Freyr - 01.11.1995, Blaðsíða 18

búvörusamninga í framtíðinni. Að
lokum varaði hann við því að
fulltrúar væru að tala á lands-
hornagrundvelli þegar þeir fjölluðu
um samninginn.
Hrafnkell Karlsson. Hann var
ánægður með það hversu mál-
efnaleg umræðan hefði verið um
samninginn fram til þessa. Hann
taldi að menn yrðu að líta á
samninginn í ljósi þess að fulltrúar
bænda hefðu ekki verið einir við
samningaborðið. Því væru hugsan-
lega í honum einhver atriði sem
samninganefndarmenn bænda væru
ekki ánægðir með, en hefðu ekki
talið sig geta fengið breytt. Varð-
andi uppkaupaskilyrðin var hann
ekki sammála þeim sem vildu
skilyrða uppkaupin með því að
viðkomandi megi ekki fara yfir í
aðra kjötframleiðslu. Hann vildi
eiga gott samráð við aðila vinnu-
markaðarins, en hafnaði því algjör-
lega að þeir væru látnir um að móta
stefnuna í málefnum landbúnað-
arins. Við stígum viss skref í
frjálsræðisátt hvað varðar verð-
lagningu afurðanna með þessum
samningi og ef við nýtum þau ekki
missum við af tækifærinu til þess að
hafa áhrif á óumflýjanlegt ferli.
Varðandi almenna atkvæðagreiðslu
á meðal bænda þá taldi hann að sú
tímapressa sem við erum nú í
réttlæti ekki það að gefa bændum
ekki kost á að segja álit sitt á
samningnum og lagði því eindregið
til að sá háttur yrði hafður á. Hann
kvaðst vera sveigjanlegur í afstöðu
sinni varðandi hverjir skuli vera á
kjörskrá, en taldi engu að síður að
hún hljóti í stærstum dráttum að
takmarkast við greiðslumarkshafa í
sauðfjárrækt.
Georg Jón Jónsson. Hann kvaðst
ekki vera ánægður með samn-
inginn, en taldi það fara eftir
framkvæmd hans hvort hægt væri
að una við hann. Þar nefndi hann
fyrst 3. grein samningsins um inn-
legg í afurðastöð, uppgjör o.s.frv.
og fannst vanta fjölmargar skýr-
ingar varðandi þann lið. Hann
gagnrýndi ennfremur seinaganginn
við samningagerðina og fannst þar
fyrst og fremst vera við ríkisvaldið
að sakast. Hann taldi að það væri
ekki nægileg afsökun að segja að
ekki væru til reglur fyrir atkvæða-
Þingfulltrúar, f.v., Sigurbjartur Pálsson
og Einar Eiríksson. (Ljósm.: Bœnda-
blaðið, Á.Þ.).
greiðslu á meðal bænda til þess að
komast hjá henni. Við erum með
þetta í samþykkktum okkar og
verðum að standa við það ákvæði.
Reglumar verður einfaldlega að
setja og þær eiga að miðast við
greiðslumarkshafa í sauðfjárrækt.
Samningurinn felur ekki lengur í sér
eingöngu stuðning við sauð-
fjárræktina beint sem búgrein,
heldur er hér um að ræða einhvers
konar byggðastuðning. Hann efað-
ist um að uppkaupamarkmið samn-
ingsins myndu nást og því yrði ekki
úr miklu að moða við endur-
úthlutun. Þá var hann þeirrar
skoðunar að endurúthlutunarreglan
yrði að taka visst tillit til umhverfis-
vemdar sjónarmiða. Hann kvað
þann texta samningsins er lyti að
heimaslátrun og framhjásölu vera
mjög veikt orðaðan. Varðandi
uppkaup greiðslumarks var hann
þeirrar skoðurtar að þau ættu að
tengja við skilyrði um það að
viðkomandi aðilar ykju ekki
framleiðslu sína í öðrum kjöt-
greinum. Þá taldi hann frjáls við-
skipti ineð greiðslumark samkvæmt
gamla samningnum hafa skaðað
mjög uppkaupin. Þá lýsti hann sig
þeirrar skoðunar að nýi samn-
ingurinn gerði kröfu um að Alþingi
breytti ekki einungis búvörulög-
unum, heldur einnig fleiri lögum,
eins og lögum um búfjárhald og
e.t.v. fleiri. Hann kvaðst sjá ýmis
tormerki á því jið samningurinn
gengi upp og undirstrikaði nauðsyn
þess að betri árangri yrði að ná í
markaðsmálunum ef hann ætti að
standast. Þá taldi hann brýnt að
sauðfjárafurðimar yrðu unnar meira
úti í byggðum landsins í stað þess að
senda þær að mestu óunnar til
höfuðborgarinnar.
Guðmundur Lárusson (öðru
sinni). Hann ítrekaði fyrri mál-
flutning sinn og kvaðst ekki sáttur
við svör Þórólfs Sveinssonar við
honum. Hann setti fram dæmi um
endurúthlutun greiðslumarks til
tveggja bænda, annars vegar bónda
sem eingöngu stundaði sauðfjár-
rækt og hins vegar bónda sem væri
með blandað bú. Hann taldi að þetta
dæmi sýndi glöggt fram á verulega
mismunun á milli bændanna
tveggja.
Orn Bergsson (öðru sinni). Hann
ræddi um málefni afurðastöðvanna
og benti á að í flestum tilfellum
væru það bændur sjálfir sem væru í
forsvari fyrir afurðastöðvamar.
Hann taldi að bændur yrðu að taka
málefni afurðastöðvanna meira í
sína stjóm ef takast ætti að halda
uppi verðinu, nú þegar við erum að
feta okkur á braut frjálsrar verð-
lagningar. Bændur voru samkvæmt
gamla samningnum alltof mikið
slitnir úr tengslum við markaðinn.
Bændur verða sjálfir að koma beint
að markaðsmálum afurða sinna. Þá
taldi hann að sú hvatning sem í
samningnum fælist þess efnis að
bændur kæmu með meira kjöt í
sláturhús virkaði á sama tíma
letjandi á heimaslátrun.
Haukur Halldórsson. Hann taldi
að meðgöngutími samnings hefði
verið of langur, en verkið hefði
verið bæði vandasamt og erfitt.
Hann fjallaði um afstöðu aðalfundar
Landssamtaka sauðfjárbænda til
samningsdraga þeirra sem lögð
voru fram á aðalfundi LS á Brúarási
og ennfremur um afstöðu Búnaðar-
þingsfulltrúa á fundinum á Staðar-
flöt. Hann taldi að í samningnum
væri ýmislegt sem væri af hinu
450 FREYR -11 '95