Mjölnir - 06.09.1950, Blaðsíða 4

SAMNINGUR
milli Vinnuveitendafélags Siglufjarðar, Siglufirði, og Bílstjóra-
deildar Verkamannafél. Þróttar, Siglufirði, fyrir Iiönd Bílastöðv-
arinnar, Siglufirði, sem í samningi jjessum er nefnd Bílastöðin.
1. Vinnuveitendafélag Sigluf jarðar skuldbindur sig til þess að láta
fuillgilda meðlimi bilastöðvarinnar hafa forgangsrétt til bif-
reiðaleigu og allra flutninga með bifreiðum handa félags-
mönnum Vinnuveitendafélagsins á félagssvæði Verkamanna-
félagsins Þróttar, og öllum akstri út af því svæði.
Félagsmönnum Vinnuveitendafélags Siglufjarðar skal þó
heimilt að nota eigin bifreiðir í eigin þjónustu, þar sem vinnu-
veitandinn á bæði bifreiðina og vöruna, sem flutt er, og reilkn-
ar sér ekkert sérstakt gjald fyrir flutninginn. Ennfremur skal
verzlunum og öðrum þeim, sem hafa það að atvinnu að kaupa
vörur og selja, svo og viðgerðarverkstæðum, verksmiðjum og
útgerðarmönnum heimilt að aka á eigin bifreiðum vörum, sem
heyra beint undir atvinnurdkstur þeirra, og byggingarmeist-
urum að nota vikabíla við atvinnurekstur sinn, til tflutnings á
hlassi allt að einu tonni.
Loks skal skipafélögum og skipaafgreiðslum, heimilt að
nota þá tölu flutningatækja, sem þau nú eiga til vöruflutninga
milli skips og vörugeymsluhúsa í Siglufirði.
2. Bílastöðin slkuldbindur sig til: Ef hörgull er á vörubifreiðum,
að láta meðlimi vinnuveitendafélagsins hafa forgangsrétt á að
fá vörubifreiðir til flutninga.
3. Samningur þessi gildir frá undirskriftardegi til 1. janúar 1951
og sé honum ekki sagt upp af öðrum hvorum aðila með eins
mánaðar fyrirvara framlengist hann af sjálfu sér um sex
mánuði 1 senn.
4. Samningur þessi er gerður í tveim samhljóða frumritum og
heldur hvor aðili sínu eintaki.
Siglufirði, 21. ágúst 1950.
F. h. Vinnuveitendafélags Siglufjarðar:
Ólafur Ragnars G. Þórðarson Friðrik Guðjónsson
Fh. Bílstjóradeildar Verkamannafélagsins Þróttar og
Bilastöðvarinnar, Siglufirði:
Hallgrímur Márusson, form. Þórliallur Björnsson
F.h. Verkamannafélagsins Þróttar, Siglufirði.
Gunnar Jóhannsson.
Miðvikudagur 6. sept. 1950.
27. tölublað. 13. árg.
Lesandi „Siglfirðingsu
(Framliald af 1. síðu)
að hugsa um í hverskonar sál-
arástandi sá maður er, sem
skrifar svona nokkuð eða ger-
ist ábyrgur fyrir svona skrif-
um. Ja, vesalings lýðræðisþjóð-
irnar, hugsaði ég, þær eiga
bágt. Og fyrir rúmu ári vorum
við Isl látnir ganga í hernaðar-
bandalag með þessum þjóðum
af því að okkur væri svo ein-
staklega mikil vernd í því. Mér
datt lika í hug hverskonar fífl
það væru, sem stjómuðu Sovét-
ríkjunum, ef þeir eins og „Sigl-
firðingur“ segir, sætu sífellt á
svikráðum við lýðræðisþjóðim-
ar og hyggðust leggja undir sig
allan hinn vestræna heim með
vopnum, væm búnir að smíða
öll þessi ósköp af hergögnum,
t.d. 40 þús. skriðdreka á móti
nokkrum hundruðum, en biðu
svo rólegir á meðan fórnar-
lömbin væru að finna sér und-
ankomuleiðir, undirbúa sig að
inæta aiásinni. Þetta l'ikist illa
þeim sömu kommúnistum, sem
Jónas pýramídaspámaður lýsir
í seinustu ,,Dagrenningu“, þeir
hefðu ekki látið svona tæikifæri
ser úr greipum ganga.
