Mjölnir - 14.04.1972, Blaðsíða 4

Slettu aurnum óspart,
alltaf loðir eitthvað við
Eitthvað þessu líkt virðist
vaka fyrir Þormóði Runólfs-
syni í endurteknum ósann-
inda-vaðli hans, um afstöðu
mina i stjórn S.R., varðandi
kauptilhoðið i m.s. Siglfirðing.
Ég hélt að fyrri grein hans
hefði stafað af vanþekkingu á
gangi mála, en hin siðari leiðir
í ljós, að tilgangur hans er sá
einn að sletta auri á andstæð-
ing.
Þormóður kallar fyrra tilboð-
ið, sem stjórn S.R. samþykkti,
„afkáralegt sýndartilboð.“ Það
var þó ekki afkáralegra en svo
að þáverandi framkvæmdastjóri
SR, lýsti yfir þeirri skoöun
sinni, á siðari fundinum mn
þetta mál, og eftir viðræður
við iframkvæmdastjóra Siglfirð-
ings, að hefði tilhoðið verið
1 milljón hærra, hefði það að
öllum líkindum fengist sam-
þykkt. Með tilliti til þessara
upþlýsinga framkv.stj. var síð-
ara tilboðið hækkað um 3 milj.
Þormóður endurtekur þau ó-
sannindi, að tilhoð SR hafi ver-
ið mörgum milljónum lægra,
en skipið var selt fyrir. Hann
veit þó fullvel, að undanþegnar
í tilboði SR, voru snurpinætur
(m.a. loðnunót), sem voru að
brunabótamati 2,6 miljónir og
söluverðmæti þeirra talsvert
mikið meira að dómi eigenda.
Kauptilboð SR var þar af leið-
andi samsvarandi a.m.k. 26
miljónum og mismunur á tilboð
um því tiltölulega litill. En
engin ástæða var fyrir SR til að
kaupa þessar nætur með skip-
inu, þar sem það hefði ein-
göngu verið notað til togveiða.
Þá þvælir Þormóður um það
í grein sinni að Eysteinn Jóns-
son hafi afsalað okkur Jóhanni
umráðum yfir atkvæði sínu í
sambandi við skipakaupin, en
fullyrðir um leið að engin sam-
staða hafi verið milli okkar
Jóhanns í málinu. Hvor okkar
Eysteins? Spyr sá sem ekki
veit. Nei, þetta er, eins og flest
átti þá að ráða yfir atkvæði
annað í grein Þormóðs upp-
spuni frá rótum. Báðar tillög-
urnar um tilboð í skipið voru
fluttar af okkur Jóhanni sam-
eiginlega. Þeir Eysteinn Jóns-
son og Tryggvi Helgason
greiddu atkvæði með okkur, en
flokksbróðir Þormóðs, Sveinn
Benediktsson greiddi atkvæði á
móti. Honum fannst verðið allt-
of hátt.
Þormóður spyr hvort ég líti
svo á, að menn, sem hefja at-
vinnurekstur, séu siðferðilega
skuldbundnir til að halda hon-
um áfram æfi’langt. Ég veit ekki
til, að ég hafi nokkurntíma lát-
ið það álit í ljós. Hitt er eng-
in launung, að ég lít svo á, að
það bæjarfélag, sem hefur
milligöngu um útvegun atvinnu-
tækja og veitir bein fjárfram-
lög til einstaklinga í því skyni,
eigi talsverðar siðferðislegar
kröfur á hendur þeirra sömu
einstaklinga, a.m.k. svo, að ekki
sé litið á það sem sjálfsagðan
hlut, að þessi atvinnutæki séu
seld úr bænum þegar ein-
staklingunum þykir henta, án
tillits til hagsmuna bsejarfélags-
ins eða bæjarbúa.
