Alþýðublaðið - 29.12.1923, Blaðsíða 2

ALÞYÐUBLAÐIÐ
Bæj arst j örnin.
ii.
Sklpun bæjarstjórnar.
<Yarðar mest, til allra orða
undirstaðan sé réttlig fundin.<
Eystainn Ásgrímsson.
Bæjarstjórn skipa 16 menn,
borgarstjód og 15 bæjaríulltrdar.
Er borgarstjóri kosinn sérstak-
lega til sex ára, og ræður ein-
taldur meiri hluti vali hans við
þá kosningu. Áður var hann
kosinn af bæjarstjórn, en því var
síðar breytt. Hins vegar eru
bæjarfulltrúarnir kosnir með hlut-
falikosningu annað hvert ár,
þriðjungur í senn, svo að jafnan
eru fimm í kjöri í einu, nema
íérstaklega standi á. Er með
þessu móti unt að skifta um
menn og stefnur i bæjarstjórn
að þriðjungi annað hvert ár og
alveg á sex árum.
Með kosningafyrirkomulagi
bæjartulltrúanna er gert ráð
fyrir sem fulikotnnustu Jýðrœði.
Almenningl er gerður kostur á
þoka þar upp til ráða viija
sínum fet tyrir fet, og með hlut-
fallskosningunni er beint gert
ráð íyrir. að sá vilji komi tram
hjá flokkum, er skiftist um bæj-
armálin, og hvorum um sig trygð-
ur réttur eftir ítökum sfnum hjá
almenningi.
Það verður tæplega annað
sagt en stjórnarfyrirkomulag bæj-
arins sé viðunandi ettir atvik-
um. Annað mál er hitt, hvort
bæjarbúum hefir enn fullkomlega
lærst að belta því. Að vísu hefir
þegar myndast flokkaskifting um
bæjarmálin, en vafasamt er,
hvort almenningi er enn þá
fullkomlega Ijóst, hvað það er,
sem eðlilega skittir mestu máli
við þá flokkaskiftingu eftir tíma
og ástæðum.
Það virðist því ekki úr vegi
nú, er bæjarstjórnarkosning er í
aðsigi, að athuga nánara, hvað
það er, — um hvað baráttan á
að snúast og hlýtur að suúast, <
ef bæjarbúar eru orðnir nægi-
léga þroskaðir fyrir það stjórn-
arfyrirkomulag, sem bænum hefir
verið skapað, og verður því
nokkuð á það iitið í næstu
köflam.
Maltextpakt frá ölgerð-
inni Egill Skallagrímsson er bezt
og ódýrast.
Skyr og rjómi ódýrast og bezt
í mjólkurbúðinni á Laugavegi 49
og Þórsgötu 3.
VerkamaðuFlnn, blað jafnaðar-
manna á Akureyri, er bezta fréttablaðið
af norðlenzku blöðunum. Flytur góðar
ritgerðir um ztjórnmál og atvinnumál.
Kemur út einu sinni í viku. Koatar
að eins kr. 5,00 um árið. Gferist áskrif-
endur á aigreiðslu Alþýðublaðsinc.
„Ég veit ekki, til hvers þessir
aumingjar eru að fæðastí'
------ (Frh.)
Hefði ekki verið betra að
meðhöndia ung hjón á einhvern
annan hátt, veita þeim styrk
til þess, að þau gætu lifað, og
gefa þeim þar með kost á að
berjast í sjálfstæðisáttina? t>að
var ekkert ómögulegt, að mað
urinn gæti borgað skuldina sfðar.
Það var mestur gróði fyrir sjálf-
an hann. Nú. og ef hann hefði ekki
getað það, er það eitt vfst, að
hann getur það aldrei, úr því
að svona var að farið, því að
þröngva syona persónufrelsi
manna er til þess að drepá
allan dug hjá þeim. en að réttá
þeim bróðurlegast höndina til
hjáipar, sem svona stendur á
fyrir, og ráða fram úr með þeim
með ráði og dáð — það skilst
mér munl vera hyggilegri og
mannúðlegri áðferð.
Við erum í kristilegum félags-
skap, en tökum við annan kirt-
ilinn af tveimur að gefa ná-
unganum? Gerum við öðrum það
eitt, sem við viijum að okkur
sé gert? Hvar er nú kristin-
dómurinn okkar? Hvar er jafn-
aðarmenskan, sem hátt talar á
okkar tíma og er í raun og
veru sama og kristindómur, ef
hún hefir rétta stelnu. (En á
það brestur enn sums staðar
um of. Bæði hreppsnefnd og
maðurinn, sem um er getið, voru
f eins konar jafnaðarmannafélagi).
Jafnaðarmenskan virðist enn vera
HjálparstÖð hjúkrunarfélags-
ins >Líknar< er opin:
Mánudaga . . ,ki. n—12 f. h.
Þriðjudagá . . . 5—6 ®. --
Miðvikudaga . . — 3—4 ®. -
Föstudaga ... — 5—6 e. -
Laugardaga . . — 3—4 ®. -
Útbreiðið Aiþýðubiaðið
hvar sem þið eruð og
hvert sem þlð fariðl
Bjarnargreifarnir, « Kvenhatar-
inn og Sú þriðja fást í Tjarnar-
götu 5 og hjá bóksöluno.
hjá sumum hugsjón í loftinu, sem
hvergi kemur veruiega fram nema
f þvf að fá ekki fært niður sitt
eigið kaup. En hún er líka ann-
að og meira; hún er mannúðar-
stetna, sem vinnur að því, áð
öllum lfði sem bezt eða að minsta
kosti, að enginn þurfi að líða
eára nauð, en við megum ekki
kasta skugga á jafnaðarstefnuna,
þótt einstökum mönnum í ein-.
hverjum félagsskap jafnaðar-
manna farist illa, en þess þyrftu
ailir að gæta, sem styðja stefn-
uná, að vinna ekki í gagnstæða átt.
Ég kalla það að vinna f gagn-
stæða átt. þegar menn, sem skipa
fremstu sæti f félagsskapnum,
gerá annað eins og þetta sem
hreppsnefndarmenn, gefa flokks-
bræðrum sfnum »argvítugt<
spark yfir á sveitÍDa, ef þeir
þurfa Ift'ls háttar á hjálp þeirra
að halda. Því beið hreppsnefndin
ekki eftir þvf, að maðurinn borg-
aði lánið sjálfur annað hvort af
vertíðaraflanum eða síðar meir?
Ég vil, að svona sjóðir gefi íengri
lánsfrest en aðrir*sjóðir. Það er
hættuleg aðferð að hirða ekki
um, þótt rótað sé við helgustu
tilfinningum manna, jafnvel rífa
þær upp með ómannúð og ill-
vilja. Mannúðin er komin á svo
hátt stig, að það þykir vítaveit
að taka egg úr hreiðri, að minsta
kosti dýravinum. En þá er einnig
víst, að mannvinum þykir hart
að slíta börnin frá móðurinni,
manninn frá konunni éða yfir
höfuð að tala slfta vináttubönd
ti! að spara hreppum fé. Eru
það ekki hreppsfélögin, sem eiga