Freyr - 01.03.1987, Blaðsíða 9

Já, ríkið tók hluti annarra hluthafa
eignarnámi.
Hvaða rök vorufyrir því að ríkið
yfirtók verksmiðjutia?
Ég hef ekki sett mig inn í það mál,
en hef heyrt að óánægja hafi verið
á meðal almennra hluthafa um
fyrirkomulag arðgreiðslna þ.e.
arður var takmarkaður í lögum. Á
þessum tíma stóðu einnig fyrir
dyrum umfangsmiklar breytingar
á rekstrinum þar sem áformað var
að byggja nýja blöndunarverk-
smiðju.
Það er eitt sem mér er í minni eftir
að ég fór að fylgjast með Áburðar-
verksmiðjunni og það var
gagnrýniá „Kjarnann“. Hann var
fínkornóttur en ekki grófkornóttur
eins og óskað var eftir og eins og
annar áburður var. Var verksmiðj-
an stækkuð tilþess að koma því í
lag?
Hún var í sjálfu sér ekki stækkuð
til að koma því í lag. Hinsvegar
kom til nýr tækjabúnaður við
stækkunina sem leysti þetta
vandamál með kornastærð Kjarn-
ans. En með stækkuninni hefst
framleiðsla á blönduðum áburði,
svonefndum NPK—áburði en
fram að því hafði eingöngu verið
framleiddur Kjarni. Framleiðsla á
þessum þrígilda áburði hófst í
ágúst árið 1972.
Lengi vel var salan vaxandi en nú
erhún komin ímeira jafnvægi, er
ekkisvo?
Á árunum 1980—1984 er salan um
og yfir 70 þúsund tonn af áburði.
Árið 1985 fellur salan niður í 62
þúsund tonn og árið 1986 var
salan um 60 þúsund tonn. Við
teljum að salan sé komin í
jafnvægi, og álítum að á næstu
árum verði hún um 55—60 þúsund
tonn.
Veldur það ykkur erfiðleikum þeg-
arsalan dregst svona saman?
Já, mjög verulegum. Áburðar-
verksmiðjan var í stöðugri upp-
byggingu allar götur þangað til
lokið var við að reisa nýja
Saltpéturssýruverksmiðjan, köfnunarefnisgeymir til vinstri og vetnisgeymir til hægri.
saltpéturssýruverksmiðju árið
1983. Þegar sú verksmiðja var
byggð gerðu menn ráð fyrir að
áburðarsalan væri og yrði um 70
þúsund tonn á ári og afkastageta
verksmiðjunnar er við það miðuð.
Þessi verksmiðja hefur ekki verið
afskrifuð nema að litlu leyti vegna
þess hvað hún er ný og með
minnkandi framleiðslu dreifast af-
skriftirnar á færri tonn. Jafnframt
er mestur hluti af okkar kostnaði
fastur kostnaður. Það breytir litlu
hvort við framleiðum 50 þúsund
eða 70 þúsund tonn. Mannaflinn
er sá sami. Það sem er breytilegt
er innflutt hráefni og umbúðir.
Allur annar kostnaður er fastur.
Fastur kostnaður dreifist eins og
ég sagði áðan á færri tonn og það
veldur því að framleiðslukostnað-
ur okkar er hlutfallslega hár mið-
að við það sem menn ætluðu þeg-
ar í þessa fjárfestingu var ráðist.
Nú væri forvitnilegt að heyra
hvernig verðlagning á áburði til
bóndans eða kaupandans fer
fram?
Einn af 10 rafgreinum í vetnisverksmiðjunni.
Freyr 127