Freyr - 01.03.2003, Blaðsíða 17

landbúnaðarafiirða á íslandi og
við verðum að tryggja að við sé-
um í stakk búinn til þess að bregð-
ast við þeim. Þá veldur hugsanleg
aðild að Evrópusambandinu mikl-
um uggi. Mikilvægt er að flýta
vinnu við endurnýjun búvöru-
samnings í mjólk til þess að
bændur geti gert áætlanir og búið
við rekstraröryggi til næstu fram-
tíðar. Þegar núgildandi sauðfjár-
samningur var gerður höfðu menn
miklar væntingar til útflutnings,
en nú efast menn um að þær gangi
eftir og því er eðlilegt að menn
vilji endurskoða framleiðsluhvat-
ann í samningnum. Það kom
verulega á óvart í þjóðlendumál-
unum að ríkisvaldið skyldi ásæl-
ast þinglýst eignarlönd bænda
eins og raun bar vitni. Hann
kvaðst þess hins vegar vona að
Hæstarétti muni úrskurða að
treysta mætti þinglýsingum. Þá
fjallaði hann um Lánasjóð land-
búnaðarins og skýrslu fram-
kvæmdastjóra hans um framtíðar-
horfur á kjötmarkaðnum. I henni
felst hlutlaust mat framkvæmda-
stjóra á hvers sé að vænta á mark-
aðnum og ekki má líta á hana sem
stefnumörkun stjómar sjóðsins og
framkvæmdastjóra. Stjóm sjóðs-
ins skorast hins vegar ekki undan
því að hafa einhver áhrif á fram-
leiðsluna í vissum kjöttegundum.
19. Kristín Linda Jónsdóttir.
Ræðumaður velti fyrir sér hver
væm markmið þess að halda bún-
aðarþing. Er ekki aðalmarkmiðið
að tryggja stöðu íslensks landbún-
aðar, og þar með bænda til hags-
bóta fyrir íslenska neytendur.
Annað hlutverk landbúnaðar og
bænda er varsla og nýting lands-
ins í einni eða annarri mynd og
það þriðja að leggja sitt af mörk-
um til atvinnusköpunar og við-
haldi byggðar. En við megum
ekki leggja þann klafa á atvinnu-
greinina að hún þurfi að leggja
meira af mörkunum í þeim efnum
en aðrar atvinnugreinar. Land-
búnaðarráðherra sagði í ræðu
sinni að allt líf í sveit væri land-
búnaður. Þýðir það þá ekki að allt
líf í borg sé verslunarstarf? Varla
sætta borgarbúar sig við það.
Bændur landsins em ekki einsleit-
ur hópur frekar en aðrir íbúar
þess. Um þessar mundir er fengi-
tími í loðdýraræktinni sem skilja
ekkert í því af hverju búnaðarþing
er ekki frekar haldið í maí, á há-
annatíma sauðfjárbænda. Hver
grein innan samtakanna verður að
fá viðurkennda sérstöðu sína og
geta nýtt sér hana án þess að hin-
ar slái á hendur þeirra. Hver land-
búnaðarins nær aðeins hámarks-
styrk ef hver sveit fær að sækja
ffam á sínum eigin forsendum.
Þannig náum við mestum þroska
og framförum fyrir íslenska
bændur. Fyrst þurfum við að ná
saman innan búgreinanna og síð-
an að vinna saman að þeim mál-
um sem skarast á milli búgrein-
anna, en gott dæmi um slíkt eru
þjóðlendumálin. Þróunin er orð-
inn svo ör í þjóðfélaginu að ef fé-
lagskerfi bænda á að vera skilvirkt
og beitt er nauðsynlegt að það sé í
sífelldri endurskoðun. Það er orð-
ið erfitt að fá hæft fólk til starfa í
félagskerfi landbúnaðarins og
ekki síður erfitt að ná árangri á
búnaðarþingi í stöðugt vaxandi
tímapressu. Kannanir sýna að ís-
lensk þjóð vill íslenskan landbún-
að, lifandi og litríkan. Sú stað-
reynd opnar dyr fýrir skynsama
stjómmálamenn til þess að trygg-
ja framtíð íslensks landbúnaðar.
Ef þjóðin væri á móti landbúnaði
væri erfítt um vik fyrir stjóm-
málamenn í þeim efnum. Við
verðum að vera í takt við tímann
og vera hveiju sinni með eggbeitt
félagskerfí og hagsmunagæslu.
Við megum ekki stöðugt vera að
ala á áhyggjum því að þannig
vinnum við ekki stuðning almenn-
ings. Þjóðin hrífst mest afútgeisl-
un og lífsgleði í fari fólks. Við
verðum að halda neytendum á
okkar bandi með öllum tiltækum
ráðum því að þar eru atkvæðin.
20. Svana Halldórsdóttir.
Ræðumaður þakkaði fyrir góða
setningarathöfn og ekki síst fyrir
ávarp Davíðs Gíslasonar. Það er
gaman að fá slíka heimsókn og ís-
lenskukunnátta þessa manns er
einstök, en hún kvaðst þekkja
svipuð dæmi úr eigin fjölskyldu.
Þá fjallaði hún um Lánasjóðinn
og benti á að búnaðarþing hefði
náð farsælli lendingu á síðasta
þingi um lækkun og nýtingu bún-
aðargjalds, þ.á m. til Lánasjóðs-
ins. Hversu margar búgreinanna
eru einfærar um að niðurgreiða
vexti hver fyrir sig? Eigum við
kannski að leggja sjóðinn niður
að reiða okkur eingöngu á vexti á
almennum bankakjörum? Allir
þeir aðilar sem eiga fulltrúa á
þessu þingi teljast til bænda.
Næst lét hún í ljós vonbrigði með
að konum fækkaði smátt og smátt
milli búnaðarþinga og kvaðst
sakna Sólrúnar Olafsdóttur sár-
lega, en störf hennar hafa verið á
ýmsum sviðum, en sérstaklega
væri þakkarverð vinna hennar við
aðgerðir gegn þunglyndi í bænda-
stétt. Líkt og Sólrún þá gerir hún
sér grein fyrir því að hér er ekki
eingöngu um heilbrigðisvanda-
mál að ræða og því þurfa forystu-
menn bænda að skipta sér af því
rétt eins og öðrum vandamálum
sem steðja að bændastéttinni.
Hvert hefur verið framhaldið á
þessu starfi? Það er of mikil
tímapressa á búnaðarþingi sem
gerir nefndunum erfitt um vik að
skila frá sér vönduðum ályktun-
um. Að síðustu velti hún því fyrir
sér hvað þessar eldhúsdagsum-
ræður skyldu mikið eftir sig og
hvort ekki væri nær að nýta þenn-
an tíma til vinnslu mála.
Freyr 2/2003 - 17 |