Alþýðublaðið - 24.12.1923, Blaðsíða 8

Bkoöa borgina. En þar var lítií sð
sjá og sízt fyrir mig, sem heQ
tvisvar áður komið til Narva.
Það markverðasta, sem ég sá,
voru tveir menn á bðt.i, bar sem
fljót.ið sló sér út og myndaði stór-
an lygnupoll. Þeir réru fram og
aftur um pollinn og stundum að
par, sem fljótið freyddi í straura-
hviiflum. Við þóttumst sjá, að
þeir vœru við einhvers konar veið-
ar, en hver veiðiaðferðin var, gát-
um við ekki sóð.
Ég varð feginn þegar lestin héit
áfram, því ég var orðinn íullsaddur
á að dvelja í Narva.
Rétt austan við borgina fer lestin
á hárri brú yfir fljótið. Landið er
þarna að því er virðist alveg
slétt og mest birkiskógur með
töluverðu af greni og furu hér
og þar.
Loks komum við að landamær-
unum Eistlands og Rússlands.
Lestin var stöövuð Eistlands megin,
og hermenn koma inn til þess að
l’ta á vegabréfln hjá okkur. Með
okkur voru í lestinni ung rúss-
nesk hjón með árBgamlan dreDg.
Rau höfðu dvalið nokkra mánuði
hjá skyldfólki, sem er búsett í
Stokkhólmi, og voru nú á heim-
leið.
Ég segi frá þessum hjónum af
þvi að það kom dálíbið skemtilegt
atvik fyrir í simbandi við dreng-
inn þeirra. (Nl.)
()() ()() () () ()()
Þegar svo ég orðinn er
uppgefinn að leika mér,
hœtti ég við gull og gler
á gólfinu við fœtur þér.
Ég sem barn þitt eillft er,
enda dag við fœtur þér,
feginn svo í fang þitt kem
og frœði þin í draumi nem.
Þýður andi hvíslar hlýr
helgisögur og œfintýr.'
Dpp við bjarta barminn þinn
ber þá Ijós i drauminn minn.
S. J.
A LMÐUBLA'DÍ$
HeilOg jól!
Dýið sé guði í upphæðum og
friður á jörðu með mönnum!
Helgiljómi jólahátiðarinnar skín
í kringum oss. Hylur hann um
stundarsakir fyrir oss fánýti, he-
góma og pijál.
Jesús Kristur hefir verið tign-
aður og tiibeðinn öldum saman.
Og sambandið við hann hefir veitt
milljónum manDa fróun og frið. —
Kristur kennir oss:
>Þú skalt elska drottin, Guð
þinn, af öllu hjarta þínu og af
allri sálu þinni og af ölum huga
þínum. f’etta er hið mikla og
fyrsta boðorð. En hið annað er
líkt, þetta: Pú skalt elska náunga
þinn eins og sjálfan þig.“
Læi ist mönnunum að halda
þessi boð, munu þjánÍDgarnar
minka. —
Bieytni Krists var í samræmi
við kenningar hans.
Kristur er oss nauðsynlegur
förunautur. Tökum undir með
Hallgrími Péturssyni:
>Krossferli að fylgja þínum
fýsir mig, Jesú kær.
Yæg þú veikleika minum,
þó verði ég álengdar fjær.
Rá trú og þol vill þrotna,
þrengir að neyðin vönd,
reis þó við reyrinn brotna
og rétt mér þína hönd.
Dýrð, vald, virðing og- vegsemd
hæst,
vizka, makt, speki og lofgjörð
stærst,
só þór, ó Jesús, herra hár, og heiður
klár.
A.men, amen, um eilíf árl<
Gleðileg jól!
R. J.
{)()()()()() |óU. ()()()()()()
Af jjvi myrkrið undan snýr,
ofar fœríst sól, —
þvi eru heilög haldin
hverri skepnu jól.
Grímur ThomBen.
JÓL.
Eftir K. Malone.
Jólin aftur! Og aftur nýtt ár
kemur!
Óska ég þér hvorulveggja, vinur
kœri!
hamingju fœri. Heill til allra
bœri!
Enga gleði, sem samvizkuna
síðar lemur!
Þótt að þessu nái skilningurinn
skemur,
skylduðþér samt fyrirgefa mér,
sem listagyðjum Ijúfumbundinn
er.
Og sá, sem álasar mér einatt
- þó
œtti að koma á Parnassos og
tylgja Apolló!
En þegar þú gœfu-bikar bergir á
barmafullum, gleymdu mér ei
þá,
höfundi allrarhamingju þinnar!
Fyrir blessan mína borgun vil
ég enga samt.
Borgaðir þú nokkuð? Þú myndir
skulda jafnt.
En geðjisl þér list og gallar
vísu minnar,
gcefuna hreptir — hvað þá9
Já — ég mun alla.tíð þéreiga
mikið hjá!
Lauslega þýtt úr ensku af S. J.
Gamao.
>Nei; þér getið verið viss um,
að nr ér dettur aldrei í hug að
tala annað en gott um nágranna
mína, ekki einu sinni um frú
Jensen, sem er sú versta kerling,
sem ég hefl þekt,< sagði frú
Andersen.
Frúin: Að þú skulir geta horft
framan í mig!
Maðurinn: 0! Maður getur öllu
vanist.
Ritstjóri og ábyrgðarmaður:
Hallbjöm Halldörsson,
Prentsm. Hallgrims Benediktssonar
Bergstaðastræti 19.