Freyr - 01.10.1995, Blaðsíða 13

Sigurður Greipsson í
Haukadal t.v., Þorsteinn
Sigurðsson á Vatnsleysu,
t.h.
Auda á Jaðrinum. Þar voru alls um 20
íslendingar í verklegu búnaðarnámi
snemma á öldinni. Sigurður var
afreksmaður í glímu og vann Grettisbeltið
mörg ár í röð. Hann fór í íþróttaskólann í
Ollerup í Danmörku og kom þaðan með
mikinn eldmóð til eflingar ungmenna-
félagsskapnum og íþróttahreyfingunni í
sveitum landsins og réðst í það stórvirki að
reisa íþróttaskólann.
Hann va_nn hér gott verk meö
stofnun íþróttaskólans í
Haukadal sem við hann er
kenndur.
Já, það fyrsta sem margir piltar hér í
sveit og víðar fóru að heiman var í skólann
til Sigurðar Greipssonar og efldust þar
mikið af kjarki og þrótti. Haukadalur er úti
á jaðri byggðarinnar hér í sveit og á þeim
tíma voru samgöngur verri en nú þannig
að það var langt að sækja fyrir Sigurð að
taka þátt í félagsmálum. Hann var mjög
önnum kafinn maður, bóndi allt árið,
hótelstjóri á sumrin og skólastjóri á
veturna. Hann tók þátt í félagsmála-
starfsemi Ungmennafélagshreyfingar-
innar og var lengi í hreppsnefnd. Hann
skilaði miklu og góðu ævistarfi.
Þorsteinn á Vatnsleysu átti ættir að rekja
í nálægar sveitir. Móðir hans, Sigríður
Þorsteinsdóttir var frá Reykjum á
Skeiðum, af hinni kunnu Reykjaætt, en
faðir hans, Sigurður Erlendsson, var frá
Hamarsheiði í Gnúpverjahreppi. Þau
fluttu nýgift í Vatnsleysu og svo tók
Þorsteinn við af þeim árið 1922.
Þorsteini fylgdi alla tíð feikna mikill
kraftur og gleði og höfðingsskapur. Það
var svo sterkt í yfirbragði hans. Hann var
einn af ferðafélögum mínum í Norður-
landaferðinni og setti alveg sérstakan svip
á þá ferð. Það var ekki ónýtt að hafa hann
með sér. Eg man m.a. eftir að hann hélt
ræðu í boði norska landbúnaðarráðu-
neytisins í veislu sem haldin var í hótel-
skipi í höfninni í Ósló. Norðmennirnir
voru alveg tárvotir af hrifningu eftir þá
ræðu. Hann hafði prýðilegt vald á
norskunni frá fyrri dvöl sinni í landinu og
þekkti vel inn á norsku þjóðarsálina. Um
það leyti voru stríðshremmingarnar nýlega
afstaðnar og hann kom inn á það. Það var
eftirminnileg stund.
Þorsteinn tók mikinn þátt í félagsmálum
allt frá æsku og var langa tíð í forystusveit
bæði hér heima og í Amessýslu. Faðir
minn og hann áttu gott samstarf að hinum
ýmsu framfaramálum sveitarinnar um
langa tíð, voru saman í hreppsnefnd og
stjóm búnaðarfélagsins um áratuga skeið,
það var sterk vinátta milli þeirra og áhugi
til framfara í byggðinni. Þorsteinn var
glæsilegur forystumaður.
Að lokum?
Landbúnaðurinn er í vissri kreppu nú
um skeið, en nú ráða menn yfir svo mikilli
þekkingu í landbúnaði að ef úr rætist í
markaðsmálum er leiðin greið til sóknar.
Það þarf pólitískt áræði til að viðhalda
byggð í hinum dreifðu byggðum og ég
vona að það takist
M.E.
Sigurður Greips-
son skilaði miklu
og góðu œvi-
starfi.
í bœndaförinni
7 953 flutti
Þorsteinn á
Vatnsleysu rœðu
og Norðmenn-
irnir voru alveg
tárvotir af
hrifningu á eftir.
10.'95 - FREYR 405