Freyr - 01.11.1966, Blaðsíða 11

1. Sekkjum með ammoníumnitratáburði
ætti ekki að stafla nær en 0.75 metra frá
vegg, í stæður ekki stærri en 3.65 metrar á
hlið, með 0,75 metra bili á milli stæðanna.
Sekkjum ætti ekki að stafla nær en 0.9
metra frá þaki, þaksperrum eða lofti.
2. Þak og gólf ættu ekki að vera úr steini,
ef veggir eru steinsteyptir, Timbur er leyfi-
legt byggingarefni.
3. Ammoníumnitrat ætti ekki að geyma
eða flytja með sprengiefnum.
4. Skemmur eða geymslustaðir, sem nota
á fyrir ammoníumnitrat, ættu að vera
hreinir og vel um gengnir.
5. Ammoníumnitrat ætti ekki að geyma
yfir eða undir lífrænum efnum, eldfimum
vökvum, tærandi sýrum, klórötum, per-
manganötum, málmdufti, brennisteini eða
öðrum eldfimum efnum. Stæður ættu að
vera í minnst 10 metra fjarlægð frá slíkum
efnum.
6. Áburði þessum ætti ekki að hlaða nær,
en einn metra frá gufulögn eða hitalögn:,
miðstöðvarofni, rafkerfi eða rofum.
7. Áburðarsekkirnir mega standa á
hreinu steingólfi, timburpöllum eða hvaða
hreinu gólfi sem vera skal. Forðast ber nið-
urföll, sem áburður getur runnið niður um
t. d. við eldsvoða.
8. Efni, sem farið hefur niður, ætti að
hreinsa upp þegar í stað og losa sig við.
Rifna sekki þarf að endursekkja í nýja sekki
og loka þeim vandlega.
9. Ammoníumnitratáburð ætti eingöngu
að geyma og flytja sekkjaðan.
10. Reykingar og umferð með opinn eld
ætti að banna í áburðargeymslum og næsta
nágrenni við þær.
11. Brunahanar ættu að vera nærtækir
og möguleikar á miklu vatnsmagni fyrir
hendi til slökkvistarfa,
Skip tekur áburð og flytur áleiðis til bœnda.
4. Slökkvistarf
við ammoniumnitrateldsvoða
Eftirfarandi atriði varðandi slökkvistarf í
eldsvoða, þar sem ammoníumnitrat-áburð-
ur er, hafa þótt eftirbreytni verð:
1. Dreifið þegar í stað eins miklu vatni og
mögulegt er á eldinn. Tveggja og hálfs
þumlungs slanga með V/s þumlungs stút,
hæf til að dreifa um 1000 lítrum á mínútu
með bærilegum þrýstingi, telst æskileg.
Aukin kæliáhrif frá vatnsúða, eins og víðast
hvar þykir til bóta, eru ekki talin vera það
ammoníumnitrat, þar sem í slíkum elds-
voða þarf fyrst og fremst eins mikið vatn
og auðið er að fá úr brunahönunum.
2. Látlaus vatnsaustur beint á ílát, svo
sem síló eða ker með ammoníumnitrati, er
mikilvægur, þar sem kæling slíkra tækja er
grundvallaratriði í slökkvistarfinu og kem-
ur í veg fyrir sprengingar.
3. Þótt venjulega sé talið, að aukin loft-
ræsting æsi upp eld, gegnir hér Öðru máli.