Freyr - 15.09.1987, Blaðsíða 12

Þrír fyrrum búnaðarþingsfulltrúar og landbúnaðarráðherra. F. v. Friðbert Pétursson í
Botni í Súgandafirði, Helgi Símonarson á Þverá í Svarfaðardal, Sigurjón Sigurðsson í
Raflholti í Holtum og Jón Helgason ráðherra.
síðar biskup, er meðtalinn, eins og
hann sjálfur gerði. Svo mikill
áhugi alþingismanna á að þessi
félagsstofnun kæmist á laggirnar,
að þingið 1897 ákvað að veita
Búnaðarfélaginu ríflegan fjárstyrk
ef það yrði stofnað á fjárlagatíma-
bilinu, sem þá voru 2 ár. Það hafa
víst ekki mörg félög no‘ “» slíkrar
náðar hjá fjárveitingavaldinu eða
fengið slíka vöggugjöf.
Margt hefur breyst í þjóðfélagi
okkar síðan, svo sem styrkleika-
hlutfall atvinnustéttanna, sem
m.a. endurspeglast í skipan Al-
þingis. Þó eiga bændur enn
nokkra fulltrúa þar og síst færri en
sem svarar hlutfalli í fólksfjöldan-
um. Og enn er reyndar einn bóndi
bæði Alþingis- og Búnaðarþings-
maður.
Og það er gott að geta sagt frá
því að samskipti þessara stofnana
hafa jafnan verið góð Og ein-
kennst af gagnkvæmu traus og
er svo enn. Þannig sendir Alþingi
jafnan Búnaðarfélaginu og þá
jafnframt Búnaðarþingi til um-
sagnar öll þingmál sem að veru-
legu leyti snerta landbúnaðinn. Á
hinn bóginn hefur Búnaðarþing
jafnaðarlega haft sjálft forgöngu
um nýja lagasetningu á landbún-
aðarsviði eða breytingar á eldri
lögum. Og það má fullyrða að
Alþingi hefur í langflestum tilfell-
um tekið þessum frumvörpum vel
og lögfest efni þeirra. Þetta tillit
og þetta traust löggjafarsamkund-
unnar til fulltrúafundar okkar
bænda er skylt að þakka og meta
að verðleikum.
Annars verður sögu Búnaðar-
þings gerð rækileg skil í afmælisriti
Búnaðarfélagsins, sem koma mun
út síðar á árinu. Hver sem rekur
sig í gegnum þann annál mun
komast að raun um að Búnaðar-
þing hefur látið sig varða flest eða
öll velferðarmál landbúnaðarins
og bændastéttarinnar, leitast við
að sjá þróun mála fyrir og stýra
þeim í farsælan farveg. Og þó að
vel megi viðurkenna, að menn
hafi ekki alltaf séð nógu vel fram í
tímann, er hinu ekki að neita, að
furðu oft hafa þeir skilið rétt kall
tímans og ályktað af mikilli fram-
sýni.
Hér mun vera rétt, einkum
vegna þeirra gesta okkar, sem
ekki eru innvígðir í félagsuppbygg-
ingu landbúnaðarins, að minna á,
að fyrir 40 árum varð til systurfé-
lag Búnaðarfélagsins, Stéttarsam-
band bænda, sem síðan hefur sam-
kvæmt tilgangi sínum helgað sig
þeim þætti landbúnaðarmála, sem
lýtur að kjaramálum í víðri merk-
ingu. Samskipti þessara náskyldu
félagssamtaka eru einnig, sem
betur fer, ágæt eins og vel sannast,
t.d. í sameign þeirra að þessu húsi,
Bændahöllinni, sem við eru stödd
í, og þannig er það líka á öðrum
sviðum.
Sjálfsagt er það ofarlega í hug-
um margra nú að landbúnaðurinn
á íslandi eigi í sérstaklega miklum
örðugleikum og sumir kveða
miklu fastar að orði. Rétt er það
sjálfsagt, að landbúnaðurinn á í
nokkrum þrengingum, ekki sér-
staklega miklum, öllu fremur sér-
stæðum þrengingum. Það eru erf-
iðleikar, sem að sumu leyti tengj-
ast velgengni þjóðfélags okkar og
eru að verulegu leyti sameiginleg
fyrir hin iðnvæddu lönd vesturs-
ins. Eigi að síður má ekki gera lítið
úr þeim og vill Búnaðarþing fyrir
sitt leyti leggja hönd á plóg um
farsælar lausnir í landbúnaðarmál-
um honum og þjóðinni til heilla.
Því læt ég nú þessum inngangs-
orðum mínum lokið og segi þenn-
an hátíðarfund Búnaðarþings
settan.
ARMULA3 REVKJAVIK SIMl 3BÖOO
700 Freyr