Freyr - 15.11.1987, Blaðsíða 25

voru aftur á móti þarna komnir til
að fá vitneskju um hvernig leysa
ætti úr þeim ótalmörgu vandamál-
um sem við er að etja. Ráðstefnan
var sem sagt haldin fyrir fólk sem
á einn eða annan hátt hefur lífs-
viðurværi af ullarrækt eða fram-
leiðslu á ullarvörum.
Smáiðnaður með ull er tiltölu-
lega nýtt eða nýlegt fyrirbæri hér í
Bandaríkjunum, a.m.k. með nú-
verandi fyrirkomulagi. Margir
sem eru í þessum iðnaði sinna
jafnframt öðru, en hafa aukatekj-
ur af ullinni. Fjárhóparnir hjá
ullardýrum, klippingu á angóra-
kanínum o.s.frv. Þarna var einnig
fjallað um framleiðslu á ullar-
vörum, markaðssetningu, trygg-
ingar og uppbyggingu á smáiðnaði
með ull.
Skáptar skoðanir þátttakenda.
Það fór ekki fram hjá neinum að
það eru ákaflega skiptar skoðanir
innan raða þess fólks sem saman-
komið var í Berea til að ræða og
læra um ull. Margir höfðu ákaf-
lega ánægjulega reynslu af ullar-
framleiðslu sinni og töldu þetta
vera mjög jákvætt og gott starf
sem gæfi marga möguleika. Aðrir
Pessar tvœr, ásamt mörgum öðrum tóku með sér rokkana til að geta nolfærl sér sem
best leiðbeiningar Paulu Simmons um réttu handtökin við spuna.
Helga Thoroddsen.
Sýniskennsla hjá Paulu Simmons, en hún hefur fengið viðurnefnið „The grande dame“
í smáullariðnaðinum og rekur ásamt manni sínum farsœlan ullarbúskap.
þessu fólki geta verið allt frá því
að vera innan við 10 dýr og upp í
100. Svo stórir hópar eða stærri
eru þó sjaldgæfir ef fólk er að
stefna að því að rækta ull til
handspuna. Margir hafa einnig
einhver önnur ullarhúsdýr svo
sem lamadýr, kanínur eða geitur
og nota hárið af þeim til blöndun-
ar við sauðfjárullina og fær fólk
þannig sérkennilegra band í vörur
sínar.
Nokkur hluti af því fólki sem er
í þessum iðnaði selur öll sín reyfi
til annarra sem þá vinna úr þeim
fullunnar vörur, prjónaðar eða
ofnar en aðrir fullvinna ullina frá
upphafi til enda í orðsins fyllstu
merkingu. Sumir hafa meira að
segja litlar búðir á býlum sínum og
bjóða borgarbúum upp á að koma
í sveitina og fylgjast með rúningi,
spuna og ýmiss konar handverki.
Borgarbörnin fá að halda á litlum
lömbum eða kanínum og sögðu
þeir sem svona fyrirkomulag hafa
á búum sínum að þetta væri mjög
vinsælt og mæltist vel fyrir.
Sjálfsagt finnst nú mörgum ís-
lendingum það nokkurt afturhvarf
að taka aftur fram rokkinn eins og
þetta fólk hefur gert en staðreynd-
in er sú að verksmiðjum, alveg
sama hversu fullkomnar sem þær
eru, tekst aldrei að gera hlutina á
sama hátt og mannshöndinni, en
það er einmitt hið sérstæða „hand
Freyr 913