Freyr - 01.10.2004, Blaðsíða 86

- Nú héldum við að þú værir
genginn af vitinu. Hvað varstu
eiginlega að gera?
- Eg var að taka upp þrjá steina.
- Hvað á það að þýða?
Það þýðir, sagði ég, að þetta er
þriðja hliðið, sem við förum um.
Nú ætla ég að telja hliðin, sem á
leið okkar verða suður, og þá tek
ég einn stein við hvert hlið og
sting í vasa minn, svo ég sé viss
um að ruglast ekki í talningunni.
Ég lærði þessa talningaraðferð af
þér Stefán, bætti ég við. Ég sá þig
einu sinni vera að mæla veg, tók-
stu þá upp stein við visst metratal
og stakkst hjá þér. Það gladdi fé-
laga mína að heyra, að ég var þó
enn með öllum mjalla, og luku
lofsorði á þann fróðleik, sem ég
ætlaði að afla.
Nú var keyrt eins hratt og vegir
og bíllinn leyfðu. Stýrið lék í
höndum bílstjórans og bremsur og
skipting var í fína-lagi. Ferðinni
var heitið helzt niður á Höfn í
Hornafirði þennan dag, en Fossá í
Berufírði sýndist annað og henni
var að hlýða.
Við vorum glaðir í bílnum, ekki
var það fyrir neina aðfengna drykki,
heldur var það meðfæddur eigin-
leiki okkar allra að vera glaðir og
gleðja. Við vorum líka að halda
heim. Það beið okkar starfið á ný,
og annað, sem okkur hafði verið
kærast á lifsleiðinni.
Klukkan tæpt níu komum við í
Berufjörð. Þegar við vorum seztir
þar í stofu, sagði ég að bezt væri
að telja steinana úr kápuvasanum
og sjá hvað ntörg hlið við vorum
búnir að fara gegnum í dag. En
svona athöfn gat ekki farið fram
alveg formálalaust. Sagði ég því
nokkur orð áður en talning byrj-
aði. Að því búnu kvaddi ég votta
að rétt yrði talið, þá bænduma í
Berufirði, Guðmund Eiríksson og
Ragnar Guðmundsson. En mér
fannst þetta ekki alveg nóg. Brá
ég mér því í eldhúsið til húsfreyj-
anna og bað þær koma fram í
stofu og verða áheymarfúlltrúar
að merkri athöfn, sem þar ætti að
fara fram. Talning hófst. Nú mátti
mér ekki verða mismæli, sem mér
hættir þó einatt við. Ég taldi í
heyrandi hljóði hátt og skýrt.
Einn, tveir, þrír, o. s. frv. Fjörutiu.
Þið minnist þess, að ég hef kvatt
votta að þessari talningu, og þið
áheymarfúlltrúar, þú Marta Guð-
mundsdóttir og þú Nanna Guð-
mundsdóttir, að steinarnir eru
fjörutíu, sem þýðir að við höfum
farið gegnum fjömtíu hlið í dag.
Nú vil ég bera það undir þennan
söfnuð, sem hér er inni, hvort það
sé ekki nærri sanni, að hvert hlið
tefji umferðina í tvær mínútur.
Bíllinn verður að hægja ferðina
áður en hann kemur að hliðinu,
og hann getur ekki komizt á full-
an skrið fyrri en nokkra tugi
metra frá hliði, og svo að opna
hlið og loka því. Að síðustu er sá,
sem opnar og lokar, e. t. v. svifa-
seinn; það flýtir ekki við hliðin.
Þessi uppástunga mín var ein-
róma samþykkt. Svo hélt ég
áfram. Af því að þið, Stefán á
Hlíð og þú Kristján í Einholti, er-
uð hvor um sig hreppstjórar í
ykkar sveit, báðir gætnir menn og
athugulir eins og hreppstjómm
sæmir, vil ég biðja bílstjórann að
gefa ykkur upp hvað margir kiló-
metrar eru frá Egilsstöðum í
BemQörð og reiknið þið svo hvað
margir km em milli hliða að jafn-
aði.
Dæmið er reiknað. Þrír komma
fjórir km milli hliða. Ég bið ykk-
ur öll að minnast þess. Eftir okkar
áætlun og því sem ffam er komið,
hafa hliðin tafið okkur í dag um
áttatíu mínútur.
Nú má ég ekki skilja steinana
mína eftir hér á borðinu í greina-
leysi. Ég ætla að biðja þig Marta
að gefa mér spotta af prjónabandi
til að vefja utan um blaðið, svo
steinamir hrönglist ekki í því.
Bandið kom og böggullinn var
vafinn og vandlega hnýtt að. Ég
velti bögglinum til í hendi minni
og mælti síðan: En þetta þykja
mér ekki nógu góð skil á svo
merkum hlut.
Af því þú ert hagleiksmaður
Ragnar, eins og þú átt ætt til, þá
ætla ég að biðja þig að smíða fyr-
Altalað á kaffistofunni
Hugleiðingar um áramót
E.t.v. er ekki rétti tíminn að
birta áramótahugleiðingar þegar
skammt lifir af vetri. Hér á eftir
fylgir þó vísa eftir Jakob Jónsson
á Varmalask í Borgarfirði, sem
helst má flokka undir slíkar hug-
leiðingar:
Oft man ég helst er heilsar árið nýja,
er horfi ég bæði fram og ögn til baka,
svo marga synd sem mér láðist að drýgja
og marga sem ég þyrfti að endurtaka.
7. tbl. 1990.
Altalað á kaffistofunni
Heyrst hefur, að Ómar Ragn-
arsson hafi ætlað að láta eitt lag
á næstu plötu sinni heita “Ég er
ólétt”. Við nánari umhugsun hætti
hann hins vegar við það. Honum
hraus hugur við því, þegar Ragn-
heiður Ásta Pétursdóttir færi að
kynna í Útvarpinu: Ég er ólétt,
eftir Ómar Ragnarsson.
20. tbl. 1980.
| 86 - Freyr 7-8/2004