Freyr - 01.03.1995, Blaðsíða 27

Árni G. Pétursson. - Freysmynd.
að mestu seiðafóður og varpköggl-
ar. Þrátt fyrir kulda og leiðinda veð-
urfar runnu ungarnir upp eins og
gorkúlur. Eg þakka það fyrst og
fremst heppilegri samsetningu fóð-
urs og réttum hlutföllum í gjöf
innbyrðis á milli fóðurtegunda, en
auk þess hef ég einstaka tröllatrú á
seiðafóðrinu (fískafóðri) frá Fóður-
verksmiðjunni Laxá hf að Krossa-
nesi við Eyjafjörð.
Ungamir voru hraustir, en vegna
ótíðar mátti ekki líta af þeim úti við
fyrstu tvær vikumar. Ef þeir höfðu
ekki einhvern í sjónmáli í hrakviðr-
um, gátu þeir átt það til að rangla eit-
thvað frá húsi út í óvissuna. Þannig
vildi til í rigningu og kalsaveðri að
kvöldi til, er litið var af þeim
augnablik, að þeir lögðu frá húsi og
niður að vatni. Þeir höfðu ekki farið
í margar vatnsferðir og völdu ranga
leið. Hluti þeirra lenti í opna for og
vom illa á sig komnir svo það þurfti
að þrífa þá upp úr volgu vatni og
þurrka með hárblásara, stærri hópur
fannst hrakinn og blautur niður hjá
vatni og var náð til aðhlynningar.
Tveir ungar fundust ekki, þrátt fyrir
ítarlega leit. Um önnur afföll var
ekki að ræða á ungauppeldi að þessu
sinni, til 5 vikna aldurs. Einn ungi
fannst dauður eftir að ungar vom
fluttir til sjávar, heltekinn af orma-
sýkingu, 9 vikna gamall, undir Inga
gamla, kúrandi uppi við strigaskóna
hans Agústar Ama. Veðurfar var
mjög rysjótt og kalt allan uppeldis-
tímann í júní og til mánaðamóta júlí
og ágúst.
Fyrstu tvær vikumar höfðu ung-
amir félagsskap af sumardvalafólki
á Vatnsenda. En þegar það yfirgaf
staðinn, urðu þeir leiðir og um-
komulausir, því ég gat ekki dvalið
með þeim eins mikið og æskilegt
hefði verið. Mér hugkvæmdist þá
að bera út til þeirra flíkur af ungl-
ingum sem höfðu gætt þeirra á
fyrstu vikum. Þetta gaf þeim strax
mikið traust og þó sérstaklega eftir
að þeir fengu strigaskóna hans
Ágústar Árna út að kubbnum sem
hann sat gjarnan á er hann gætti
þeirra á fyrstu dögum. Það sann-
færði mig enn og aftur um hve
fyrstu dagar eru mótandi fyrir ung-
ana og væntanlega öll ungviði. Þrír
fimmtu hlutar unganna voru aðeins
vikugamlir er Ágúst Árni yfirgaf
staðinn, en skómir hans gátu þó
veitt þeim hald og traust hálfum
mánuði síðar, en Ágúst er einstakur
ungagælir.
Þann 7. júlí kl. 13:30 stóð einn
ungi heima í stíu með sár á maga og
brjósti sem blæddi úr. Hefur að
líkindum skaðast á gaddavírshönk.
Hann fékk aðhlynningu og hvíldist
heima til 16.30, blandaðist þá unga-
hópnum sem kom heim til máls-
verðar. Hann dvaldi þó einn eftir
heima í stfu til kvöldmatar, og fór
þá fyrst aftur niður að vatni með
hinum ungunum að málsverði lokn-
um. Ekki bar á að honum yrði meint
af. Ég er undrandi á, hvað hann
vissi um getu sína, og hvar væri rétt
að leita skjóls.
Reynslunni ríkari frá 1992 er
ungar höfðu ekki vanist að elta bát-
inn, fórum við, ég og ungarnir,
nokkrar skemmtiferðir á bát um
vatnið heima við bæinn. Tvívegis
fór ég úr bátnum í lendingunni þar
sem ganga þurfti með ungana um
mýrina milli vatna á leið til sjávar,
og við fengum okkur þar á vatns-
bakka smá sælustund. Þessi litla
þjálfun gerði að auðvelt var að
fylgja ungunum til sjávar þessa
göngu- og vatnaleið.
Þann 9. og 10. júlí voru ungarnir
merktir á hægri fót með númerum
Ungarnir 6 vikna. Ljósm. Eiríkur Þorsteinsson.
3. '95 - FREYR 115