-
ið var látið sitja á hakanum og ég á
stóra sök í því.
Fullorðinn samstarfsfélagi minn
sagði við mig þegar hann heyrði af
skilnaðinum: „Er það satt sem ég
heyri, ætlar þú að svíkja börnin þín?"
Þetta er kannski eðlilegur hugs-
unarháttur þeirra sem eru tveim-
ur kynslóðum eldri en ég. En ég var
hins vegar ekki að skilja við börn-
in mín. Ég hafði látið reka á reiðan-
um tilfinningalega of lengi og rakst á
vegg. Sem betur fer vorum við sam-
mála um að vanda okkur sem mest
við að börnin kæmust sem heilust út
úr þessu og ég sé ekki betur en það
hafi tekist ágætlega. Þau eru jafnt hjá
okkur, í tvær vikur í senn, þannig að
þau ná að festa rætur og finna að þau
eiga tvö góð heimili."
Mistök styrkja mann
Gunnarernú ísambúð með Unni
Elísabetu Gunnarsdóttur dansara.
„Ég var búinn að ákveða að taka
mér góðan tíma til þess að átta mig
eftir skilnaðinn, en það er greinilegt
að maður stjórnar ekki örlögum sín-
um," segirhann. „Þetta gerðist nokk-
uð óvænt. Unnur er þrettán árum
yngri en ég og það kannski segir sitt
að ég skynjaði ekki þennan aldurs-
mun fyrr en mér var bent á hann og
þá skipti það engu máli. Aldur er af-
stætt hugtak og engin leið að segja
fyrir hvort fólki eigi saman eða ekíd
út frá aldrinum einum. Unnur er
mjög þroskuð manneskja. Hún fór
ein til náms við Konunglega ball-
ettskólann í Stokkhólmi þegar hún
var fimmtán ára, svo hún er vön að
vera sjálfstæð. Ég var ekkert viss um
hvar samband okkar myndi enda;
ég þetta eldri og með tvö börn, en
þetta hefur gengið mjög vel. Það
eru miklir kærleikar milli hennar og
barnanna."
Er eitthvað sem þú hefðir vilj-
að gera öðruvísi - eitthvað sem þú
Frímann í loftið á ný „Efég lendi í þannig
aðstæðum að ég hvorki megi segja né gera
ákveðna hluti, þá hreinlega verð ég að gera
það sem er bannað. Frímann getur ekki
bremsað sig af, enda sitja tveir púkar á
öxlunum á honum, en enginn engill.1'
myndir breyta efþú gcetir?
„Ég held ekki," svarar hann eft-
ir stutta umhugsun. „Auðvitað sé
ég eftir ákveðnum hlutum, en lífið
er eins og leiklistin. Maður verður
að hætta að óttast mistök. Kínverj-
ar segja að það sé gott þegar kemur
krísa, því þá séu málin endurskoð-
uð. Mistök styrkja mann. Það sem
ég sé eftir er þegar ég hef sært fólk."
Hefur þú einhvern tíma scert ein-
hvern?
„Já, það hef ég gert," svarar hann
að bragði. „En það er ekki langt síð-
an ég lærði að biðjast fyrirgefningar
- og meina það. Það er tvennt ólíkt
að segja „fyrirgefðu" eða biðjast fyr-
irgefningar af einlægni. Ég hef reynt
eins og ég mögulega get að hreinsa
til eftir mig. Ég vil leiðrétta það sem
ég hef gert rangt. Neikvæðar tilfinn-
ingar eru orkufrekar. Ég hef ekki ver-
ið duglegur að hreinsa loftið, en ég
er að læra það. Það er aldrei ein-
um um að kenna þegar tveir deila,
en hættan felst í að maður líti ekki
á eigin sök og bendi á hinn aðilann.
Það er alveg ótrúlega vont að bera
slæmar tilfinningar í garð einhvers."
Enginn verður skemmtilegri
fullur
Hér talar Gunnar af miklum
þroska og reynslu manns sem gceti
verið mun eldri en 35 ára. Skýring-
una er kannski að finna í því sem
hann segir ncest.
„Ég ákvað að hætta að drekka
áfengi fyrir fimmtán árum og kynnti
mér síðar tólf spora hjálparsamtök,"
segir hann. „Ekki vegna þess að ég
hafi átt í vandamálum með áfengi.