Svona skriffinnska er svo
.•.tiaus og bjánaleg, að mér
..æt ómögulegt annað en
_j*stuiia atiiygli á henni,
„„ mer potti hun svo einkenn-
andi tfyrir þann anda, sem svif-
ið hefur yfir síðum „Siglfirð-
ings‘ ‘nú í seinni tíð. að ætla
nokikrum heilbrigt hugsandi
manni að trúa því, að lýðræðis-
þjóðimar eigi ekki nema „nokk-
ur hundruð skriðdreka,“ það
tekur út yfir allan þjófabálk.
Til þessara þjóða munu eiga
að teljast Bandaríkjamenn,
Bretar, Frakkar, Norðmenn,
Danir, Svíar, Hollendingar,
Belgiumenn, Italir, Grikkir,
. rkir, Egiptar, Finnar, Kan-
t-uenn og sennilega Spán-
verjar og Portúgalar, og auk
þess nýlenduríki margra þess-
ara ríkja, en þau hafa mörg
yfir öflugum herjum að ráða.
Ef „Siglfirðingur“ segir satt,
þá er skriðdrekaeign þessara
þjóða hverrar fyrir sig aðeins
fáeinir tugir, flugvélatalan að-
eins brot af tölu Rússanna, og
þessar 17 þjóðir og nýlendu-
þjóðir þeirra eiga aðeins 12
„divisjónir“ á móti 175!! hjá
Rússum.
Eftir hverju eru þeir að Ibíða,
Rússarnir, og hvað hræðast
þeir? Kjamorkusprengjuna,
segir „Siglfirðingur“ eflaust,
og man þar orð Churchifl. En
þá gleymir hann líka orðum
Tmmans þegar hann með
pomp og prakt tilkynnti, að
Rússarnir réðu yfir kjarnorku-
sprengjunni líka. Það er ekki
gaman fyrir blöð eins og „Sigl-
firðing“ að þræða braut sann-
leikans og þjóna þeim málsstað,
sem hann þjónar. Það er ég
með áralöngum lestri þess
blaðs búinn að sjá.
’Ég ætla svo að láta hér stað-
ar numið að þessu sinni, en
gaman væri samt að gera svo-
lítinn samanburð á frásögnum
„Siglfirðings“ og annarra
slíkra blaða af herstyrk Rússa
nú ög þá þegar þeir á fyrstu
mánuðum innrásar nazista
fengu liðsstyrk frá Bandar'iikj-
unum fólginn í hergögnum. Þá
voru þeir ekki að sögn þessara
ágætu blaða allt að 40 þús.
sinnum sterkari en allar and-
stöðuþjóðir nazista til samans.
Ef þeir á þessum fimm árum
frá stríðslokum hafa jafniframt
uppbyggingunni igetað vígbúizt
svo, sem „Sigl.“ segir, nú, þá
eru þeir býsna seigir karlar.
En um þessa hlið málsins get
ég ekki rætt nú í þessi bréfi, en
geri það másike síðar verði ég
upplagður til skrifta.
ÍÉg vil svo þakka Mjölni fyrir
birtingu á þessu.
Lifðu heill, lesandi góður.
R.Ó.P.-lesandi ,,Siglfirðings“
Öfriðarhættan
(Framhald af 3. síðu)
fulltrúar stórveldanna séu
sammála og greiði atkvæði. í
þessu tilfelh var fulltr. U.SS.R.
víðs fjarri og tók því ekki þátt
í atkvæðagreiðslunni, fyrir utan
það ,að með umboð fjölmenn-
ustu þjóðar heims, Kína, fór
fulltrúi stjórnar, er var burt
rekinn af 'sínum eigin lands-
mönnum og hafðist nú við á
ey noklkurri undan ströndum
Kína, minnandi stöðugt á fall-
valtleik stjórna, er ekki styðj-
ast við fólkið í landinu, sem
þær eru taldar stjórna.
Ég minntist á það í upphafi
þessa máls, að heimsfriðnum
stafaði alltaf hætta af því, ef
eitthvert land reyndi að kúga
annað land, hvort sem sú kúg-
un er efnahagsiegs- eða stjórn-
málalegs eðlis. — Styrjöldin í
Kóreu er skflgetið aílkvæmi
þessa fyrirbæris, og sama má
segja um baráttuna á Malakka-
skaga, Viet Nam, , Burma
og Filippseyjum, að ógleymdu
Kína og Indónesíu, þar sem hún
er að mestu yfirstaðin. Þessi bar
átta er ekki hafin vegna fyrir-
skipana frá Moskvu, heldur er
hér um að ræða frumstæðustu
þrá mannsins, frelsisþrána og
sjálfsbjargarþrána, sem tekur
á sig mynd styrjalda, vegna
skflningsleysis auðhyggju-
manna, sem hafa örlög þessa
óhamingjusama fólks í hendi
sér. Vafalaust styðja Ráð-
stjórnarr'ikin þessar hreyfing-
ar fólksins, annað væri svik við
sósíaliskar grundvallarkenning-
ar.
