Mjölnir - 17.03.1972, Blaðsíða 4

I
Kvittað fyrir kveðju
Um nokkurt árabiJ hafa birzt
í ýmsum íhaldsblöðum lands-
ins langhundar nokkrir, ritaðir
af einum helzta hugmyndafræð-
ingi íhaldsins, Þox-móði Run-
ólfssyni. Yfirleitt hafa menn
ekki talið ástæðu til að elta ól-
, ar við þessi skrif hans. En í
nýlega útkomnum Siglfirðingi,
sem nú virðist risinn upp l'rá
dauðum, veitist Þormóður að
mér persónuiega og sé ég mér
ekki annað fært en að svara
honum nokkrum orðum.
Salau á m. b. Siglfirðingi.
Þormóður fuiiyrðir, að við
Jóhann G. MöJJer berum ábyrgð
á því, að togbáturinn Sigifirð-
igur var seidur úr bænum.
Þessum ósannidum visa ég til
föðurliúsanna. Þeir, sem ábyrgð
ina bera og sáu um söiuna, voru
auðvitað Iiinir svokölluðu eig-
endur skipsins, eða Iiiuthafarn-
ir í Siglfirðingj li. f. En því
nefni ég þá „hina svokölluðu
eigendur“, að þeir lögðu <aðeins
fram innan við þriðjung af út-
borgunarverði skipsins, þegar
það var keypt hingað. Mismun-
inn lagði Siglufjarðarkaupstað-
ur til, af vátryggingarfé b. v.
Elliða, án þess þó að öðlasl
eignaraðild að skipinu, eða
áhrifarétt á útgerð þess. Þó
fyigdi það skilyrði, að skipið
skyldi gert út héðan og legöi
afla sinn hér á land.
En gleymt er þá gleypt er, og
þegar „eigendurnir" sáu fram
á liðlega þrítugfaldan hagnað
af hlutafé sínu við að selja
skipið ur bænum, var ógeriegt
að fá þá ofan af því. Vátrygg-
ingarféð var látið fylgja með
í kaupunum og varð fjármála-
ráðherra að skerast í leikinn,
til þess að féð fengist endur-
greitt.
Við Jóhann reyndum að koma
í veg fyrir að skipið yrði selt
úr bænum, með því að beita
okkur fyrir því í stjórn SR, að
skipið yrði keypt til hráefnis-
öflunar fyrir frystiliúsið. Sú
hugmynd fékk vægast sagt veik-
ar undirtektir og verstar þó
hjá flokksbróður Þormóðs,
Sveini Benediktssyni, sem
kvaðst algerlega andvígur því
að skipið yrði keypt. Þó tókst
tvívegis að fá samþ. í stjórn-
inni að gera tilboð í skipið,
en þeim var báðum hafnað af
„eigendunum“, sem kusu held-
ur að selja skipið til Isafjarðar.
Það þarf því meira en litla
,,liundalógik“ til að halda því
fram, að við Jóhann berum
einhverja ábyrgð á þeirri sölu.
Dæmið sannar hins vegar,
eins og reynslan isrvo oft áður,
að á hið margrómaða einka-
framtak í atvinnulífi bæjarins
er óvarlegt að treysta. Þar eru
stundarhagsmunir ávallt látnir
sitja í fyrirrúmi og augunum
lokað fyrir þeim afleiðingum,
sem það hefur á atvinnulíf
byggðarlagsins.
Tvær tillögur.
Á fyrsta fundi, sem haldinn
var í stjórn SR, eftir að Sigl-
firðingur var seldur úr bæn-
um, flutti ég tillögu, sem samþ.
var með öllum atkv. Efni till.
var á þá leið, að samþ. var að
leita eftir leigu á skipi af
heppilegri stærð, innlendu eða
erlendu, sem gera skyldi út til
hráefnisöflunar fyrir hrað-
frystihúsið. Jafnframt að kanna
möguleika á, að flytja hörpu-
disk af veiðisvæðunum hér
fyrir vestan, til vininslu hér.
Árangurinn er nokkur tonn
af hörpudiski, en ekkert hefur
verið gert til að útvega leigu-
skip.
