Freyr - 15.12.1994, Blaðsíða 15

Fóðurblöndunarbúnaður í svínabúi Gunnars Asgeirs.
Notar 400-500 tonn á ári,
sparar 8000 kr. á tonn.
Með því að kaupa sjálfur hráefni,
spara ég 8000 kr. á tonn. Ég nota
400-500 tonn af fóðri á ári.
Blöndunar- og fóðrunarbúnaðurinn
borgar sig upp á örfáuni mánuðum.
Þegar ég fór að velta þessu fyrir
mér og stíga mín fyrstu skref í
svínarækt, setti ég upp þennan
búnað hjá mér og vildi fara að fá
hráefni, s.s. bygg, fiskimjöl og
annað sem notað er í fóðurblöndur.
Ég fór til fóðurblöndunarstöðva í
Reykjavtk og bað um bygg og
grasköggla til kaups, blöndu sem
væri gerð úr vítamínum og ftski-
mjöli. En ég hafði ekki erindi sem
erfiði, og fékk ekki þessar vörur hjá
fóðurblöndunarstöðvunum.
Þeir sögðu við mig: „Ef þú ferð að
blanda fóður, þá bara byggjum við
svínabú! Það er ekki þitt hlutverk að
blanda fóður, það er okkar!"
Fóðurblöndunarstöðvarnar eru
komnar í þá aðstöðu, með þeim toll-
um sem eru á hráefnum, að aðrir
eiga erfitt með að komast þar að. Ég
hafði það með herkjum að fá efni í
fóðurblöndu, en var ekkert í náðinni.
Kjamfóðursalamir íslensku sjá
hver þróunin er í þessum málum
erlendis. Þeir eru að spyrna á móti
þróuninni. Ég spái því hins vegar að
eftir nokkur ár verði allir svína-
bændur farnir að blanda fóður sitt
sjálfir með eigin tækjum. Sama
verður um eggjabændur sem gætu
þannig sparað sér 6000-7000 kr á
tonn. Bændur með stór bú spara
milljónir á ári með því að laga
kjamfóður sitt sjálfir.
Þar sem stóru fóðursalamir í
Reykjavík sýndu engan lit á því að
gera mér kleift að blanda fóðrið
sjálfur, leitaði ég til annarra og
spurði hvort þeir gætu útvegað mér
kom og annað í fóðurblöndur.
Amdís Pétursdóttir og Tryggvi
bróðir hennar, sem er stórútflytjandi
á fiskimjöli (Tryggvi Pétursson og
Co hf. í Reykjavík), greiddu fyrir
erindi mínu og upp úr því varð
fyrirtækið TP fóður til. Það lá beint
við, því Tryggvi þekkir þessa mjöl-
markaði, og er að selja fiskimjöl
erlendum fyrirtækjum sem aftur eru
að höndla með korn.
Tryggvi hefur skip í förum með
flytur fiskimjöl af íslandi en kemur
tómt heim. Það liggur því beint við,
eftir að skipið hefur affermt fiski-
mjölið, að sigla því að næsta
komgeymi á hafnarbakkanum og
lesta korn til íslands. Þannig nær
Tryggvi ódýrri fragt og þetta hentar
vel mjölviðskiptum. Hann er því
farinn að flytja inn bygg og vítamín-
blöndur í fóður. í mínu svínafóðri er
0,5% af vítamínum í hveiti sem er
burðarefni, alls 6%, fiskimjöl 18%
og svo bygg og graskögglar. Þetta er
blandað nákvæmlega eins og hjá
stóru fóðursölunum. Ég set þetta inn
í tölvuna hjá mér og hún sér um að
hræra blönduna, kvölds og morgna,
í hvert mál. Búnaðurinn gengur eftir
innbyggðri klukku.
Bœndur í Evrópu
blanda fóðrið heima í
vaxandi mœli.
Þróunin er sú í Evrópu að bænd-
urnir blanda sjálfir kjamfóðrið.
Einfaldasta gerð af búnaði, blönd-
unartæki með handvigtun, kostar
200.000 - 300.000 kr. Ég sé fyrir
mér að stærri kúabændur fái sér
svona búnað og hræri sína mjöl-
blöndu sjálfir.
Bóndi sem notar 100 tonn á ári af
tilbúinni blöndu, sparar 800.000
krónur með því að blanda fóðrið
sjálfur. Það er því engin spuming
fyrir þá bændur sem nota 70-80 tonn
af fóðurblöndu á ári að fá sér
sjálfvirkan, tölvustýrðan blöndunar-
búnað.
I fyrra vetur óskuðu svínabændur
eftir fundi með Fóðurblöndunni hf.
og Mjólkurfélaginu og sögðu við
forsvarsmenn þeirra að nú hefði
svínakjötið lækkað um 30% í verði
og hvort þeir gætu komið til móts
við okkur og lækkað fóðurverðið, en
fóðrið er orðið 90-95% af rekstr-
arkostnaði búanna. Fóðursalar synj-
uðu.
Bændur víða um land sem voru
24'94 - FREYR 919