Freyr - 01.08.1995, Blaðsíða 33

Veiðihundur Þorvaldar Bjömssonar, Skuggi, fœrir eiganda sínum veiðibráð sem er
stokkönd. (Ljósm. Þorvaldur Björnsson).
og skotkvellir gluindu, síðan foru
mennirnir upp að pollinum og komu
með endurnar til baka. Bóndinn
snaraðist upp í bíl sinn og elti
veiðimennina og náði þeim og sagði
við þá nokkur vel valin orð.
Því miður er þetta dapurt dæmi
um þá sem ekki virða eignarrétt á
landi og jafnframt dæmi um menn
sem skjóta til að drepa, önnur
skýring er ekki fyrir hendi, að skjóta
fuglana þarna og að vorlagi. Svona
hegðun kemur óorði á skot-
veiðimenn, því miður.
Ég átti eitt sinn tal við mann sem
ég vissi að hafði á yngri árum stund-
að rjúpnaveiði og fór að inna hann
eftir því hvort hann stundaði ekki
veiði lengur. Nei, ég hætti fyrir
mörgum árum, hef ekki skotið rjúpu
síðan. Hvað gerðist, spurði ég. „Það
var einn dag að ég gekk til veiða.
Það hafði snjóað talsvert um nóttina
í logni. Veður var alveg kyrrt og
gott. Þegar ég kom á veiðisvæðið
fór ég fljótlega að verða var við
rjúpur og fór vaxandi. Ég var búinn
að skjóta mikið, tíndi saman svona
af og til. Ég stoppaði og litaðist um,
ég var kominn með stærðar kippu.
Allt í kringum mig voru rjúpur á
hlaupum í snjónum, þær flugu ekki
upp, bara hlupu um kurrandi þegar
maður nálgaðist. Ég lagði kippuna á
herðar mér og gekk heim. Þetta var
ekki veiðiskapur, þetta var dráp og
ég hef ekki farið síðan.“ Já, svona
var frásögn þessa manns
Skotveiði og náttúruvernd.
Nú kann einhver vera farinn að
halda að sá sem hér talar sé alfarið
á móti skotveiðum, kannski á móti
öllum veiðiskap.
Nei, góðir tilheyrendur, svo er nú
ekki. Þvert á móti hef ég þessa
veiðináttúru í blóðinu. Veiði bæði
lax og silung ef ég hef tækifæri til,
stundaði rjúpnaveiði á meðan eitt-
hvað var af rjúpu í nágrenni við mig
og lítilsháttar fengist við gæs á árum
áður. Og skammast mín ekkert fyrir
það.
Það þykir í sumum tilfellum mjög
fínt sport að stunda veiði. Þetta á nú
sérstaklega við laxveiði. Hingað
koma á hverju ári heldri menn,
þjóðhöfðingjar, bankastjórar og
hvers konar forstjórar í veiðiskap.
Eitthvað er um að svona mann-
skapur komi á skotveiðar, hafa
a.m.k. komið á hreindýraveiðar. Það
hefur stundum hvarflað að mér
spurning, sem ég hef ekki svar við.
Kannski hafið þið svarið, ég bið
ykkur að velta fyrir ykkur svarinu.
Spurningin er. Af hverju var páf-
anum ekki boðið í veiði þegar hann
kom hér við um árið?
Agætu skotveiðimenn. Skot-
veiðar og náttúruvernd, fer þetta
ekki saman? Eru þetta ósættanlegar
andstæður? Mitt svar er að þetta geti
farið saman, haldi menn sig við
nokkrar grundvallarreglur.
1. Hvernig er ástand þess dýra-
stofns sem veiðar eru stundaðar
úr?
2. Bera skal virðingu fyrir veiði-
dýrinu, það er lifandi vera og á
sinn tilverurétt.
3 Ganga vel um landið sem farið
er um í veiðiferð og spilla því
ekki.
4. Virða eignarrétt landeigenda og
leita samþykkis þeirra.
Hvað fyrstu reglu snertir, þá trúi
ég því ekki að veiði hafi ekki áhrif
á stofnstærð. Ég tel að ofveiði megi
kenna um á stórum svæðum lands-
Bandarískir skotveiðimenn á gœsaveiðum á Islandi ífvlgd Þorvaldar Björnssonar
Jyrrv. fulltrúa Veiðistjóra. I forgrunni eru gervigœsir. (Ljósm. Þorvaldur Björnsson).
8. '95 - FREYR 345