Freyr - 15.01.1982, Qupperneq 38

Fegurd—hvíld—fridsœld. Einn af veiðifélögum Hákonar Jóhannssonar, Kristján
Kristjánsson við Norðurá. Prúður og háttvís fluguveiðimaður, sem margur út-
lendingurinn mcetti taka sér til fyrirmyndar. (Ljósm. Hákon Jóhannsson).
Pað er erfitt að segja um hvað
margir stunda stangaveiði hér á
landi. Um það eru ekki til skýrslur.
Eg tel að það muni vera um eða
rúmlega 25 þúsund manns. Þar af
sennilega um 6 þús., sem stunda
laxveiði.
Án nokkurs vafa er stangaveiði
mjögheilbrigð íþrótt. Menn eru úti
allan daginn, ganga með strönd
vatnsins eða langs með ánni, oftast
fleiri km. í misjöfnu veðri, eins og
það er hjá okkur. Oftar en hitt,
blæs vindurinn, eða þá að það rign-
ir, stundum reyndar hvoru tveggja,
enda þótt við fáum einnig góð-
viðrisdaga. Petta herðir okkur að-
eins og veitir okkur líkamlega
styrk, og einnig andlegt jafnvægi.
Oft er spurt hvað það sé, sem
geri stangaveiðina svo heillandi og
eftirsótta, sem raun ber vitni.
Vafalaust eru það mörg samverk-
andi áhrif, eins og að komast burt
frá dagsins önn, að dveljast við ána
eða vatnið og njóta friðsældar,
ýmist einn eða með góðum félög-
um. Virða fyrir sér straumlag og
geta sér til um hvar fiskurinn muni
helst liggja, virða fyrir sér gróður,
landslag og fuglalíf og fylgjast með
þeim árangri, sem fiskræktin hefur
borið. — Svo er það spennan, sem
gagntekur mann, þegar laxinn
grípur fluguna og bregður sér á
hamslausan leik.
Hvernig eru íslenskir stangaveiði-
menn?
Oft er einnig spurt um hvernig ísl.
stangaveiðimenn séu.
Þau kynni, sem ég hef haft af ísl.
stangaveiðimönnum, og þau eru
mikil, eru yfirleitt á einn veg, þegar
á heildina er litið. Peir eru góðir
stangaveiðimenn, örfáir nokkuð
kappsamir, sem er vissulega mann-
legt og það eru útlendingar einnig,
eins og ótal dæmi eru til um. Þeir
eru flestir hverjir tillitssamir og
hjálpfúsir og umfram allt góðir
veiðifélagar.
Einn okkar kunnasti laxveiði-
maður og rithöfundur, Björn J.
Blöndal segir í sinni ágætu bók
,,Vatnaniður“ að „bestu íþrótta-
ntennirnir og félagarnir hafa verið
íslendingar.“
Alveg eins og golfvöllurinn er
leikvöllur golfmanna eru árnar og
vötnin það sama fyrir stangaveiði-
menn.
Munurinn er aðeins sá að kylf-
ingar hafa fullkomin umráð yfir
sínum velli, en stangaveiðimenn
eiga hinsvegar allt undir náð að
sækja til veiðiréttareigenda.
Fyrir nokkrum árum birtist við-
tal í einu dagblaði við veiðiréttar-
eiganda, sem seldi erlendum
mönnum veiðileyfi og var hann
mjög neikvæður gagnvart íslensk-
um stangaveiðimönnum. Skömmu
síðar hitti ég manninn, en hann er
ákafur golfiðkandi, sem viðtalið
átti við veiðiréttareigandann og
spurði hann hvað honum fyndist
um, ef erlendir golfmenn kæmu
hingað og fengju bestu golfvellina
til einka afnota yfir hásumarið.
Hann svaraði að bragði: „Við
myndum kasta þeim í sjóinn.“
Stangaveiðimenn hafa sýnt
rneiri háttvísi. Peir eru ekki þrýsti-
hópur eins og nú tíðkast, víða út af
litlu sem engu tilefni. Þeir setjast
ekki að í veiðihúsum eða trufla er-
lenda menn við veiðar. Ef til vill
erum við of tillitssamir.
Ásókn erlendra auðnianna í ís-
lenskar laxveiðiár.
Eigi að síður veldur hin síaukna
ásókn erlendra auðmanna í ís-
lenskar laxveiðiár okkur stanga-
veiðimönnum verulegum áhyggj-
um. Erlendir menn veiða nú í vel-
flestum bestu laxveiðiánum á besta
tímanum.
Því er oft haldið fram að þetta
skapi miklar gjaldeyristekjur. Ég
er engan veginn þeirrar skoðunar.
í athugun, sem gerð var í sambandi
við ferðamál fyrir nokkrum árum,
er reyndar lítið gert úr þessum lið.
Helst er bent á að silungsveiði
mætti auka verulega. Henni hefur
ekki verið gefinn nægur gaumur.
Þar er einnig bent á að sjóstanga-
veiðar gætu orðið eftirsóttar af
hinum almenna ferðamanni.
En hvað um gjaldeyristekjurn-
78 — FREYR