Ég smakkaði vín, en þegar ég var
21 árs uppgötvaði ég að ég átti enga
samleið með áfengi. Ég varpaði eng-
um sprengjum þegar ég var undir
áhrifum, en sagði hins vegar hluti
sem ég hefði aldrei sagt ódrukkinn.
Ég vissi hvert ég vildi ekki stefna,
drakk hratt, varð fljótt drukkinn og
yfirleitt veikur. Ég tók aldrei ákvörð-
un um að hætta að neyta áfengis,
það gerðist bara af sjálfu sér. Sumir
vina minna brugðust sérkennilega
við og mér var til dæmis ekki boð-
ið í partí á tímabili!" segir hann og
skellihlær. „Svo finnst mér alltaf jafn
sérkennilegt að upplifa að fólki finn-
ist óþægilegt að hafa einhvern edrú
í kringum sig. Enginn sem ég þekki
verður skemmtilegri með víni... Og
nei, ég er ekki duglegur að sækja
messur hjá mömmu minni," svar-
ar hann aðspurður og brosir. „Hins
vegar á ég oft löng og góð samtöl við
hana um málefni af þessu tagi, enda
er hún djúpvitur á þessu sviði og ég
hef lært mikið af henni."
Elskar starfið „Mér finnst ótrúlega gaman
þegar allir leggjast á árarnar og maður
finnur fiðring við að vita að maðursé á réttri
leið. Þess vegna er ég i ieikiistinni."
„Það er ekki langt síðan
ég lærði að biðjast fyrir-
gefningar - og meina
það. Ég villeiðrétta það
sem ég hefgert rangt.
Neikvæðar tilfinningar
eru orkufrekar."
Hann segist að mörgu leyti
ábyggilega geta flokkast sem „bor-
ing", eða leiðinlegur.
„Ég drekk ekki, er enginn djamm-
ari og finnst ekkert skemmtilegt á
börum og skemmtistöðum. Þeg-
ar ég sé fram á að eiga frí hlakka
ég mest til að geta verið heima eða
hitt góða vini. Ég hef aldrei skilið
það element að standa inni á troðn-
um skemmtistað, sturta í sig víni,
garga til að einhver heyri í manni
og enda svo á „trúnó". Bestu stund-
irnar mínar eru í góðra vina hópi og
að vinna að einhverju skemmtilegu
með góðu fólki. Mér finnst ótrúlega
gaman þegar allir leggjast á árarnar
og maður finnur fiðring við að vita
að maður sé á réttri leið. Þess vegna
er ég í leiklistinni.“
Lítill hræddur karl
Hann neitar því þó ekki þegar ég
spyr hvort hann, semfastráðinn leik-
ari,fái ekki líka verkefni sem honum
finnast ekki sérlega spennandi.
„Jú, vissulega eru ekki öll verk-
efnin draumaverkefni. Ég er reynd-
ar mjög ánægður með fjölbreytnina
og það að ég skuli ekki vera stað-
settur í einhverri skúffu í leiklist-
inni. En ég finn að áhugi minn er í
raun að færast meira inn á mynd-
miðla og ég finn að mig langar að
elta þann áhuga. Það brennur á mér
núna að fara mína leið - en um leið
og ég segi þetta veit ég að það er
mjög spennandi vetur framundan
hjá mér í leikhúsinu. Mér finnst það
sem Benedikt Erlingsson hefur ver-
ið að gera; sögumannsleikhús, þar
sem er kannski bara einn leikari og
einn ljóskastari, í raun meira heill-
andi en mikil umgjörð og ljósasjóv.
Ég hef fundið við vinnu mína
við þættina um Frímann hvað mér
finnst ótrúlega gefandi að vinna við
sjónvarp, en það þarf líklega mikið
til að ég þori að stíga út úr leikhús-
inu inn í minn eigin heim. Inni í mér
býr lítill, hræddur karl, sem þarf að
kynnast heiminum áður en hann
breytir honum."
annakristine@dv.is
DV myndir: Hörður og úr einkasafni
NÝ SENDING
AF GALLABUXUM
20%
AFSLÁTTUR
ÚT VIKUNA
T í S K U H Ú S
Mörkinni • Hamraborg
Brekkuhúsum • Firðinum
Selfossi • Keflavík