Freyr - 15.10.1994, Blaðsíða 23

seminnar þar í landi, (sjá mynd). Þar
er bilið frá grunnrannsóknum, sem
þeir telja eðlilegt að séu að öllu fjár-
magnaðar af opinberu fé yfir í hrein
þjónustustörf sem eigi að vera að
öllu leyti greidd af notendum.
Hann taldi að í bráð og lengd væri
hagsmunum bænda best borgið með
leiðbeiningaþjónustu á höndum eig-
in stofnana, sem væru með öllu
óháðar verslunaraðilum. Þetta yrðu
menn hins vegar að gera sér fulla
grein fyrir að þeir keyptu í fram-
tíðinni því verði sem það kostaði.
Kynbótamat á nautum með
samanburði milli landa.
Jan Philipsson prófessor í Svíþjóð
gerði grein fyrir starfi Interbull í
Svíþjóð. Interbull er alþjóðastofnun
með aðsetur í Uppsölum sem sett
var á laggimar fyrir rúmum 10 ár-
um. Hún hefur það verkefni með
höndum að þróa aðferðir til að
framkvæma kynbótamat á nautum
sem geri mögulegan samanburð
þeirra á milli landa. Þörfin fyrir slíkt
verður sífellt brýnni með aukinni
verslun með erfðaefni á milli landa.
Þess má geta að annar af starfs-
mönnum stofnunarinnar nú er Agúst
Sigurðsson frá Kirkjubæ.
Hér er ekki rúm til að gera grein
fyrir stórmerku starfi þessarar stofn-
unar á allra síðustu árum. Það sem
hann taldi sig greina væri að nú
væru að verða breytingar í þessum
efnum hjá svartskjöldóttu kúnum.
Síðustu tvo áratugi hefur verið ein-
hliða straumur erfðaefnis frá Norður-
Ameríku til Evrópu. Allt benti hins
vegar nú til að Evrópuþjóðirnar
stæðu orðið jafnfætis og sumar jafn-
vel framar. Þess vegna færi þessi
þróun að breytast í straum í báðar
áttir. Hann taldi mjög mikilsvert
fyrir Norðurlandaþjóðimar að
standa vörð um ræktunarstarf sitt
með áherslu á hreysti og heilbrigði
gripa. Slíkt hefur með öllu verið
vanrækt í ræktun í Norður-Ameríku.
Aðeins væri tímaspursmál hvenær
eftirspumin mundi breytast. Árang-
urinn yrði hins vegar ætíð háður því
að ræktunarstarfið væri á hverjum
tíma unnið á jafn árangursríkan hátt
og mögulegt væri.
Jarmo Juga frá Finnlandi fjallaði í
erindi sínu um hvort ástæða væri
fyrir Norðurlandaþjóðimar að sam-
ræma enn frekar ræktunarmarkmið
sín fyrir kúakynin í einstökum lönd-
um.
í því sambandi lagði hann áherslu
á eins og Jan Philipsson að í ræktun-
armarmiðum Norðurlandaþjóðanna
væri langtímamarkmiða gætt enn
betur en annars staðar þekktist. Nú
er verið að hleypa af stokkunum
miklu samnorrænu verkefni sem á
að skapa möguleika fyrir sameigin-
legu kynbótamati gripa innan
Norðurlanda. Með því eiga að skap-
ast möguleikar til enn virkara úrvals
gripa en verið hefur.
Skráning á öðrum eigin-
leikum.
í síðasta erindi ráðstefnunnar fjall-
aði danski ráðunauturinn Ole Klejs
Hansen um skráningu og upplýs-
ingaöflun á öðrum eiginleikum en
framleiðslueiginleikum í danskri
nautgriparækt.
Við mat á mjöltum er í dag byggt
á upplýsingaöflun mjög áþekkri því
sem bændur hér á landi þekkja sem
mjaltaathugun. Þetta er einnig eins
og hér aðeins notað við afkvæma-
dóma á nautum. Þama taldi hann
hins vegar að þróun á búnaði til
sjálfvirkra mælinga í mjaltabásum
væri það hröð að þar væri á næsta
leyti tækni sem gerði raunhæfar
miklu nákvæmari mælingar á þess-
um þætti en framkvæmanlegar hafa
verið til þessa.
Mat á skapi kúnna framkvæma
þeir einnig á alveg hliðstæðan hátt
og hér og þær upplýsingar eru að-
eins nýttar við aílcvæmadóma naut-
anna. Fyrir þennan eiginleika taldi
hann hins vegar að áhrif fjósa-
mannsins væru með ólíkindum
mikil.
í skýrsluhaldinu geta bændur
skráð upplýsingar um fæðingar-
þunga kálfa og hversu léttur burður
hjá kúnni er. Þetta er gert með fáum
einföldum skilgreindum flokkum.
Hann lagði áherslu á að aukið
vægi væri lagt á marga þætti sem
sneru að öðrum þáttum en fram-
leiðslunni. Þess vegna væri mik-
ilsvert að halda ætíð lifandi starfi til
að leita leiða til betri og öruggari
gagnasöfnunar um slfka þætti. Ég
hygg að fullyrða megi að hér á landi
hafi okkur tekist allvel að fylgja
þeirri þróun sem á sér stað í þessum
efnum erlendis og höfum jafnvel í
sumum tilfellum verið á undan
öðrum. Það á við um mat á mjalta-
eiginleikum þar sem nú er að verða
almennt að nota hliðstæðar aðferðir
og hér hafa verið notaðar í nær tvo
áratugi.
MOLflR
Verðmœti útfluttra
loðskinna þrefaldaðist
1992-1994
Stór högnaskinn og undirtegundir
hækkuðu, en venjuleg læðuskinn
lækkuðu í verði á síðasta uppboði
loðskinna á sölutímabilinu 1993/1994,
sem fram fór í Kaupmannahöfn fyrri
partinn í október sl. Að sögn Arvids
Kro virðist sem kaupendur tækju
stærð skinna fram yfir gæði að þessu
sinni.
Arvid sagði að meðalverð á
minkaskinnunum hefði verið 1710
kr. á sl. ári en kr. 6730 á refaskinn-
um.
Útflutt loðskinn þrefölduðust að
verðmæti milli sölutímabilanna
1992/1993 og 1993/1994. Þannig
seldust íslensk refa- og minkaskinn
á nýliðnu tímabili fyrir 400,3
milljón ísl. kr., en fyrir 130 millj. kr.
tímabilið á undan. Arvid Kro sagði
að gölluð skinn með bit og rifur
hefðu líka hækkað í verði. Hann
taldi að minkaskinn þyrftu enn að
hækka um 30% til þess að verðið
væri viðunandi fyrir minkabændur.
Botnnet fyrir votheys-
turna
Fyrirtækið Husdyr Systemer A/S í
Mosby í Noregi hefur sett á mark-
aðinn net sem auðveldar tæmingu á
votheysturnum. Netinu er komið
fyrir áður en farið er að setja hey í
tuminn og lykkjumar festar við
tumvegginn með sterku límbandi.
Þegar turninn er tæmdur er krækt í
lykkjumar og því lyft. Netið á að
bera allt að 3200 kg.
(Norsk Landbruk, nr. 11/1994).
IVW - FREYR 743