Stokkhólmsávarpið.
Eitt af þvií, sem jákvæðast
hefir verið unnið í friðarátt um
lengri tíma, er slköpun fjölda-
fylkingar, er telur hundruð
milljóna mamia, um Stokk-
hólmsávarpið svonefnda. Ein-
hver slkarpvitrasti og mannúð-
legasti vísindamaður, sem nú
er uppi, lagði það fram á friðar
þinginu í Stokkhólmi, þar sem
það var samþykkt. Nafn próf-
essors Joliot-Curie ætti að vera
nolkkur trygging fyrir þv'í, að
hér er ekki farið með hégórn-
legt fleipur, ætlað 1 þeim til-
gangi að vekja eftirtekt á upp-
hafsmanninum. Hér er mikill
andans maður að verki, maður,
sem veit hvers hann krefst og
hvað í húfi er, þar sem hann
hefir gengt um tíma yfirstjórn
kjarnorkurannsókna franska
ríkisins, unz honum var fyrir
skömmu vikið úr því starfi
vegna stjórnmálaskoðana.
Stokkhólmsávarpið hljóðar
þannig:
1. Vér lieimtum algert bann á
kjarnorkusprengjum, liinu
ægilega vopni til fjölda-
morða á mönniun.
2. Vér heimtum, að komið sé
upp ströngu alþjóðaeftir-
liti til tryggingar því, að
þessu banni verði framfylgt.
3. Vér álítiun, að hver sú ríkis
stjóm, sem fyrst beitir
kjamorkuvopnum, gegn
livaða þjóð sem er, fremji
brot gegn mannkyninu og
geri sig seka um stríðs-
glæpi.
4. Vér heitum á alla veiviljaða
menn, lxvarvetna um heim,
að undirrita bessn. áskorun.
Óslköp virðist nú sjálfsagt,
að hver ærlegur maður geti
verið þessu samþykkur og ritað
nafn sitt undir þetta. En hvað
skeður ? Það eru ekki aðeins
nokkrir iðjuhöldar, sem sýsla
við framleiðslu þessara voða-
vopna 'i gróðraskyni, og nokkur
sjúkleg fyrirbrigði mannfólks-
ins, sem rísa öndverð gegn
Iþessu ávarpi, heldur er að
finna í hópi þessa fólks flesta
af hinum svonefndu ábyrgu
stjórnmálamönnum hins vest-
ræna lýðræðis. Þeir grípa til
þess ráðs, sem svo oft hefur
dugað þeim, stimpla ávarpið
kommúnistískt og þar með
þykjast þeir hafa komið í veg
fyrir, að fólk beiti skynsemi
sinni við mat sitt á því.
Ef við lítum nú á rök þeirra,
sem reynt hafa að rökstyðja
þessa afstöðu sína, eilítið nán-
ar, þá verðum við þess vísari,
að þær mótbárur, sem þeir hafa
gegn Stokkhólmsávarpinu eru
svo veigalitlar, að þær gefa
þeim enga ástæðu til þess að
taka svo hörmulega ranga af-
stöðu. Þeir segja: Stokkhólms-
ávarpinu er beint gegn Banda-
ríkjunum í þágu Rússa. Lítum
nánar á þetta. Það er óhrelkj-
andi staðreynd að bæði Rússar
og Bandarikjamenn hafa yfir
kjarnorkusprengjum að ráða,
og ómögulegt er að fullyrða
um, hvor framar stendur í
tframleiðslu þessa voðavopns.
Stokkhólmsávarpið heimtar al-
gert bann á kjamorkusprengj-
um og telur, að hver sú ríkis-
stjórn, sem fyrst beitir 'kjarn-
orkusprengjum sé sek um
stríðsglæp. Hér b'íður því Rússa
alveg eins og Bandaríkjamanna,
sú alvarlega ábyrgð, að verða
sekir um stríðsglæp, kasti þeir
kjarnorkusprengjunni fyrstir.
Þessi mótbára er því haidlaus,
nema því aðeins, að þeir, er
beita henni, álíti Baindaríkja-
menn líklegri Rússum til þess
að kasta kjamorkusprengjunni.
Megar þeir eiga þá skoðun 'i
friði fyrir mér.
