Freyr - 01.09.1994, Blaðsíða 17

Færeyskur lambhrútur í grösugum högum sem einkenna eyjarnar þótt vt'ða séu þœr
hrjóstugar. Reyndar er flest féð mislitt, mikið um flekkótt, svart, grátt og mórautt,
mikil litafjölbreytni líkt og hér á landi. (Ljósm. Björn Sörensen).
Hin vinalega byggð í Mykjunesi, mörg húsanna með torfþökum eins og algengt er í
Fœreyjum. í hlíðunum hafa verið rœktuð tún en að öðru leyti er eyjan nýtt til fjár-
beitar. (Ljósm. Asmundur Poulsen).
varðveita gömul búfjárkyn og sér-
stæða eiginleika og hefur auk þess
menningarsögulegt gildi.
Ómsjármœlingar.
All mörg erindi voru flutt um kyn-
bætur sauðfjár í hinum ýmsum
aðildarlöndum. Verið er að efla
skýrsluhald og skráningu upplýsinga
um afurðasemi fjárins. Nýlega fóru
Norðmenn að beita BLUP kynbóta-
mati í fjárræktinni og gefur það
góða raun. Þar í landi er talið að of
mikil áhersla á lífþunga fjárins við
úrval hafi leitt til þess að ærnar séu
orðnar óþarflega stórar og þungar.
Nú skal leggja rfkari áherslu á
móðureiginleika á borð við frjósemi
og mjólkurlagni og halda þunganum
í skefjum eða jafnvel draga úr
honum. Mikið var fjallað um kjöt-
gæði og kjötmat líkt og á fundinum
1992 (sjá Frey 20. tbl. 1992, bls.
792-795). Þar bar hæst erindi um þá
ágætu reynslu sem fengist hefur af
notkun ómsjáa en mælingar með
þeim hafa verið all víðtækar um
nokkurra ára skeið, ekki síst hér á
landi. Stefán Scheving flutti erindi
um þær niðurstöður sem hann hafði
samið í samvinnu við þau Jóhannes
og Ólöfu Björgu en öll hafa þau
góða þekkingu og mikla reynslu á
þessu sviði. I umræðum um túlkun
niðurstaðna frá hinum ýmsu löndum
kom fram ágætt samræmi. Sér-
staklega var mikið líkt með rann-
sóknum Ólafar Bjargar og sænsku
rannsóknunum. Var það almennt álit
að mikils mætti vænta af notkun
ómsjáa í rannsókna- og leiðbein-
ingarstarfi við að bæta kjötgæði í
samræmi við óskir neytenda.
í sátt við náttúruna.
í ýmsum erindum og umræðum á
fundinum kom fram sú skoðun að
sauðfjár- og geitfjárrækt á Norður-
löndum væru þær búgreinar sem í
flestu tilliti væru stundaðar í sátt við
náttúruna. Leggja ætti áherslu á að
gera þær sem vistvænstar og fram-
leiða aðeins hágæðaafurðir án hor-
móna og lyfja. Svíar töluðu um
„náttúruvemdarbeit- en þar í landi fá
fjárbændur veglega styrki fyrir að
beita fé sínu á ákveðin landsvæði til
þess að viðhalda æskilegu gróðurfari
samkvæmt áætlunum vistfræðinga. I
þessu sambandi var rætt um menn-
ingarlandslag og atvinnu í sveitum,
svo sem í tengslum við heimilis-
iðnað með ull.
Fjárbúskapur í Fœreyjum.
Sauðfjáreign er mjög almenn í
Færeyjum bæði í sveitum og bæjum.
Sauðfjárrækt hefur alltaf verið mik-
ilvæg atvinnugrein á eyjunum. Féð
er af sama norræna stofninum og hið
íslenska, margt mislitt, hrútarnir
hymdir en flestar æmar kollóttar.
Féð er smávaxnara og grófbyggðara
en hið íslenska. Víða gefur að líta fé
á beit, sums staðar er greinileg
ofbeit enda algengt að fé gangi úti
eða liggi við opið og er þá lítið
gefið. I viðtölum við bændur og
ráðunauta kom fram að þeir sem
hafa bætt fóðrun og meðferð fái
meira tvílembt og þannig sé unnt að
auka afurðasemi fjárins verulega.
Þeir töldu ráðlegt að fækka fénu
nokkuð og auka frjósemi til þess að
auka afurðasemina. Við heimsóttum
tvö bú þar sem byggð hafa verið
ágæt fjárhús, 220 kinda hjá Sverri
Patursson í Kirkjubæ og 150 kinda
hjá Dánjal Joensen í Kjalnesi. Þeir
og fjölskyldur þeirra sýndu okkur
mikla gestrisni. Allt fé er eyrnamark-
að líkt og hér á landi og eru marka-
heitin annað hvort sömu eða svipuð
þeim íslensku enda af sama
uppruna. Athygli vekur að í Fær-
eyjum eru engin viðurkennd sauð-
fjársláturhús. Slátrun fer því fram
heima og er mest af framleiðslunni
þurrkað sem skerpikjöt. Slátur og
innmatur er vel nýtt, ekki síður en
hér á landi. í lok fundarins var farið
með okkur í nokkurra klukkustunda
siglingu á kútter út á Vestmanna-
sund, norðvestantil á eyjunum, og
þaðan til afskekktrar eyju, Mykju-
ness. Náttúrufegurð er víða mikil,
Frh. á bls. 583.
17'94 - FREYR 561