Freyr - 15.03.1994, Blaðsíða 34

sem minnst og sjaldnast, þannig
að álmenningur hafi slíkt á til-
finningunni.
3. Full ástœða er til að starf veiði-
stjóra sé bundið við upphaflegan
tilgang, sem sé þann að stjórna
fcekkun dýra sem valda tjóni, og
veita leiðbeiningar og aðstoð við
það.
Engin sjáanleg ástœða er til að
breyta því starfi í rannsóknar-
stofnun, enda slíkar fyrir hendi
og ástœðulaust að dreifa starfs-
kröftum og fjármagni meira en
þarf. í starfi veiðistjóra kæmi
þekking á veiðum, og íslensku
dýralífi að mestum notum ásamt
getu til skipulagningar og verk-
stjórnar. Háskólapróf í náttúru-
vísindum skiptir minna máli, og
œtti ekki að vera skilyrði fyrir
veitingu í starfið. Á engan hátt
má taka þá ábendingu sem gagn-
rýni á núverandi veiðistjóra.
4. Varla á að þurfa að rökstyðja
hvers vegna það er óeðlilegt og
ósanngjarnt að selja bœndum
leyfi til að nýta afurðir bújarða
sinna, eða hneppa þá í skrif-
finnskuþrœldóm við það. Enginn
er hœfari til að meta hve langt má
ganga við að nýta afurðir villtra
dýra á bújörð en bóndinn þar.
Stundi hann veiðar annars stað-
ar ber honum auðvitað að sæta
sömu reglum og aðrir. Hitt skal
viðurkennt að æskilegt kann að
vera aðfylgjast með hve mikið er
veitt afvilltum dýrum árlega, og
að ákvæði væru í lögum eitthvað
á þessa leið varðandi bændur.
Auk veiðikorta handa skotveiði-
mönnum og öðrum, geti bœndur
á hlunnindajörðum fengið, án
endurgjalds, veiðikort (hlunn-
indakort) til að sanna rétt sinn til
að nýta hlunnindi sín með þeim
hætti sem tíðkast hefur, og veita
þeim heimild til að verjast tjóni
afvöldum villtra dýra. - Slík kort
gildi í 5 ár.
5. Varðandi refog mink hefur orð-
ið breyting til bóta á frumvarp-
inu, en varðandi minkinti er það
vissulega álitamál hvort ríkið
eigi ekki að bera allan kostnað af
því að halda honum í skefjum í
lífríki landsins, og helst að
útrýma honum efhægt væri.
6. Varðandi 16. gr. frumvarpsins
um sel og selveiðar skal einungis
vísað til ályktunar Búnaðarþings
1992 enda þar allrækilega um
málið fjallað.
Sú afstaða sem þar kemur fram
er óbreytt. Ennfremur má benda
á umsagnir og mótmæli frá Sam-
tökum selabænda.
9. Sums staðar hagar þannig til að
sauðfé leitar heim af afrétti fyrr
en æskilegt er, verði það fyrir
styggð frá skotveiðimönnum. Á
öðrum stöðum geta aðstæður
verið þannig að mönnum sé
hætta búin, í göngum, þegar
skyggni er slæmt, en skotmenn
að veiðum.
10. Sé æðardúnn í háu verði geta
skakkaföll og röskun á varpi
valdið tilfinnanlegu tjóni. Örn er
alfriðaður en er vandamál að
þessu leyti, einkum við Breiða-
fjörð. Margir hafa orðið fyrir
skaða af hans völdum á liðnum
árum, stundum mjög tilfinnan-
legum, en þarsem þeim er bann-
að að verja hendur sínar, hafa
verið uppi kröfur um bætur. Full
ástæða sýnist til að taka á því
máli í sambandi við þá lagasetn-
ingu sem hér er undirbúin. Þá er
Ijóst að annar alfriðaður fugl
veldur vaxandi vanda, þar sem
álftin á til að leggjast tugum og
jafnvel hundruðum saman á tún
bænda. Þeim vanda má þó mœta
á fleiri vegu en með bótagreiðsl-
um ef rétt er að álftastofninn sé í
miklum vexti, og þoli þá veiði og
aðrar aðgerðir til að hrekja hann
af ræktarlöndum.
Frumvarp til laga um breytingu á
lögum nr. 67/1970 um lax- og
silungsveiði. Sent af landbún-
aðarráðuneytinu. Lagt fyrir af
stjórn Búnaðarfélags íslands
ÁLYKTUN
Búnaðarþing hefur skoðað frum-
varp til laga um breytingu á lögum
um lax- og silungsveiði, nr. 67/1970,
sem landbúnaðarráðuneytið hefur
sent til umsagnar. Hér eru gerðar
örfáar tillögur um breytingar, og
ábendingar um atriði, sem Búnaðar-
þing telur rétt að skoða betur.
Þær eru þessar:
1. í orðaskýringum 1. gr.
a) Við liðinn „fiskeldi" komi
orðin „fóðrun vatnafiska", í stað
„fóðrun laxfiska“. Samsvarandi
breytingar á öðrum stöðum í orð-
skýringum.
b) Við liðinn „Hafbeit til stang-
veiði“ falli burt orðahlutinn
„laxa“ úr orðinu „laxafram-
leiðslu“.
c) „Veiðimál“. Er fiskeldi
„veiðimál"?
2. Rökstuðning vantar við ákvæði í
2. gr. staflið j., tölulið 4, um að
takmarka notkun hafbeitarstofns
við „sama landshluta“, enda er
það orðafar ekki nánar skil-
greint.
3. Þá telur Búnaðarþing rétt að
huga betur að því, hvort laga-
setning um fiskeldi (sem fram fer
í lokuðum kerjum eða tjörnum,
án samgangs við opið vatna-
kerfi), svo og rannsóknir er það
varða, eigi heima í þessum lög-
um, eða í sérstökum lögum, sem
einnig væru í forræði landbúnað-
arráðuneytisins. Þetta á hins veg-
ar ekki við um hafbeit, sem víða
skarast við veiði í ám, og nýtir
sömu vatnaleiðir og villtir fisk-
stofnar. Tekur þessi athugasemd
til efnis 5. og 6. gr. frumvarpsins.
GREINARGERÐ
Um 1. lið: Rétt virðist að viðkom-
andi orðskýringar taki til a) allra
vatnafiska, þ.m.t. áll; b) silungs jafnt
og laxa; c) að fiskeldi er naumast
„veiðimál“ íhefðbundnum skilningi.
Um 2. lið: Það er ekki rökstutt í
greinargerð með frumvarpinu að
takmarka beri notkun beztu hafbeit-
arstofna, sem völ er á, við „sama
landshluta“. Upplýst er, að hafbeit-
arfiskur lagast að þeim lífsháttum
með kynbótum í gegnum marga ætt-
liði. Sé hann vegna eðlisbreytinga
hættulegur til æxlunar við villifisk í
ám, á það e.t.v. við einnig í „sama
landshluta Það orðafar þarfnast
betri skilgreiningar, a.m.k. þá í
reglugerð.
Um 3. lið: Það vekur umhugsun,
hvort fiskeldi eigi svo skylt við hin
hefðbundnu veiðimál, að ástæða sé
til að láta þessa löggjöf marka þeirri
atvinnugrein lagaramma, falla undir
stjórn veiðimálastjóra og rannsókna-
og tilraunaverksvið Veiðimálastofn-
unar. Hér er þó ekki gerð bein tillaga
um að setja sérstök lög um fiskeldi,
218 FREYR - 6*94