Freyr - 01.06.1995, Blaðsíða 7

meðan dilksverð fékkst fyrir skinnið. Svo
var líka haustselur, þ.e. útselskópar uppi-
dráp. Við vorum tveir í því og höfðum á
leigu mikið af eyjum. Það losaði um 200
skinn á ári en það var minna fyrir þau
skinn. Þetta var góð búbót meðan það var
og hét en svo lagðist þetta allt niður.
Annars hefur vorselnum fækkað hér,
kóparnir fara svo mikið í grásleppunetin,
ég óttast að landselnum verði útrýmt hér
um slóðir.
Var ekki kjötið nýtt líka?
Jú, jú, það var nýtt hér á öllum bæjum,
bæði nýtt, saltað og reykt. Það er til vísa
um það, úr sveitarrímu:
Skarðstrendingar skönvnóttir
skelfing hafa í belgnum,
eru líka akfeitir
uppidráps- afselnum.
Það er eitt sem þarf að gera og það er að
kenna ungu fólki að éta mannamat og það
er ekki nokkur vandi. Strákarnir sem voru
héma hjá mér, úr Reykjavík, þeir vöndust
á að éta sel. Nú eru þetta fullorðnir menn
og eiga sínar fjölskyldur og ég hef verið
að gauka að þeim einni og einni soðningu,
suður. Þá er haldin veisla úti í bílskúmum,
því að frúrnar kunna ekki að meta þetta og
finnst ólykt af þessu inni í íbúðum. Og ef
þetta er í blokk, þá byrja alls konar hryðj-
ur, hvað sé verið að framleiða þarna.
Ef unga fólkið væri vanið á kindakjöt þá
væri engin offramleiðsla á því, en núna
em þetta pitsur og pöstur.
Það er gaman af öllu svona í eyjum, það
er rosalega fínt. Þar verpir mikið af gæsum
og tengdasonur minn hefur tekið gæsaegg
og ungað þeim út, þetta 60-70 unga á
sumri í uppeldi og væri hægt að hafa
miklu fleiri. Aligæsir af gamla stofninum,
sem hér eru til, taka þessa unga í fóstur og
passa þá vel.
Hins vegar er óttalegt vesen að slátra
þessu og reyta þetta. Þá reyni ég alltaf að
koma mér að heiman.
Hafið þið ekkert verið í þang-
skurði?
Jú, bæði á prömmum og svo pmfaði ég
með krökkunum mínum hér áður fyrr að
handskera þetta og setja í poka og það
gekk prýðilega og við höfðum gott upp úr
okkur, en það er heilmikið púl og sull við
þetta. Við tökum þetta á fjörunni og mok-
um þessu upp með dráttarvél. Sumir slógu
þetta með orfi og ljá.
Þangið vex ekki nema þar sem gætir
flóðs og fjöm, á meira dýpi tekur þarinn
við. Hann er líka nytjaður og til þess not-
aðir bátar.
Það er jarðhitinn á Reykhólum sem gerir
það hagkvæmt að þurrka þetta. I þanginu
er þurrefnishlutfallið svipað og í grasi en í
þara þetta 10-20%.
Svo er hér grásleppa?
Já, og þar gengur á ýmsu. Sum árin eru
prýðileg. Mér er sagt að sá sem gerir hér út
á grásleppu geti fengið tvö ár góð af hverj-
um fimm. Sumir telja að grásleppan sé of-
veidd, en það er í sjónum eins og annars
staðar að hver étur annan og þar má
enginn hlekkur bresta.
Það hefur t.d. aldrei verið rannsakað
hvaða afleiðingar það hafði þegar mar-
hálmurinn hvarf héma. Það hefði verið
verðugt verkefni fyrir líffræðinga. Eg rnan
eftir öllum leimm hér eins og besta hafra-
akri af marhálmi. Svo er það að upp kemur
jurtasjúkdómur í Atlantshafi sem útrýmir
þessu. Það byrjaði árið 1936 og mar-
hálmurinn var horfinn árið 1939. Síðan
Ungir sem aldnir njóta
eyjalífsins.
Ég man eftir
öllum leirum eins
og besta liafraakri
af marhálmi.
Mikið hvannstóð kemur í
eyjarnar eftir að hœtt er
að hafa kindur þar.
6. ’95 - FREYR 239