Freyr - 15.12.1987, Blaðsíða 29

fórum við í siglingu eftir Wiscons-
in ánni. Það var meiri háttar og
allir höfðu gaman af Þó skipstjór-
inn bannaði að drekka bjór um
borð. Næst heimsóttum við sér-
stætt safn, „Húsið á klettinum",
þar sá ég og heyrði í mörgum
hljómsveitum spila falleg lög án
þess að hljóðfæraleikarar kæmu
þar nokkuð nærri.
Heitt var úti þenna dag, en enn
heitara inni í safninu. Þarna voru
endalausir gangar og alltaf verið
að sjá eitthvað nýtt. Margir voru
nær örmagna þegar göngunni um
safnið lauk. Sumir höfðu komið
sér út um neyðarútganga. Allir
lifðu þetta af.
Næst var haldið í heimsókn til
kúabónda. Hann átti úrvals kýr,
meðal ársnyt var rétt um 8000
lítrar af 3,7% feitri mjólk. Sumar
kýrnar höfðu komist í um 12.000
lítra nyt yfir árið. Bóndinn fékk
sem svaraði 10 kr. á hvern inn-
lagðan lítra. Aðallega græddi
hann samt á því að selja frjóvguð
egg úr kúnum.
Nú fóru að berast ískyggilegar
fréttir frá Chicago af flóðum, sem
þar voru. Bflstjóri sem við hittum
sagði að hótelið þar sem við ætt-
um að gista væri á kafi í vatni. Það
reyndist ekki vera rétt.
Næst síðustu nótt okkar á ferð-
inni gistum við í bæ, sem heitir
Janesville. Þar kvaddi Helgi og Lil
okkur.
Farið heim frá Chicago
Við vorum kominn tiltölulega
snemma á hótel okkar í Chicago.
Við höfðum gert ráð fyrir að fara
skoðunarferð um borgina áður en
við létum bflana frá okkur. Bfl-
stjórarnir voru tregir til að fara
með okkur um borgina og sögðu
að sökum flóða væri erfitt að aka
inn í miðborg. Svo við létum það
gott heita. Daginn eftir leigðum
við okkur bfla ásamt leiðsögu-
mönnum, sem fóru með okkur um
Chicago og sýndu okkur það
markverðasta. Á dagskrá bænda-
ferðarinnar var samkoma með fé-
lögum úr íslandsvinafélaginu í
Sœmilega hlýtt var síðasta dag okkar í Chicago, þá þurftu margir að fá sér ts. Böðvar
bíður eftir að kona hans fœri honum ísinn, en Helga Pétursdóttir frá Skammbeinsstöð-
um er tilbúin í slaginn.
Mikið er af háhýsum í miðborg Chicago. Par er hœsta hús veraldar, Sears turninn,
hann er 110 hæðir. Pátttakendur í bœndaferðinni fóru með lyftu upp á 103. hœð, það
tók álíka tíma og með lyftum í Bændahöllinni að komast frá 1. og upp á 3. hæð.
(Ljósm. Fjóla og Agnar).
Chicago. Það var kona sem var og
trúlega er formaður þessa félags.
Hún hringdi í mig skömmu áður
en við lögðum upp í ferðina. Það
var reyndar kl. 04 eina nóttina.
Konan heitir Wendy. Hún talaði
mikið um það sem félagið ætlaði
að gera og að m.a. væri fyrirhuguð
hlutavelta með nokkuð sérstæðu
sniði, því miðarnir áttu ekki að
kosta neitt. Þar sem ég hafði ekki
heyrt meira frá Wendy, taldi ég að
þessi samkoma yrði ekki haldin.
Þegar ég var í sturtu rétt fyrir
fimm þennan sunnudag inni á
hótelinu, var bankað á dyrnar.
Fyrir utan stóð kona og sagði ekki
neitt. Fjóla kallaði á mig ég sá að
þarna hlyti Wendy að vera kom-
inn. Svo ég sagði „Hei! Wendy“
og hún svaraði „Hei! Agnar“ Svo
sagði hún mér að þau væru þrjú
komin frá félaginu. Ég sagði henni
að nú mundi ég klæða mig og
koma fljótt niður í sal. Ég varð að
hringja í fólkið mitt upp á her-
bergin og biðja það að koma á
samkomuna. Flestir held ég að
Freyr 997