Freyr - 01.11.1987, Blaðsíða 11

jafnvægi sé náð og uppgangur að
hefjast?
Ef ekki rýmkast um fyrir
sauðfjárræktinni er ég hræddur
um að búsetu hér eigi eftir að
hnigna enn. Yngri mennirnir sætta
sig illa við þau mörk sem þeim eru
sett núna í þessari búgrein og telja
sig ekki geta lifað við þann kost.
Það er mjög einhæfur búskapur
hér. Hann stendur og fellur með
sauðfjárrækt.
Hlunnindin fylgja jörðunum og
margar hlunnindajarðir eru
komnar í eyði og nýtast þá ekki
þeim sem áfram búa, heldur eru í
umráðarétti fólks sem býr fjarri.
Mér finnst einhvern veginn að
þeir sem nú eru farnir að reskjast
og þyrftu að fara að draga saman
búskapinn að þeir sjái margir ekki
hverjir taka við af þeim. Sveitinar
eru þó afar missettar með aldur
bænda. í Öxarfirði og Núpasveit
er t.d. margt ungra manna og í
hluta af Þistilfirði. Á Langanesi
eru bændur heldur ekki gamlir. Á
Sléttunni eru aftur yfirleitt rosknir
bændur.
Hvemig er þjónusta hér á vegi
stödd?
Samgöngur hafa stórbatnað á
seinni árum, bæði á landi og í lofti,
en að vísu er hnignun í sam-
göngum á sjó þar sem ekki hefur
tekist að gera höfnina á Kópaskeri
færa fyrir strandferðaskip.
Læknaþjónusta var lengi stopul
en er núna góð með lækni með
fasta búsetu á Kópaskeri. Auk
þess er læknir bæði á Þórshöfn og
Raufarhöfn.
Félagslíf almennt er mikið og
meira en fólk kemst yfir að sinna.
M.E.
Framleiðsluráð landbúnaðarins
auglýsir
Með tilvísun til 10. greinar reglugerðar nr. 445/1986
um fullvirðisrétt til framleiðslu sauðfjárafurða verðlags-
árið 1987/1988 skulu þeir framleiðendur, sem ætla að
geyma framleiðslurétt vegna slátrunar á tímabilinu frá
10. nóv. nk. - maíloka 1988 tilkynna til framleiðsluráðs
fyrir 20. nóv. nk. fyrirætlanir sínar um það efni.
Framleiðsluráð landbúnaðarins
Byggð í dreifbýli og sala kindakjöts.
Frh. af bls. 855.
Þessi byggðalög, sem standa og falla með
sauðfjárrækt, lifa síðan í órofa sambandi við
nálæga þéttbýlisstaði sem veita sveitunum
þjónustu og taka við afurðum þeirra til úr-
vinnslu. Tilvera þessara þéttbýlisstaða er
verulega háð því að landbúnaður sé stundaður
í nálægum sveitum. Hér má heldur ekki
gleyma þeim kostnaði sem fylgir því að byggja
upp húsnæði og opinbera þjónustu þeirra,
sem bregða búi,á nýjum stöðum.
í síðasta Fréttabréfi Stéttarsambands
bænda, 7. tölublaði, 3. árgangs, september
1987, er á bls. 1 rætt um kaup og leigu á
fullvirðisrétti til kindakjötsframleiðslu. Þar
segir: „Jafnframt er brýnt að bændur og aðrir
þeir sem stjórna afurðarsölumálum leiti nú
allra leiða til að stöðva samdrátt í sölu kinda-
kjöts“. Þó að hér hafi verið bent á samhengi
niðurgreiðslna og sölu kindakjöts er ástæða til
að undirstrika að einnig er unnt að halda
verði þess niðri með lækkun framleiðslu-
kostnaðar. Að því verður að vinna öllum
árum auk annarra tiltækra leiða. Má þar
nefna að ástæða er til að kanna möguleika á
að svæðum þar sem búseta er í hættu, verði
hjálpað sérstaklega til að halda uppi mannlífi
og nýtingu annarra náttúrugæða.
Um þessar mundir er það stefna hins opin-
bera að framleiðsluatvinnuvegirnir standi á
eigin fótum án stuðnings frá ríkisvaldinu. Hér
þarf þó að hafa í huga að hlutverk sauðfjár-
ræktarinnar eru tvenn svo lengi sem önnur
eða aðrar atvinnugreinar leysa hana ekki af
hólmi sem útvörð byggðar. Meðan stjórn-
málamenn og flokkar þeirra lýsa yfir þeirri
stefnu sinni að viðhalda byggð í landinu,
verða þeir að beita þeim ráðum sem duga til
að framfylgja henni.
Þeir vita hvað þeir eru að gera.
M.E.
Freyr 859