Freyr - 15.12.1987, Blaðsíða 24

Agnar Guönason
Bændaferö til Kanada og
Bandaríkjanna 1987
í júlí 1986 kom Helgi Austman og Lilian kona hans frá Gimli hingað til landsins og
dvaldi hér nokkrar vikur. Pau sögðu mér frá vœntanlegum hátíðahöldutn á Gimli í
tilefni 100 ára afmœlis byggðarinnar. Töldu þau það kjörið tœkifœri, að bœndur og
aðrir íslendingar kœmu vestur um haf til að taka þátt í hátíðinni.
Á ferð þeirra hjóna um landið,
sagði Helgi frá því, að hugsanlega
mundi ég fara bændaferð til Kana-
da í tilefni hátíðahaldanna. Á
miðju ári 1986 var ég kominn með
268 nöfn á blað hjá mér á fólki,
sem vildi fá upplýsingar. Var nú
farið að skipuleggja ferðina í sam-
ráði við Helga. Síðan yfirtók
ferðaskrifstofan Víking á Gimli
pöntun á gistingu og hópferðabíl-
um. í mars 1987, sendi ég öllum
sem voru á lista hjá mér, bráða-
birgða ferðaáætlun og áætlun um
ferðakostnað. Svör bárust frá 110
manns og virtust þeir, sem svör-
uðu vera ákveðnir að taka þátt í
ferðinni.
Þá var ákveðið að miða fjölda
þátttakenda við 135 manns og sú
varð niðurstaðan. Við vikum frá
upphaflegri áætlun, þannig að 92
þátttakendur fóru með áætlunar-
flugi til Chicago en 43 fóru með
leiguflugi beint á Winnipeg.
Magnús Óskarsson kennari á
Hvanneyri var fararstjóri minni
hópsins ásamt Stefáni Stefánsyni á
Gimli, en ég var fararstjóri stærri
hópsins ásamt Helga Austman,
sem var með í 10 daga.
Hér á eftir verður ferðasaga
stærri hópsins rakin lítilsháttar.
Sögulegum staðreyndum verður
sleppt. Lítið minnst á búskapinn
eða sögu lands og þjóðar. Hér
verður aðallega drepið á þá þætti
er snerta mannleg samskipti í
bændaferð.
Lagt af stað í langferð
Þann 29. júlí kl. 16:00 voru allir
þátttakendur í bændaferðinni
mættir í flugstöðinni á Keflavíkur-
flugvelli, flestir í fyrsta sinn í þessu
nýja glæsilega húsi. Þarna hittust
gamlir kunningjar, sem oft höfðu
farið saman í bændaferðir. Af
þessum 92 höfðu 60 farið áður í
eina eða fleiri bændaferðir.
Brottför seinkaði um klukku-
tíma. Flestir notuðu þessa stund
skynsamlega og fengu sér bjór.
Ekkert sérstakt bar til tíðinda á
leið okkar vestur um haf. Þarna
hitti ég fyrir fyrstu leiðinlegu flug-
freyjuna. Margir höfðu orð á því
síðar hvað þessu stúlka hefði verið
afspyrnu fúl. Það bjargaði mér frá
því að æsa mig upp að ég sofnaði
og vaknaði ekki fyrr en vélin lenti
á O.Hara flugvellinum við Chi-
cago. Við lentum þar kl. 18:40
eftir staðartíma, en 23:40 miðað
við íslenskan tíma. Ekkert vanda-
mál var að komast í gegnum
tollinn.
Bílarnir sem fluttu okkur á
hótelið, biðu fyrir utan. Þetta hót-
el, Best Western, var skammt frá
flugvellinum og langt frá miðborg-
inni. Hótelið var gott og starfs-
fólkið elskulegt. Sumir fóru að
kanna nágrennið en komust brátt
að því sér til mikillar hrellingar að
lítið var um verslanir.
Lagt upp í ferð norður til Kanada
Samkvæmt áætlun var gert ráð
fyrir að leggja af stað frá hótelinu
kl. 8:00, en þá var fólkið að kom-
ast á fætur. Flestir virtust vera
nokkuð brattir. Við fengum kaffi
og kleinuhringi. f>að kostaði ekki
neitt. Bílarnir okkar komu ekki
fyrr en kl. 10. Næsti áfangastaður
samkvæmt ferðaáætlun var Rice
River í Wisconsin. f>ann bæ hafði
ég reyndar aldrei fundið á kortinu
en aftur á móti annan, sem heitir
Rice Lake, enda reyndist það vera
bærinn okkar þar sem hótelið var.
Við vorum komin í áfangastað kl.
um 19:00, þá voru flestir þreyttir.
Þetta kvöld var snemma gengið til
náða. Ég hringdi í næsta áfanga-
stað okkar, sem var Holiday Inn
992 Freyr