Á siðasta fundi verksmiðju-
stjórnar flutti Jóhann tiiiögu
þess efnis, að heimila fram-
kvæmdastjóra að gera allt sem
hann telur skynsamlegt í því
skynj að útvega hraðfrystihús-
inu hráefni. Þessi tiliaga var
einnig samþ. samhljóða, svo að
sjá má að þá, sem með fram-
kvæmdavaldið ifara hjá verk-
smiðjunum, skortir ekki heimild
ir til aðgerða eða kröfur frá
okkur Siglfirðingunum 1 verk-
smiðjustjórn, enda höfum við
á hverjum fundi, sem haldinn
hefur verið í haust og vetur,
brotið upp á umræðum um hrá-
efnisskortinn hjá hraðfrystihús-
inu. En framkvæmdavaldið sit-
ur í Reykjavik, í höndum
framkvæmdastjóra og formanns
verksmiðjustjórnar, og fjarri at-
vinnutækjunum og efiðleikun-
um, og það er vafalítið meðal
annars orsökin fyrir því, hve
allar aðgerðir til úrlausnar
verða sviifaseinar og koma að
litlu gagni. Hugmyndin um
stækkun útgerðarfél. Þormóður
rammi h. f. er m. a. ætiað að
ráða bót á þeim vanda og von-
andi tekst, að hrinda þeim
áformum, sem þar eru á prjón-
unum, í framkvæmd sem allra
fyrst.
Þormóður gefur í skyn að
um einhvern ágreining sé að
ræða milli okkar Jóhanns inn-
a verksmiðjustjórnar. Það eru
tilhæfulaus ósannindi. Sam-
vinna okkar, í málum er snerta
Siglufjörð, hefur að mínum
dómi vferið góð og ég sé ekki
ástæðu til að ætla annað, en að
svo verði áfram.
Salan á b. v. Hafliða
Þá víkur Þormóður að af-
stöðu okkar Álþýðubandalags-
manna í isambandí við söluna
á b. v. Hafliða og gefur í skyn,
að ástæðan til þess að Hafliði
liggur nú bundinn við bryggju,
sé sú, að við vorum á móti því
að selja hann.
Það rétta í því máli er, að
við vorum allir, sem um það
mál fjölluðum, samimála um að
selja skipið, en við Alþýðu-
bandalagsmenn vildtim fá það
tryggt, að annað skip fengizt
í þess stað, áður en salan færi
fram. Þess vegna greiddum við
atkvæði gegn sölunni, þegar
málið var afgreitt í stjórn SR
og bæjarstjórn.
En það var samþykkt að
selja skipið!
1 bæjarstjórn var salan samþ.
með 6 atkv. gegn 3 og í stjórn
SR með 6 gegn 1, þannig að %
af fulltrúum þeirra aðila, sem
eiga skipið, samþykktu söluna.
Af hverju var skipið þá ekki
selt? Varla hefur það verið af
hræðslu við okkur Alþýðu-
bandalagsmenn. Nei. sannleik-
urin er sá, að það var, ekki
liægt að iselja skipið á þessum
tíma, hvað sem kann að verða.
En rógstungur reyna að læða
að þeim ósannindum, að af-
staða Alþýðubandalagsins hafi
ráðið þar einhverju um.
Hitt er sjálfsagt að viður-
kenna, að við gerðum okkur
vonir um, að unnt yrði að gera
Hafliða . út, þar til þau skip,
sem áttu að leysa liann af
liólmi, væru komin til bæjar-
ins. Okkur skjátlaðist í þeim
efnum og tekur sárt að ,sjá
skipið nú bundið við bryggju.
En það finnst mér mannlegra
að viðurkenna, heldur en að
hælast um yfir því hvernig
komið er ifyrir Hafliða, eins og
Þormóður gerir, í von um að
geta gert pólitíska andstajðinga
tortryggilega í augum þeirra,
sem ekki hafa fylgst með þessu
máli sem skyldi.
Engum er alls varnað
Langhundar Þormóðs hafa af
flestum, sem nennt hafa að lesa
þá, þótt fremur ómerkilegir.
