Freyr - 01.05.1994, Blaðsíða 12

Ég tel að á heildina
lltlð vœri betra að
menn vœru með fœrri
hryssuren vönduðu
betur rœktunina.
Er þá nokkuð miður við þetta, eru ekki
nógir hagar og önnur aðstaða til þessa
búskapar?
Það má auðvitað segja það, en þó að
það eigi ekki við hér í kring, þá tel ég að á
heildina litið þá væri betra að menn væru
með færri hryssur en vönduðu betur
ræktunina. Það sem þarf að gilda í þessu
eins og öðru er fyrst og síðast vöruvönd-
un. Það er alltof miklum tíma eytt í að
reyna að gera eðlisléleg hross góð. Menn
eru einfaldlega of tregir við að slátra því
lélega.
Sigbjörn Björnsson ásamt Hvernig hefur þér líkað við ráðunauta-
Pulu Þengilsdóttur. þjónustu íþessari grein; dóma og sýninga-
hald?
Á yfir 30 ára starfsferli hefur Þorkell
Bjarnason unnið sér traust og virðingu
hrossaræktenda um allt land. Það mikla
starf verður seint fullþakkað. Þeir yngri
eru að sanna sig betur með hverju árinu.
Með auknu fjármagni hefur þjónustan
farið mjög batnandi á síðustu árum. Sýn-
ingum hefur fjölgað þar sem menn hafa
getað komið með hross sín til dóms.
Menn hafa séð ofsjónum yfir sýningar-
gjaldinu, sem er um kr. 1.600 á hross, og
fer lækkandi eftir því sem hrossin eru
fleiri, en ég sé ekki eftir því. Auk lands-
ráðunauta hafa héraðsráðunautar líka
mikið sinnt hrossunum og það má e.t.v.
segja að það hafi bitnað á öðrum grein-
um. Á hinn bóginn má segja að ráðunaut-
arnir hafi þarna gefið vaxtarbroddinum
forgang.
Það sem helst vantar er hreinlega að
ráðunautarnir fari maður á mann. þ.e.
heimsæki hvern hrossaræktenda, t.d. þá
sem eru í skýrsluhaldinu, og fari yfir
málin hjá hverjum og einum. 1 kjölfarið
yrði meiri árangur í ræktunarstarfinu.
Sem varamaður í Hrossaræktarnefnd
hefur verið gaman að fylgjast með hvern-
ig fagleg stefna hefur verið mörkuð í
hrossaræktinni.
Ég trúi því líka að hrossunum fari að
fækka aftur. Það hafa nýlega komið harð-
ir og gjaffelldir vetur og það er dýrt að
þurfa að gefa hrossum mánuðum saman.
Þú hefur átt sœti í Gœrunefnd?
Já, ég er þar fulltrúi fyrir gæruseljend-
ur, tilnefndur af Landssamtökum slátur-
leyfishafa. Upphaf þess að ég sit í þeirri
nefnd er það að Gunnar Guðmundsson,
þá sláturhússtjóri í Borgarnesi, bað mig á
sínum tíma að vera verkstjóri í svokölluð-
um gærukjallara sláturhússins í Borgar-
nesi. Þar starfaði ég í þrjú ár, bæði við að
meta gærur og salta þær. Það hafði áður
verið léleg flokkun á gærum frá húsinu
vegna þess að ekki hafði verið vandað
nóg til verkunarinnar.
Það komu menn frá Islaneskum
skinnaiðnaði á Akureyri til að leiðbeina
okkur og þeir boðuðu mig síðan norður
til að kenna mér að gera hlutina betur.
Það gerðist svo að við fengum góða verk-
un þarna niðurfrá.
Hverjir sitja með þér í Gœrunefnd?
Emma Éyþórsdóttir á Rala, er formað-
ur, skipuð af landbúnaðarráðherra, og
Reynir Jónsson, starfsmaður Skinnaiðn-
aðar hf. á Akureyri, eins og fyrirtækið
heitir núna, er fulltrúi gærukaupenda.
Verksvið okkar er að sinna kærumál-
um út af mati, en í raun hafa fundir í
nefndinni að undanförnu farið í það að
yfirfara matið í einstökum húsum hring-
inn í kringum landið. Það höfum við
unnið úr matsgögnum frá skinnaiðnaðar-
fyrtækjunum á Ákureyri og Sauðárkróki
í þeim tilgangi að kanna hvort unnt sé að
bæta hlutina. Það hefur verið vandamál í
þessu sambandi að oft er búið að vinna
gæruna þegar gallarnir koma í ljós og þar
með kosta öllu til.
Nú ert þú alinn upp íþéttbýli, en býrð svo
búi þínu í sveit, hvernig horfir framtíð
landbúnaðarins við þér?
Ég er ekki betri en hver annar að spá
um framtíðina, en eins og við hjónin
erum að reka okkar búskap í dag þá
hugsum við hlutina þannig að búvöru-
samningurinn endi árið 1998 og við ætl-
um að vera þá fær um að takast á við
verðlækkanir á afurðum og annað íþyngj-
andi sem hlýtur að koma í kjölfarið. Þessi
þrengri staða er reyndar þegar farin að
birtast.
324 FREYR - 9*94