Freyr - 01.12.1987, Blaðsíða 23

hrjá þær enn. Þekkingu á fóð-
urgerð er víða ábótavant, þótt
mikið hafi áunnist í þeim efnum.
Haldin hafa verið námskeið á veg-
um Búnaðarfélags íslands og Sam-
bands fóðurframleiðenda fyrir
starfsmenn fóðurstöðva, þar sem
fjallað hefur verið um fóðurgerð
og meðhöndlun hráefna. Einnig
hefur verið haldið námskeið, þar
sem teknir voru fyrir þættir er lúta
að stjórnun og fjármálum fóður-
stöðva. Þessi námskeið hafa líkað
vel, en betur má ef duga skal.
Fylgja þarf þessum námskeiðum
eftir með virkum leiðbeiningum
og eftirliti úti í fóðurstöðvunum
sjálfum.
Fóðumefndir.
Samband fóðurframleiðenda lagði
það til á sínum tíma, að skipaðar
yrðu fóðurnefndir á hverju fóð-
urstöðvarsvæði, sem hefðu eftir-
lits- og ráðgjafarhlutverki að
gegna. í þessum nefndum ættu
sæti fulltrúar fóðurkaupenda, full-
trúar stjórna fóðurstöðvanna og
loðdýraræktarráðunautur við-
komandi svæðis. Auk þess að
fylgjast með því, að fóðrið upp-
fyllti þær kröfur sem gerðar eru til
þess á hverjum tíma, væri eðlilegt,
að nefndin sæi um framkvæmd
Matartími á loðdýrabúi. Loödýrabændur
eiga mikið undir því að fóðrið sé dýrun-
um þóknanlegt.
Par sem notaðir eru einangraðir tankar við fóðurflutninginn helst hitastig fóðursins
óbreytt á meðan á útkeyrslu stendur. Einangruð fóðursíló á búunum hindra á sama
háll að hiti komist í fóðrið á sumrin og að það frjósi á veturna. Einangruð fóðursíló á
loðdýrabúum œttu að vera jafn sjálfsögð og mjólkurkœlar á kúabúum.
sýnatöku úr hráefnum á lager og
tilbúnu fóðri. Sýnin yrðu síðan
send í rannsókn og niðurstöðum
skilað til hennar. Hugmyndin með
slíkum nefndum er ekki að höfuð-
setja starfsmenn fóðurstöðvanna,
heldur að koma á gagnlegri um-
ræðu um fóðurgerð og jákvæðum
skoðanaskiptum. Allir þessir aðil-
ar hafa sameiginlegt markmið,
sem er að stuðla að auknu öryggi í
fóðurframleiðslunni.
Landsráðunautur.
A vegum Búnaðarfélags íslands er
starfandi fóðurráðunautur, sem
hefur það verkefni m.a. að semja
fóðurlista fyrir fóðurstöðvarnar.
Hann veitir einnig hvers konar
faglega ráðgjöf varðandi fóð-
urgerðina og Ieiðbeinir mönnum
um meðhöndlun á hráefnum.
Fram til þessa hefur þetta hlut-
verk aðeins verið metið sem hálft
starf, sem er fjarri sanni. Verkefn-
in eru óþrjótandi. Þótt stefnan
hljóti að vera sú, að auka þekk-
ingu manna heima fyrir á fóð-
urgerð og auka þar með sjálfstæði
þeirra, verður ávallt mikil þörf
fyrir Iandsráðunaut. Hann einn
hefur heildaryfirsýn yfir það sem
gert er eða gera þarf og getur
samræmt vinnubrögð manna.
Rekstrarstaða fóðurstöðvanna.
Uppbygging fóðurstöðvanna hef-
ur verið mjög hröð á síðustu árum
sem leitt hefur til mikillar fjárfest-
ingar í vélum og húsnæði. Fyrir-
greiðsla til fóðurstöðva er veruleg,
bæði í formi hagstæðra lána og
óafturkræfra styrkja. Þrátt fyrir
þessa fyrirgreiðslu eru miklir erf-
iðleikar í rekstri fóðurstöðvanna
sem koma m.a. fram í mjög óhag-
stæðri lausafjárstöðu. Erfiðleikarí
búgreininni, sérstaklega hjá refa-
bændum, bitna fyrst á fóðurstöðv-
unum, sem ná ekki að innheimta
tekjur sínar. Skapar þetta mikið
óöryggi í rekstri stöðvanna.
Fjárfestingar í vélum og tækjum
hafa verið gerðar með það fyrir
augum, að hægt yrði að taka við
nýjum búum í viðskipti og að þeir
sem fyrir voru gætu stækkað bú sín
og þar með aukið viðskipti sín við
viðkomandi fóðurstöð. í nokkrum
tilfellum gildir hið sama um fjár-
festingu í verksmiðjuhúsum. Þessi
fjárfesting til framtíðarinnar er
núverandi rekstri fóðurstöðvanna
afar erfið og gerir hlut fjármagns-
Freyr 951