Alþýðublaðið - 24.12.1923, Qupperneq 2
A L Þ i Ð tí B L A'Ð I fi
1
aub og velliSan — hjá, þeim fáu
útvöldu. Ekki vantar skraut og
fagrar listir — hjá þeim táu. En
ef vér grörum dýpra, þá veröur
líkt nppi og á Krists tímum.
Örbirgð og vesaldótnur, eymd og
ófrelsi leynist undir táguðu yflr-
boröi mannlífsins. Og eru ekki
hinir ægilegu viðburðir seinustu
ára skýr vitnisburður um það.
að menningin er ekki einhlít, eða
þá að hún heflr lent inn á alveg
skakka braut? Og það hygg ég>
vera sönnu næst. Hún hefir mist
of mikið sjónar á kærleiks- og
bræðralags-hugsjón Krists og sakir
þess orðið vopn í hendi sjálfselsku
og eigingirni.
það liggur ormur á gullaldar-
gullinu vorra tíma, sami ormur
og á dögum Ágústnsar. Það er
eigingirnin, sem miðar alt við
sjálfan sig og gleymir öðrum
mönnum, — og gleymir guði
kærleikans og frelsisins, sem opin-
beraðist í jólabarninú Jesú Kristi.
Vitanlega væri ástandið þó marg-
falt verra en það er, ef sú opin-
berun hefði ekki verið gefln. því
að svo mjög sem öll tæki og
þekking tii framkvæmda bæði í
góða og illa átt hafa fullkomnast
og vaxið, þá væri óbærilegt að
hugsa sór ástandið, ef öll áhrif
kristindómsins væru þurkuð út.
í>egar vór lítum nú til þessara
svartnættistíma, sem voru kring
um fæðingu Krists, þá dylst oss
eigi, að þá var heiminum þörf
á frelsara.
Og hann kom.
Aldrei hafá meiri tímamót verið
í heiminum en þau, sem urðu
við tæðingu Krists. Aldrei hefir
gleðilegri fregn verið sögð í mann-
heimi en sú, sem englarnir fluttu,
þessi fregn: >Yður er í dag freis-
ari fæddur<. Aldtei heflr afdrifa-
rikari atburður orðið en fæðing
jólabarn8ins, því að þá fæddist,
ef svo mætti segja, kærleikur
guös inn í kynslóð mannanna.
Kærleiksopinberun guðs í Jesú
Kris'i er það, sem haldið heflr
heiminum uppi frá algerðu hruni
og látið hann þokast þó heldur í
áttina til umbóta þrátt, fyrir svart-
nættið og vonleysið, sem ríkti
við fæðingu Jesú.
því miður verðum vór að játa,
að kærleiksandi Krists heflr enn
sew komið er páð alt of litlum
tökum á heiminum. Þess vegna
er hann eins og hann er. Eu
þegar vér athugum það og líka
þann samanburð, sem vór höfum
gert við fortíðina, þá heid ég, að
oss geti ekki blandast hugur um,
að heiminum er enn þorf á frels-
ara. já, mjög mikil þörf.
Og frelsarinn kemur.
Hann kemur nú á jólunum og
hann er alt af áð koma. Hvar
sem jólaboðskapurinn er fluttur,
þar er hann í för með. Hvar og
hvenær sem orð hans, fagnaðar-
erindið, er flutt eða haft um
hönd, hvort sem er í margmenni
eða í einrúmi, þar kemur hann
líka og reynir að látá kærleiks-
anda sion hafa áhrif, láta hann
fá inngöngu í sálir mannanna og
samlíf þeirra, til þess að þeir megi
verða sælir og frelsast undan
ofurþunga ölugrar heimsstefnu,
en njóta blessunar guðs, sem vill
vera öllum faðir. Já; jafnvel hvar
sem kristinn maður sýnir það í
verkinu, að hann er sannariegur
Krists lærisveinn, þar fæðist heim-
inum frelsunarvon vegna þess, ,að
því fieiri sem þetta sýna, því nær
kemst heimurinn og mannkynið
því takmarki, sem því er ætlað
að ná, — því meir frelsast það
undan eymd og böli, synd og
spillingu.
