Freyr - 01.11.1966, Blaðsíða 44

494
FREYR
Bóndinn (The Farmer)
Frey hefur borizt bók með þessu nafni, eftir Wheeler
Mechillen, en hún fjallar um bóndann í USA. Þjóð-
félag Bandarfkjanna er miklu yngra en þjóðir Evr-
ópu, því að þótt Ameríka væri fyrst fundinn af Leifi
Heppna og þótt þar væri fólk fyrir, var nútíma þjóð-
félag ekki stofnað fyrr en 1789. Það voru Evrópu-
þjóðir, sem þangað fluttu og mynda upphaf þeirra
165 milljóna íbúa, sem taldir voru í ríkjunum árið
1965.
Af þessari miklu mergð voru aðeins 13 milljónir,
eða 7%, við landbúnáðarstörf, en tilsvarandi tölur
voru 30 milljónir, eða 25%, á árunum 1920—1940.
Nú eru bújarðir þar taldar vera 3.475.000
Þótt fólk við bústörf sé ekki helmingur þess, er var
fyrir 25 árum, fer framleiðslan þó stöðugt vaxandi
og hver maður við bústörf framleiðir nú nægar vistir
handa 30 manns. Vélbúnaður landbúnaðarins er
stórfengilegur og meiri en nokkurrar iðnaðargreinar
þar í landi.
Að sjálfsögðu var búskapur frumstæður á fyrstu
árum þjóðfélagssamsteypunnar. Árið 1862 var fyrsti
búnaðarskólinn stofnaður og síðan hefur gerzt ör og
stórbrotin þróunarsaga. Það var þar, eins og víðar,
að bændurnir höfðu I fyrstu ekki mikla trú á setu á
skólabckkjum til undirbúnings fyrir búskapinn. Þeir
viðhöfðu staðhæfingu eins og hér þekktist, „að bók-
vitið væri ekki látið í askana" en þegar svo fór, að
búfræðingarnir fengu stundum þrefalt meiri eftir-
tekju en feður þeirra þá breyttist viðhorfið. Kerfis-
bundin menntun, allt frá byrjun 4-H starfseminnar
á unglingsárum, um búnaðarskólamenntaskóla- og
heima hjá sér. Þeir stofnuðu félag fyrir sveitaæsku.
Á tíu ára ferli er þetta félag nú orðið að landssam-
tökum með deildum í sveitaþorpunum og eigin skóla.
Þessa dagana var verið að opna fimmta og stærsta
skóla þessara samtaka. Hann er við borgina Visak-
hapatnam og er miðaður við kennslu í hænsnarækt
og garðyrkju. Þótt mikil iðnaðaruppbygging eigi sér
stað á þessu borgarsvæði og íbúatalan muni tvö-
faldast og verða 1 milljón árið 1970, hefur ekki ver-
ið komið á fót stærri hænsnabúum eða garðyrkju-
stöðvum.
Félag sveitaæskunnar telur 10.000 félagsmenn í
héraðinu umhverfis Visakhapatnam. Þeir hafa þeg-
ar sýnt viljann í verki við að koma upp nýjum rækt-
unaraðferðum. Sumir þeirra hafa aukið árstekjur
sínar úr 300 í 3000 rúpíur.
í nýja skólanum geta 200 félagsmenn notið mennt-
unar á ári. í þessum skóla og hinum f jórum skólun-
um munu leiðtogar ungu bændanna safnast saman
til að framkvæma framtíðaráætlanirnar. Þær ganga
út á að leiðbeina meira en 100 deildum við að gera
áætlanir um landbúnað og hagræðingu, á sama hátt
og nú er verið að gera í Visakhapatnam.
Líbería
Annað dæmi um, hvernig unga fólkið brýzt undan
áhrifavaldi hinna fullorðnu, og er reiðubúið að reyna
nýjar leiðir, kemur frá Líberíu. Þar taka nú um það
bil 30 æskumannafélög í sveitunum þátt í umfangs-
mikilli hrísgrjónaræktaráætlun.
Við hrísgrjónarækt í Líberíu er venjan að svíða
skógarsvæði og sá síðan hrísgrjónum á sviðna svæð-
inu. Slík aðferð borgar sig ekki. Skógurinn er eyði-
lagður, jarðvegurinn er þurrmjólkaður og uppsker-
an er aðeins 500 kg af hrísgrjónum á hektara lands.
Með hjálp danskra sérfræðinga hafa æskumenn-
irnir nú reynt að rækta hrísgrjónin á nýjan hátt, —
í fenjum, sem nóg er til af í Iandinu. Sérhver félags-
maður skuldbindur sig til að hreinsa hálfan hektara
af fenjum. Nú starfa um 2000 manns að þessu verk-
efni. Þeir fjarlægja gras og illgresi og sá hrísgrjón-
unum.
Þegar hrísgrjón eru ræktuð á þennan hátt, er
uppskeran 4000 kg á hektara í stað 500 kg, því þetta
er upplögð fenjajurt. Svæðin undir fenjahrísgrjón-
um hafa aukizt úr 200 hekturum árið 1961 í 20.000
hektara árið 1964. Ef til vill rennur upp sá dagur,
að Líbería þarf ekki lengur að flytja inn fimmta
hluta af mikilvægustu matartegund sinni, hrísgrjón-
um.
Alþjóðlegt átak
Kraftar og hugsjónir æskunnar geta flutt fjöU. Á
þeirri forsendu hefur verið efnt til herferðar á veg-
um FAO. Markmið hennar er að komast að á tveim-
ur árum, hvað hindrar sveitaæsku þróunarlandanna
í að taka upp nútíma vinnuaðferðir. Námskeið verða
haldin í Asiu, Afríku og Suðxu--Ameríku. Ennfrem-
ur verður reynt að veita þekkingu æskunnar í iðn-
aðarlöndunum til hagnýtingar í þróunarlöndunum.
Að lokum verður svo haldið alþjóðaþing um verk-
efnið í Toronto í Kanada.