Freyr - 01.10.2004, Blaðsíða 8

Reykjavíkurflugvelli við margs
konar viðhaldsstörf, svo sem múr-
verk, smíðar og pípulagnir.
Utan þess að sjá f ölskyldu sinni
farborða var það ekki áhugamál
hans að efnast. Mesta áhugamál
hans var kveðskapur og félagið
hans var Kvæðamannafélagið
Iðunn þar sem hann flutti kveð-
skap sinn og hlýddi á aðra.
Nokkrir máttarstólpar Iðunnar á
þeim tíma voru jafnframt vinnufé-
lagar hans hjá Flugfélaginu og
mér er til efs að um það leyti, eða
fyrr eða síðar, hafi verið til vinnu-
staður þar sem jafn mikið var ort
af gamansömum kveðskap til dag-
legs brúks. Afkastamestur í þeim
efnum var Ulrich Richter, yfir-
maður vöruafgreiðslunnar, grá-
glettinn á köflum án þess að ég
vissi til að nokkur tæki kveðskap
hans illa upp. Annar var Ormur
Olafsson, sem einnig orti mikið,
en var auk þess einstakur kvæða-
maður, með fagra rödd. Hinn
þriðji í þessum hópi var faðir
minn en jafnframt hvatti þetta
ýmsa fleiri starfsmenn FI til dáða
í þessum leik. Mér er það afar
minnisstætt að faðir minn dró oft
upp úr vasa sínum krumpaða miða
með kveðskap dagsins þegar hann
kom heim úr vinnunni.
Þama ríkti greinilega glaðbeittur
andi og hæfilega alvömlaus. Mig
langar að nefha dæmi um það.
Einn vinnufélaganna átti kött sem
kenndi sér meins, og hvemig sem
það bar að þá tók faðir minn að sér
að kveða ákvæðavísur kettinum til
bjargar. Þær hljóða þannig:
Hvotsótt, sögn að, heldur
mögnuð, herpast kviður,
þjáir högnann, þrútna iður,
þann ófögnuð kveðum niður.
Fressið hressist, flýi úr vessum
feberían
en falli þessi feld með hlýjan
fœrðu í sessinn annan nýjan.
Annað, sem faðir minn stundaði
nokkuð, var að yrkja afmælisljóð
til fólks í eigin nafni eða annarra.
Ég man eftir einu slíku ort til sam-
starfskonu hans sem lýsir að vísu
frekar þeim anda, sem ríkti þama,
heldur en henni:
Mikið held ég margur hérna
muni feginn
að þú gengur glöð og þvegin
götuna áfram hérna megin.
Öðru máli er að gegna um
englagreyin
sem nudda köld og niðurdregin
nefbroddana hinum megin.
Ég tel að áhuga minn á hinni
fomu íþrótt Braga, kveðskapnum,
með rími, stuðlum og höfuðstöf-
um, megi rekja til foður míns. Til
vitnis um þennan áhuga er vísa
sem ég fékk í Faunu, útskriftarriti
stúdenta frá MR, og ég hef alla tíð
haldið á lofti.
Satt og rétt ég segja vil
um sumra manna kvæði.
Þar sem engin œð er til
ekki er von að blœði.
Annálar Freys
I þessu blaði er birt syrpa efnis
úr fyrri árgöngum Freys undir
heitinu “Annáll Freys”. Þar er
annars vegar um að ræða efni
sem á að lýsa tíðarandanum þeg-
ar það birtist og hins vegar er
sagt frá nýjungum þegar þær eru
að koma fram á sjónarsviðið hér
á landi. Með grein Bjama Guð-
mundssonar, “Tækni við bústörf
á tuttugustu öld”, em birtir “ann-
álar” sem einkum varða bútækni.
Sumir “annálamir” em óstyttir
Mig langar einnig að bæta því
við um föður minn að hann var
skyggn og fann á sér gestakomur.
Ég held að þetta hafi mótað lífs-
viðhorf hans þannig að honum gat
verið það hégómi sem öðmm var
alvömmál og öfugt. Suður á velli
var þetta tekið jafn hátíðlega og
annað og Ulrich, vinur hans, orti
um hann.
Vœri nú mín auma önd
alveg laus við jarðlífsbönd,
flogin yfir á aðra strönd
Eggert skyti á fundi,
sér hann öll þau undralönd
oft í draumablundi.
Þó að ég hafi ekki erft græna
fíngur móður minnar né hag-
mælsku og skyggnigáfu föður
mins þá tel ég að ég hafi mótast
mikið af æskuheimili mínu. Skóla-
ganga mín var annars sú að ég
lauk stúdentsprófi ffá Menntaskól-
anum í Reykjavík árið 1956. Síðan
ákvað ég að fara í Bændaskólann á
Hólum, en ástæðan fyrir því var án
efa sú að ég var sem bam og ung-
lingur í sveit hjá afa mínum og
foðursystur á Strönd í Meðallandi.
Veran þar og sveitin heillaði mig.
Ég fann mig þar og langaði til að
vera í þessu samfélagi sem var
öðmvísi en kaupstaðasamfélagið.
Það spillti heldur ekki ánægjunni
að þama náði ég í skottið á gamla
bændasamfélaginu áður en nýja
tæknin hóf að fullu innreið sína.
Það var að vísu komin skilvinda,
eldavél, hestakermr og heygrind-
ur, líka nefndir heyvagnar, til að
en aðrir em styttir meira eða
minna. Meirihluti “annálanna” er
frá fyrstu 50 árunum í sögu
blaðsins eða ffá þeim tíma sem
er úr minni flestra núlifandi Is-
lendinga.
Ritstjóri.
18 - Freyr 7-8/2004