Mjölnir - 05.04.1966, Síða 4

Vlh SKEIDSFOSSVIKKJUI
VATISÞIOT
Vatnsbirgðir í miðlunarlóni
SkeiSsfossvirkjunarinnar eru nú
á þrotum. Má búast viS aS e. t. v.
verSi tekin upp rafmagnsskömmt
un næstu daga, ef ekki bregSur
til asahláku. Rennsli árinnar næg
ir aSeins til ca. 6000 kílóvatta-
stundá framleiSslu á' dag, en
notkunin hefur veriS um og yfir
30 þús. kwst.
Nýja dieselstöSin framleiðir
900-1000 kílóvött, og fullnægir
rafmagnsþörfinni á kvöldin og
á nóttunni, en alls ekki á daginn,
þegar álag er meira.
SíldarverksmiSjur ríkisins geta
framleitt 5-6 hundruð kílóvött,
en ekki er blaðinu kunnugt um,
hvort samið hefur verið við þær
um keyrslu. En með því að vél-
ar S. R. og SkeiSsfoss framleiði
rafmagn yfir þann tíma sólar-
hringsins, sem dieselstöðin ann-
ar ekki þörfinni, ætti þó aS mega
komast hjá vandræðum vegna
rafmagnsleysis.
m jv • • • v •
Mjolnir
ÚTG. ALÞÝÐU BANDALAGIÐ í NORÐURLANDSKJÖRDÆMi VESTRA
AbyrgSarmaSur: Hannes Baldvinsson. AfgreiSsla: SuSurgötu 10, SiglufirSi,
sími 71294. Árgjald 75 kr. — Prentsmiðja Björns Jónssonar h.f. Akureyri
★
Allir SiglfirSingar kannast viS
Harald Þór FriSbergsson vél-
smíðameistara, eða Halla Þór,
eins og hann er nefndur í dag-
legu tali. Og þeir eru ófáir, sem
hann hefur einhvern tíma gert
greiða, því að hann er annálað-
ur greiðamaður. Haraldur átti
sextugsafmæli hinn 19. febrúar
sl., og í tilefni af því fór frétta-
maður blaðsins nýlega á fund
hans og lagði fyrir hann nokkrar
spurningar.
— Ert þú Siglfirðingur að œtt,
Haraldur?
— Nei, ég er fæddur á ísa-
firði. FaSir minn, FriSberg Stef
ánsson járnsmiður, fluttist til ísa
ist faðir minn til Reykjavíkur,
og þar ólst ég upp.
— Þú ert þó ekki úr þessu
jrœga aðalsmannahverfi Reykja-
víkur, Vesturbænum?
— Jú, það stendur heima, seg-
ir Haraldur og brosir við. Og
hvað sem menn gera að gamni
sínu um Vesturbæinga, þá verð-
ur því ekki neitað, aS Vesturbær
inn var skemmtilegur í gamla
daga, og gaman að vera þar ung-
ur.
— Þá hefur þá líklega lœrt vél
smíðina í Reykjavík?
— Eg lærði í Hamri, réði mig
síðan að loknu námi til danska
félagsins Kampmann, Kerulf og
Sakse, sem á þeim tímá kom tals-
vert við sögu hafnargerða hér,
einkum byggingu hafnarþilja úr
járni, og var með dýpkunarskip-
Haraldur við rennibekkinn

Haraldur Þór Friðbergsson sextugur
fjarðar að loknu járnsmíðanámi
í Reykjavík, og setti þar upp járn
smiðju. Hann var norðlenzkur
að ætt; í prentaðri heimild, sem
ég hef athugaðj er ætt hans talin
úr Fljótum, en ég held, að hún
sé vestan af Skaga. MóSir mín,
Agnes Gestsdóttir, var sunnlenzk,
úr Hreppum í Árnessýslu.
— Þú telst þá líklega ísfirð-
ingur?
— Eg er fæddur ísfirSingur.
Eg átti þó ekki heima á ísafirði
nema til sex ára aldurs. Þá flutt-
Kqrnt htfur
AÐ þegar bæjarstjórinn á Sauð-
órkróki hafi eitt sinn komið
■ Jöfnunarsjóð tif að kría út
fé, hafi hann mólað óstand-
ið heima fyrir mjög dökkum
litum og kveðið svo fast að
orði, að fólk hefði varla i
sig né á. Helgi Hannesson
mun þó hafa sagt, að ekki
bæri útlit bæjarstjórans þess
mcrki. Spratt þó bæjarstjóri
knólega úr sæti sinu, vott
sér fram að dyrunum og kall-
aði: „Guðjón, komdu hing-
að og lofaðu manninum að
sjú þig."
in Uffe og Idu á sínum vegum
hér. Eg byggði bryggjuna í Borg
arnesi á vegum þess félags árið
1928, fór síðan hingað til Siglu-
fjarðar til að vinna við lagfær-
ingu á Hafnarbryggjunni, en
mistök höfðu orðið við bygg-
ingu hennar. Héðan var svo ferð
inni heitið til Hollands á vegum
fyrirtækisins, sem hafði með
höndum framkvæmdir þar. En
úr því ferðalagi varð ekki neitt.