Oss veitist létt að kannast við
eymdarástand heimsins og synd
hans og spillingu. En oss gleym-
ist stundum að stinga jafnframt
hendinni f eiglnn barm og athugá
ástandið þar. Á ekki hið illa við-
líka itök þar og í heiminum fyrir
utan oss? Er ekki eigingirnin og
sjálfselskan þar oft í hásæti? Eig-
um vér ekki vorn þátt í því, að
heimurinn er ekki betri en hann
er? Þurfum vér ekki sjálflr á
frelsara að halda handa 088?
Jú; sannarlega!
Og það er einmitt fagnaðarefni
jólahátiðarinnar, að oss, hverjum
einstökum af oss, er íæddur frels-
ari Gleðiboðskapur englanna er
enn sem nýr eftir allar aldirnar.
Og ef við tökum við honum i
trú og alvöru, þá getur enn orðið
eins og þeir boðuðu: >friður á
jörðu með þeim mönnum, sem
guð heflr velþóknun á.<
Já; það getur orðið, og það er
undir oss komið, hvoit það verður.
Það er undir hveijiim einstökum
komið, og skilyrðið er. hvort
hann tekur á móti jólabarninu,
ieyflr því að búa hjá sér og hafa
áhrif á sig. Það er undir því
komið, hvort hann iætur jólin
koma og fara sem eintómt nafn
eða þá glaum og gleðskap án
þess, að þau snerti neitt hjarta
hans, — eða hvort hann fiunur
til innilegrar og hjartanlegrar
gleði yflr fæðingu frelsarans, —
frel3ara síns, — og nálgast hann
í trú og lotningu til þess að fá
hjáip hans og kraft til þess að
veiða betri maður en áður.
Kristur og kenningar hans er
einmiti það, sem heimurinn þarf.
Kristur er það, sem vér þurfum.
Ef mannkynið færi eftir kenn-
ingu hans, þótt ekki væri nema
aö hálfu leyti, þá væri heimurinn
alt öðru vísi en hann er nú og
fæst af því böli, sem heiminn
hrjáir, væri þá mjög þungfært.
Og ef vér gætum uppfylt alveg
að eins eitt af siðaboðum hans,
t d. boðorðið um að breyta við
aðra menn eins og vór viljum að
þeir breyti við oss, þá yrðum vér
áreiðanlega eins og nýir menn i
nýju umhverfi. Svo mikil yrði
bieytingin, að vór mundum varia
þekkja sjálfa oss nó heiminn fyrir
hið sama á eftir. En oss gengur
illa að ná þyí fullkomnunarmarki
að geta hlýtt því eina boði. Yér
getum þó stefnt að því, og það er
fyrir miklu. Og ef vór viljum
reyna það, þá er einn alira sterk-
asti þátturinn í þeirri viðleitni
það að veita Kristi viðtöku sem
jólabarni, kveikja fyrir honum
jólaljós í hjartanu, heilagan eld,
sem aldrei deyi.
Pá er oss ekki einungis í dag
frelsari fæddur, heldur verður hann
æfinlega eign vor. t>á fæðist Krist-
ur í hjörtum vorum, elst þar upp
og liflr að eilífu. Kristseðlið, sem
til er í hverri mannssál, vaknar
þá til lífsins við áhiif jólabarns-
ins og jólaboðskaparins, vaknar í
sálum vorum og tekur að vaxa
og þroskast og hafa áhrif á breytni
vora og lífsstefnu. fá er líka sálin
orðin opin fyrir Kristi sjálfum og
áhrifum hans.
Og þá er oss í orðsins fyista
skilnÍDgi frelsari fæddur.