En skemmtisagan, sem Þormóð-
ur endar ritsmíð sína í Sigl-
firðingi á, bendir til þess, að
hann ætti í framtíðinni að
snúa sér að annarri grein rit-
starfa, en hann hefur verið að
bagsa við að undanförnu, sem
sé skáldsagnagerð. Þar virðist
hann luma á leyndum liæfileik-
leikum, og hver veit nema hann
gætj með tímanum k.rækt sér
í listamannalaun, eins og hinar
kerlingarnar, sem haldnar eru
álíka ritræpu og hann.
Hannes Baldvinsson
er heimskunn gæðavara.
GÓLFDÚKAR
GÓLFFLÍSAR
GÓLFTEPPI
við allra hæfi.
Kaupfálag
Skagfirðinga
Byggingavörudeild.
Sauðárkróki — Sími 95-5200
Mjölnir
Tilkynning frá Stofnlánadeild
landbúnaðarms
um lánsumsóknir á árinu 1972
1. Vegna framkvæmda, annarra en vélakaupa:
Lánsumsóknir skulu hafa borizt ba.nka.mrm fyrir
29. febrúar n. k.
Umsókn skal fylgja teikning og nákværn lýsing á
framkvæimdinni, þar sem meðal annars er tilgreihd
stærð og byggingarefni. Ennfrenrur skal fylgja
umsögn héraðsráðunautar, skýrsla um búrekstur,
svo og veðbókarvottorð.
Lánsloforð, sem veitt voru á síðasthðnu ári, falla
úr gildi 29. febrúar n. k. hafi bankanum eigi
borizt skrifleg beiðni um að fá lánið á þessu ári. <
Engin ný skýrslugerð þarf iað fylgja slíkum end-
umýjunarbeiðnum.
Skjöl, sem borizt hafa vegna fnamkvæmda á ár-
inu 1971 og ekki voru veitt lánsloforð um á því
ári, verður liitið á sem lánbeiðnir fyrir 1972.
2. Vegna velakaupa.
Vegna mikillar aukningar á lánveitingum á sl. ári
til vélakaupa, verður nú að sækja um lán fyrir-
fram til vélakaupa, sem fyrirhuguð eru á þessu
ári. Lánsumsóknir skulu hafa borizt bankanum
fyrir 20. marz n. k.
Lánsumsóknum bænda vegna dráttarvélakaupa
skal fylgja veðbókarvottorð, búrekstrarskýrsla
og upplýsingar um verð og tegund vélar.
Lánsumsóknum ræktunar- og búnaðarsambánda
vegna kaupa á vinnuvélum skal fylgja upplýsing-
ar um verð og tegund vélar og greinargerð um
þörf á kaupunum.
3. Lánsumsóknir vegna framkvæmda á árinu 1973.
Bændum er gefinn kostur á að sækja nú um lán,
vegna fyrinhugaðra framkvæmda á árinu 1973.
Þeim umsóknum skulu fylgja sömu gögn og
vegna lánsumsókna 1972, að undanskildum teikn-
ingum. Svör við þessum lánsumsóknum ættu að
geta 'komizt til bænda síðar á þessu ári.
Reykjavík, 21. janúar 1972.
BÚNAÐAKBANKI ISLANDS
STOFNLÁNADEHLD LANDBÚNADAKINS
Tilkynning frá umboði Almanna-
trygginga á Siglufirði
Hér mieð skal vakin athygli á ákvæðum laga nr.
69/1971, um breyting á lögum um almannatrygg-
ingar nr. 67/1971, um tryggingu lágmarkstekna
elli- og örorkulífeyrisþega, en samkvæmt þeirn eiga
þeir elíi- og örorkulífeyrisþegar, sem hafa haft
lægri tekjur á árinu 1971 að viðbættum elh- og ör-
orkulífeyri 1972 en kr. 120.000,00, rétt á að sækja
um hækkun á lífeyri sínum, svo þessu tekjumarki
verði náð. Tilsvarandi gildir um hjón, ien þá er
miðað við 216.000,00 kr. árstekjur.
Við framvísim tekjuvottorð frá skattstjóra mun
umboðið veita þeim er þess óska, aðstoð við að
sækja um umrædda hækkun, og verður þá aðstoð
veitt eftir nánara úmtali.
Um trygging lágmarkstekna, bamalífeyris o. £1.,
er að öðru leyti bent á götuauglýsingar.
Bæjarfógetinn á Siglufirði, 21. febrúar 1972.
ELÍAS I. ELlASSON