Þormóður virðist halda að
seta mín í stjórn SR, um lið-
lega eins árs skeið, sé aðal-
orsök til hinnar „litlu reisnar'1,
sem er yfir starfsemi þeirra
fyrirtækja, er undir stjórnina
heyra. Ég vænti þess þá, að
hann hafi í þessu mati sínu,
talið mér til tekna hlutdeild
mína í því, að aldrei áður hef-
ur jafnmikið hráefni verið
keypt fyrir Sigló-verksmiðjuna
og að loks er nú búið að taka
skip á ledgu til hráefnisöflunar
fyrir frystihúsið. Það hefur
liinsvegar læðst að mér sá grun
ur, að imeð aurkasti sinu á mig,
hafi Þonmóður ætlað nokkrum
slettum að lenda á aðra og
honum skyldari aðila, og ýta
ummæli hans um útgerð b.v.
Hafliða og „ráðamenn hér í
bæ“, undir þann grun. Hitt
veit ég að Þormóð skortir all-
an manndóm og réttsýni, til að
dirfist að gagnrýna ráðslag
þeirra flokksbræðra sinna, sem
raunverulega hafa ráðið atvinnu
tælijum þeim sem um hefur
verið rætt.
Að lokum þetta Þormóður. Þú
kvartar undan því, að ég hafi
reynt að gera of lítið úr
þinni persónu í svari mínu. 1
því sambandi vil ég aðeins
minna þig á, hver upptökin
átti að þessum deilum. Ég er
hinsvegar það pennalatur mað-
ur, að ég læt þessum blaðaskrif-
um lokið af minni hálfu. Ef
þú aftur á móti telur þig eiga
eitthvað vantalað við mig, er ég
reiðubúinn til að eyða eins og
einni kvöldstund með þér í
einhverju samkomuhúsi bæjar-
ins, til að ræða þessi mál og
önnur er þér kunna að liggja
á hjarla. Gætum við og gefið
þeim bæjarbúum, er áhuga
kynnu að hafa, kost á að hlýða
á þær umræður.
Hannes Baldvinsson
Mjölmr
„Siglfirðingur" boðinn velkominn
Áríðandi orðsending
til útsvarsgreiðenda og kaupgreiðenda í Siglufirði
Bæjarráð hefur ákveðið að innheim(ta útsvör i
Siglufjarðarkaupstað eftir 29., 30., 31., og 32. grein
tekjustofnalaga frá 17. naarz 1972, sem hljóðar
efnislega á þessa leið.
1) Fyrirframgreiðslur:
Greiða ber sem svarar helmingi útsvars viðkom-
anda fyrra árs (1971) í fimm gjaldögum: 1. febr-
úar, 1. marz, 1. apríl, 1. maí, og 1. júní.
2) Lokagreiðslur:
Álagt útsvar ársins 1972, að frádregnum fram-
anrituðum greiðslum, ef innltar hafa verið af hendi,
ber að greiða með fimm jöfnum afborgunum: 1.
ágúst, 1. september, 1. október, 1. nóvember og 1.
desember.
3 Viðurlög:
Sé efcki staðið í skilum með afborgun á lögtil-
skyldum gjaldaga er útsvarið allt í gjaldaga fallið
15 dögum síðar, þó ekki fyrr en 15. n. m. Bf af-
borgun er ekki greidd eftir lögum þessum, áður en
2 mánuðir eru liðnir frá gjaldaga „skal greiða sveit-
arsjóði dráttarvexti af því sem ógreitt er, 1^%
fyrir hvem mánuð eða brot úr mánuði, sem líður
þar fram yiir gjaldaga, unz gjaldið er að fullu
greitt.“
4) Kaupgreiðendum,
ber að skila lista yfir starfsfólk, halda eftir út-
svarsgreiðslum af launum starfsfólks og er aJthygli
þeirra hér með vakin á 30. gr. greindra laga, staf-
hðum a-m, þar sem ábyrgð þeirra og skylda í þess-
nim efnum er nákvæmiega tilgreind.
Siglufirði, 14. apríl 1972
BÆJARGJALDKERINN, Siglufirði
Blaðið „Siglfirðingur“, sem
sem legið hefur í dái i mörg
ár, hefur tvívegis komið út á
því, sem af er þessu ári. Ýms-
ir velta því nú fyrir sér, hvað
þessum fjörkipp valdi, alveg
eins og menn veltu því fyrir
sér á Viðreisnartimanum, hvers
vegha bláðsnepillinn kæmi ekki
út.
