Freyr - 15.11.1987, Blaðsíða 27

Petta myndarlega lamadýr (karldýr) var selt síðasta kvöld ráðstefnunnar á uppboði, en
gangverð hér á slíkum dýrum er um 3000— 4000 dollarar enda gefa þau mjög dýrmœta
og silkimjúka ull sem er kembd af þeim með sérstökum kömbum.
fyrir vörur sínar fyrst og taldi hann
marga vanta þann aga að líta á
iðju sína sem fyrirtæki sem þyrfti
að borga sig, en ekki einhverja
tómstundaiðju.
Margir urðu til að mótmæla
Fannin. Þeir töldu að eina rétta
leiðin væri að beina handgerðum
ullarvörum inn á markað hinna
ríku sem hefðu efni á að kaupa
þær og þætti akkur í því sérstaka
útliti sem þær hefðu upp á að
bjóða.
Vandvirkni við meðferð
ullarinnar.
Annar fyrirlesari sem þarna var og
vakti sérstaka athygli með skörug-
legri framkomu og góðum fyrir-
lestrum var Linda Berry Walker, en
hún er ullarbóndi frá New Jersey.
Hún rekur ásamt manni sínum
búgarðinn Woods Eagle Wools og
rækta þau sauðfé og lamadýr og
hafa jafnframt eigin verslun þar
sem seldar eru ullarvörur úr hand-
unninni ull.
Upphaflega byrjaði Walker
með 6 kindur í garðinum hjá sér
vegna þess að hún gat ekki fundið
nógu góða ull í vörur sínar á
hinum almenna markaði. Smám
saman fór hún svo að gera tilraun-
ir með kynbætur og fljótlega hafði
þessi iðja hennar hlaðið svo utan á
sig að maður hennar sagði starfi
sínu lausu og þau hófu að rækta fé
og þá fyrst og fremst með ullar-
gæði í huga.
Walker lagði áherslu á það að
til þess að framleiða úrvalsull til
handspuna þyrfti hópurinn að
vera lítill og ítrustu varkárni og
vandvirkni yrði að gæta við hirð-
ingu og meðferð ullarinnar á allan
hátt bæði meðan hún væri á fénu
og eftir að hún væri tekin af. Hún
lýsti þeim aðferðum sem notaðar
eru á búi hennar og er greinilegt
að mikillar skipulagningar og and-
vara er þörf frá bóndans hálfu til
að verja ullina og halda henni
fyrsta flokks fram að rúningi.
Walker hefur fé sitt eins mikið úti
og hægt er og notar aðeins sér-
hönnuð trog til að gefa úr. Enn-
fremur rýir hún féð ávallt fyrir
burð til að forðast þann skít sem
lömbin bera í ullina við að klifra á
mæðrum sínum. Þegar hún gefur
setur hún ávallt fyrst í garðana og
hleypir fénu að á eftir til að forð-
ast slæðing í ullina.
Þegar að rúningi kemur ræður
Walker til sín atvinnumann og
borgar honum tímakaup óháð því
hve margar ær hann nær að rýja á
klukkustund. í flestum tilfellum fá
rúningsmenn hér borgað visst á
haus og vill Walker meina að
undir slíkum kringumstæðum
hugsi menn of mikið um að flýta
sér en gleymi að vanda sig og gefa
sér tíma til að meðhöndla féð og
ullina af varkárni. Hvert og eitt
reyfi er síðan hreinsað og hrist
lauslega, sérpakkað og gólfið
undir rúningsmanninum sópað
eftir hverja kind. Walker lagði
sérstaka áherslu á að ef illa væri
að málum staðið á rúningsdegi
væri hægt að eyðileggja heils árs
vinnu og fyrirhöfn á örfáum
mínútum. Annað sem gert er á
Woods Eagle Wools búinu til að
halda ullinni hreinni er að um
fengitímann er mikið kapp lagt á
að halda hrútunum hreinum og er
meðal annars rakaður á þeim
belgurinn til að þeir beri ekki skít í
ullina á ánum þegar hleypt er til.
Walker lagði einnig áherslu á að
garðar og trog væru þannig
hönnuð að um núning á herða-
kamb væri ekki að ræða og að féð
gæti ekki slætt hvert yfir annað
með því að rífa út heytuggur og
slengja þeim til.
Það yrði of langt mál að telja
upp allt það sem Linda Berry
Walker talaði um í sambandi við
ullarrækt en augljóst er að flest
það sem hún talaði um og brýndi
fyrir fólki eru atriði sem ekki
kosta mikla fjármuni né fyrirhöfn
heldur fyrst og fremst skipulagn-
ingu og vinnutilhögun sem auðvelt
ætti að vera að koma fyrir á hverju
búi ef áhugi er fyrir hendi. Það
þykir öllum sjálfsagt að framleiða
mjólk í fyrsta flokk, hví ekki ull?
Síðasta kvöldið á ráðstefnunni
var svo haldið uppboð á ullardýr-
um og var þar boðinn upp skraut-
legur hópur af sauðfé, kanínum,
lamadýrum, geitum og meira að
segja var þarna boðin upp kaf-
loðin kýr. Einnig voru boðin upp
reyfi og efnt til samkeppni um
besta reyfið og veitt verðlaun
fyrir.
Frh. á bls. 909.
Freyr 915