Freyr - 15.02.1987, Blaðsíða 27

vinnuframlags (t.d. söluhagnaði eigna,
vaxtatekjum og veiðileigutekjum), eru lægri
en 1.766.973 kr. verður að ætla að stærð
búsins nái ekki stærð gundvallarbúsins. Skal
þá reiknað endurgjald skv. 1. og 3. tl. lækkað
eins og hlutfall þessara heildartekna á móti
heildartekjum grundvallarbúsins segir til um.
Enn fremur skal taka tillit til aðstæðna hverju
sinni við ákvörðun viðmiðunartekna, svo sem
þess ef bóndi nær ekki heildartekjum grund-
vallarbúsins vegna afurðaverðs, árferðis
(heybrests vegna harðinda, kalskemmda,
öskufalls o.þ.u.l.) eða annarra atriða sem
máli skipta og ekki er tekið tillit til í þessum
viðmiðunarreglum. Einnig skal tekið tillit til
aldurs, heilsu, starfstíma, vinnu utan bú-
rekstrar, svo og til aðkeyptrar vinnu.
Heimilt er að hækka fjárhæðir þær er um
ræðir í 1. og 3. tl. að teknu tilliti til greindra
ákvæða um skerðingu reiknaðs endurgjald, ef
þau eiga við, um að hámarki 50%. Auk þess
má hækka reiknað endurgjald vegna yfirvinnu
um að hámarki 50% þeirrar fjárhæðar sem
reiknuð er skv. 1. og 3. tl. að teknu tilliti til
framangreindrar lækkunar eða að hámarki
124.774 kr. hjá bónda sem stendur einn fyrir
búrekstri eða 249.548 kr. samtals hjá hjónum
sem standa bæði fyrir búrekstri.
Hámark reiknaðs endurgjalds sem skatt-
stjóri getur ákvarðað skv. 1. mgr. 59. gr. laga
nr. 75/1981 takmarkast við það að fjárhæð
þess má ekki mynda tap sem er hærra en sem
nemur samanlögðum almennum fyrningum
skv. 38. gr. og gjaldfærslu skv. 53. gr. lag-
anna. Hjá elli- og örorkulífeyrisþegum tak-
markast ákvörðun skattstjóra á reiknuðu
endurgjaldi við það að ekki myndist tap á
búrekstrinum.
Reikni bóndi börnum sínum á aldrinum
13—15 ára á tekjuárinu endurgjald fyrir
vinnuframlag þeirra skv. síðasta málslið 2.
mgr. 1. tl. A-liðs 7. gr. laga nr. 75/1981, skal
við mat á hámarki því sem um ræðir í 2. mgr.
59. gr. laganna og draga má frá sem rekstrar-
kostnað, miða við meðaltímakaup frá 108,50
kr. til 124,05 kr. eða frá 4.340 kr. til 4.962 kr.
á viku.
Komrækt á jörðinni
fjórðungi minni en í fyrra.
Matvælaaðstoð minnkar.
Kornframleiðsla í heiminum er
talin vera 25% minni árið 1986 en
1985, sem að vísu var metár, og
minni en meðaltal síðan 1980, að
því er fréttir frá Matvæla og land-
búnaðarstofnun S.Þ. herma.
Vegna mikilla kornbirgða frá fyrri
árum kemur þó ekki til verðhækk-
unar á korni.
Það er einkum í Evrópu sem
uppskerubrestur hefur orðið
vegna þurrka. í Kanada var hins
vega góð kornuppskera. Frá
Bandaríkjunum berast fréttir um
minni uppskeru en búist var við.
Þessi samdráttur í kornfram-
leiðslu um víða jörð hefur áhrif á
matvælaaðstoð við þurfandi þjóð-
ir. Matvælastofnun S.Þ. er að afla
upplýsinga um hvar neyðin er
stærst til þess að geta beint
Leiðrétting
í greininni „Smá innlegg í land-
búnaðarumræðuna", eftir Jón
Eiríksson, á bls. 14—16 í 1. tölu-
blaði 1987, féliu niður nokkur
orð. í miðdálki á bls. 16 er milli-
fyrirsögn: Bændur í neðsta þrepi
launastigans.
Málsgreinin sem fylgir þar á
eftir er hér endurprentuð og eru
orðin sem féllu niður hér
feitletruð:
„Ásamt föstum niðurgreiðslum
á kindakjöti og mjólk hafa
stjórnvöld líka þann möguleika að
halda niðri gjaldalið verðlags-
grundvallarins þannig að laun
bóndans haldist og helst hækki
þótt minna framleiðslumagn sé til
kornsendingum þangað sem þörf-
in er mest.
skiptanna. Þar vegur þyngst
áburður og kjarnfóður ásamt
kostnaði við vélar. Ekki mun af
veita. Nýlega kom fram á Alþingi
(Alþingistíðindi 1986) að á verð-
lagi ágústmánaðar 1986 var
launaliður bóndans kr. 637 þús.
hinn 1. október 1983, en kr. 700
þús. hinn 1. júní 1986 sem þýðir i
raun að laun bóndans ná ekki að
fylgja launum viðmiðunarstétt-
anna þetta tímabil. Síðan bætist
við samdráttur í leyfilegri fram-
leiðslu og eftirgjöf í launum í verð-
lagsgrundvellinum haustið 1986.
Það er þó ljóst að bændur eru
fallnir niður í neðsta þrep í launa-
stiga landsmanna.“
Freyr 155