Eins segja þeir: Stokkliólms-
ávarpið krefst einungis banns
á kjarnorkusprengjum, en ekki
öðrum vopnum. Af liverju ekki
að lieimta öll vopn bönnuð? —
Vafalaust myndu friðarsinn-
arnir á Stokkhólmsþinginu hafa
gert slíkt, ef þeir hefðu haldið,
að slíkt yrði nokkuð annað en
frómar óskir. Þeir vita sem er,
að kjamorkusprengjan hefir
alveg sérstöðu meðal vopna, er
gerir það að verkum, að helzt
mætti skapa einhug hinna ýmsu
þjóða til þess að fá hana ibann-
aða. Þessi sérstaða lýsir sér
m.a. í því að kjarnorikusprengj-
unni verður ekki ibeitt á víg-
stöðvunum sjálfum. Til þess er
of skammt á milli óvinaherj-
anna. Fórnarlömb hennar yrðu
því flest börn, kvemfólk og gam
almenni.
Kjarnorkusprengjumar, sem
varpað var á Hiroshima og
Nagasaki drápu hundmð þús-
unda manna og limlestu ótalin
þúsund. Enn þann dag í dag
eru menn í þessum borgum að
deyja af áhrifum, sem ralkin
em til kjamorkusprengjunnar.
Hversu gifurlega mannfóm yrði
Tímaritið Réttur
2. hefti þessa árs er Ikominn
út fyrir stuttu.
Efni hans er þetta: Einar
Olgeirsson skrifar mjög merki-
lega grein, sem hann kallar:
Frelsisstríð Malaja og afstaða
þín, íslendingur? Þá er smá-
saga eftir Stephen Leacock, —
Nútíma hetja. Grein um Aug-
ust Bebel, eftir J.V. íStalín. —
Eggert Þorbjarnarson skrifar
grein um Viðhorf verkaíýðsins
'i kaupgjalds- og atvinnumál-
um. Hilary Minc á þar grein-
ina: iSex ára áætlun, og A. I.
Mikojan greinina: Efnahagur
auðvaldslandanna. Fleira er í
heftinu, eins og t.d. greinin
Tvær Ikvikmyndir.
Margoft hefur verið á það
bent, hversu nauðsynlegt það
sé alþýðunni að lesa rit á borð
við Rétt. Sá fróðleikur, sem þar
er finnanlegur í hverju hefti, er
mikilsvert vopn í hendi hins
fátæka manns í daglegu stríði
hans við að halda fram rétti
sínum.
Alþýðufóilk! Gerist áskrif-
endur að Rétti. Afgreiðsla hans
er í Suðurgötu 10.
Skipbrotsmannaskýlið
í Hvanndölum óhreyft
Sögusagnir hafa verið á
Ikreiki undanfarið um að brotist
hefði verið inn í skipbrots-
mannaskýhð i Hvanndölum og
rænt þaðan vistum og ýmsum
nauðsynlegum útbúnaði. Nú hef
ur Rögnvaldur Möller 1 Ólafs-
irði, sem mun vera einn af ráða
mönnum Slysavarnardeildarinn
ar þar, beðið blaðið að bera
þessar innbrotssögur til baka.
Hefur ekkert verið hreyft við
skýlinu né þeim útbúnaði, sem
þar er geymdur.
Nýja-Bíó
KONAN MEÐ ÖRIÐ
Sænsk stórmynd með
Ingrid Bergman
Fimmtudag Ikl. 9:
ÞEEB IINIGU TIL FOLDAR
þá ekki af völdum hinna endur-
bættu kjarnorkusprengna, sem
sagðar eru hafa hundraðfaldan
kraft á við þær eldri. Hver get-
ur réttlætt þá afstöðu, að neita
að skrifa undir ásikorun, sem
krefst banns við slíku vopni?
Auk þessa hefir stjórn frið-
arhreyfingarinnar ákveðið, að
byrja baráttu fyrir afvopmm
þjóðanna stig af stigi, og sýna
þannig, að hún lætur sér ekki
nægja að berjast gegn kjarn-
orkusprengjunni einni saman.
Annars væri það ekkert ný-
næmi, þótt krafizt væri banns á
einu vopni. Má benda á, að
notkun eiturgass í hernaði hef-
ir um langan tíma verið bönnuð
og það bann gefizt vel.
Að saðustu þetta:
Við skulum vona, að ham-
ingjan verði þeim, sem frið þrá
hliðholl og yfirsterkari tilraun-
um stríðsæsingamanna til þess
að tendra nýtt ófriðarbál. Okk-
ur ber að gera allt til þess að
svo megi verða.