Hér stöðvaðist ég, og hér er ég
búinn að vera hátt í fjörutíu ár.
Þegar ég kom hingað, var mikill
skortur hér á járniðnaðarmönn-
um, t. d. enginn, sem kunni að
sjóða með gasi, enginn, sem
kunni að fara með loftpressur
og ýmis önnur tæki. ÞaS vant-
aði jafnvel menn, sem kynnu
nokkur veruleg skil á tækjum og
útbúnaði síldarverksmiðja. NorS
menn, sem hér störfuðu að þessu,
einokuðu alla kunnáttu í með-
ferð þessarra tækja eins og þeir
gátu. Það leit beinlínis út fyrir
að þeir vildu koma í veg fyrir,
aS íslendingar lærðu með þau
að fara.
— Þú hefur þá hœtt störfum
hjá þessu danska félagi fljótlega
eftir að þú komst hingað?
— Já, ég réðist til norsks fé-
lags, sem byggði S. R. 30, og
vann þar um nokkurn tíma. En
árið 1931 fór ég til RauSku, og
hef verið þar síðan, fyrst í verk-
smiðjunni og á verkstæðinu síð-
an hærinn keypti það af Olsen.
Eg hef sem sagt verið undir
Snorra Stefánsson gefinn mest-
alla mína tíð hér, — og rétt er
að bæta því við, að ég hef alltaf
kunnað vel við Snorra. Eg held
að okkur hafi aldrei greint á svo
teljandi sé, enda var Snorri frá-
bær yfirmáður. Annars voru
þarna í Gránu og RauSku fleiri
ágætir menn, sem voru yfirmenn
mínir, svo sem Goos, Steindór
Hjaltalín og SigurSur Kristjáns-
son.
— Voru það ekki viðbrigði
fyrir þig að flytjast liingað úr
Reykjavík, ungur maður og ó-
vanur fásinninu?
— Þú átt líklega v.ið viðhorf
mitt sem ungs manns úr Reykja-
vík til lífsins í þorpi úti á landi.
Nei, ég held að ég hafi ekki sakn
að mannfjöldans eða félagsskap-
ar. Mér fannst að ýmsu leyti
frjálslegra og skemmtilegra hér.
Mér hefur alltaf fundist gott fólk
hér og kunnað vel við mig. YeS-
urfarið hér og snjórinn hefur
ekkert þjakað mig, nema ef vera
skyldi núna allra síðustu árin,
að mér hefur fundist snjórinn og
vetrarríkið þreyta mig ofurlítið
stundum.
— Haraldur kvæntist árið
1930 Sigrúnu Stefánsdóttur frá
Berghyl í Fljótum. Þau eignuð-
ust sex drengi, misstu einn, en
hinir allir, Agnar, Stefán, Ólaf-
ur, Björn og SigurSur, eru upp-
komnir og búsettir hér í bænum.
Sigrún lézt árið 1959.
TaliS berst að sonum Harald-
ar, sem allir hafa fetað í fótspor
föður síns að því leyti, að þeir
hafa lagt fyrir sig járniðnað eða
meðferS véla.
— Eg held, að þetta sé ætt-
gengt! segir Haraldur brosandi.
Eg man ekki eftir einum einasta
manni, sem ég þekki úr föðurætt
.inni minni, sem ekki er eitthvað
við járn og vélar riðinn. Meira
að segja kvenfólkið í ættinni hef-
ur frekast hyllzt til að giftast
járniSnaðarmönnum. Svei mér,
ef þetta er ekki bara í blóðinu!
Þótt Haraldur sé orðinn sex-
tugur, er hann enn léttari á sér
og sneggri í hreyfingum en marg
ur, sem er tuttugu árum yngri.
— Mjölnir óskar honum til ham-
ingju í tilefni af afmælinu, þótt
nokkuð sé umliðið síðan þaS
var, og veit að hann mælir þar
fyrir hönd mjög margra SiglfirS
inga, sem bera hlýhug til þessa
glaðværa, greiðvikna og starf-
sama heiðursmanns.
Mödé tapt jofot oo Ktt
Vinna við jarðgöngin gegnum
Strákafjall heldur stöðugt áfram
og er lengd þeirra orðin 430—
440 m. Vinnan hefur gengið vel
og slysalaust. Þó myndu afköst
hafa orðið nokkru meiri ef vél-
ar allar hefðu alltaf verið í lagi.
Álag á vélar er þarna mikið og
því hafa bilanir smærri og stærri
orðið all tíðar og það dregið
nokkuð úr afköstum verkamann-
anna. Þá hefur hinn harði vetur
gert nokkur strik í reikninginn,
fannfergi hefur tafið ferðir fram
og aftur, frostið hefur tekið af
vatnsrennsli til boranna svo þurft
hefur að flytja vatn í tönkum að
göngunum.
Verzlunin
BLÁFELL
ó Sauðórkróki
selur
M J Ö L N I
í lausasölu.