Það er samt ekkert dular-
fullt við þetta. Orsök þess, að
útgefendur blaðsins sáu sér
ekki fært að gefa það út á Við-
reisnarárunum, er vitanlega sú,
að ef þeir hefðu gert það,
hefðu þeir neyðzt til að skýra
frá aðgerðum, eða réttara sagt
en þegjandi eftir á 12 ára „við-
reisnar" tima.
En fleira kemur til. Aðstand-
endur Siglfirðings hafa fengið
veður af því, að ríkisstjórnin
og þingmeirihluti hennar hefðu
í undirbúningi að ríkisstyrkja
dreifbýlisblöðin. Og þeir hafa
ekkert á móti ríkisstyrkjum, ef
þeir græða á þeim sjálfir. Þetta
er enginn sérstakur veikleiki
útgefenda Siglfirðings. Þetta á
við um íhaldið á Islandi yfir-
leitt. Sést það bezt á því, að
svo til allur atvinnurekstur,
sem rekinn er á tslandi á veg-
um svonefndra einkaaðila, hef-
ur verið fjármagnaður með
aðgerðarleysi Viðreisnarstjórn- . peningum úr opinberum sjóð-
arinnar í atvinnumálum og öðr-lum og rikisbönkum, og rekstr-
um málum, sem snerta Siglu-
fjörð. Líklega hefði meira að
segja verið heimtað af þeim, að
þeir héldu uppi vörnum fyrir
viðreisnina. Til þessa hafa að-
standendur blaðsins ekki treyst
sér, sem ekki er heldur von,
að er það þeim til sóma.
Einnig ber á það að líta, að
siglfirzkum íhaldsmönnum er
miklu eiginlegra og eðlilegra að
finna að og nördra yfir því,
sem aðrir gera, heldur en að
aðhafast nokkuð sjálfir. Og þar
sem flokkur þeirra er nú í
stjórnarandstöðu, liggur beint
við fyrir þá að þjóna nöldurs-
náttúru sinnj með því'að setja
saman skæting um ríkisstjórn-
ina á meðan þeir bíða eftir því
að sú hin sama ríkisstjórn veiti
þeim þá ásjá og fyrirgreiðslu,
sem þeir biðu árangurslaust
inum hefur verið hagað þann-
ig, að minnsta kosti þegar í-
haldið hefur stjórnað, að eig-
endurnir svonefndu hafa fengið
að hirða ágóðann af rekstri
tækjanna, ef einhver hefur ver-
ið, og raunar líka að draga út
úr þeim stórfé þó að þau hefi
verið á hausnum. En hafi verið
um veruleg töp að ræða, hefur
íhaldið flýtt sér að „þjóðnýta“
töpin, þ.e. styrkja fyrirtækin
með almenningsfé. Virðist þetta
vera sú eina þjóðnýting, sem i-
haldið aðhyllist.
En hvað sem þessu líður, er
ástæða til að bjóða „Siglfirð-
ing“ velkominn á fætur aftur.
Vonandi verður hann liflegri
sem ríkisrekið blað, heldur en
hann var meðan hann átti til-
veru sína undir framtaki út-
gefenda.
Páll Ásgrímsson áttræður
Páll Ásgrímsson verkamaður, I af málum verkalýðs og vistri
Mjóstræti 2, Siglufirði, varð { manna í Siglufirði, og á að baki
Bókasafn Gunnars Jóhannssonar komið
Bókasafn Gunnars Jóhanns-
sonar, sem erfingjar hans á-
nöfnuðu Verkalýðsfélaginu Vöku
er nú komið til Siglufjarðar.
Mun það vera nálægt tveim
þúsundum binda af ágætum
bókum.
Ekki mun enn hafa verið
tekin ákvörðun um, hvar safn-
ið verður sett upp né hvernig
það verður nýtt, enda er það
alveg nýkomið norður.
★
áttræður hinn 21. marz sl.
Þótt Páll hafi auðvitað mátt
reyna ýmiskonar mótlæti á sín-
um áttatíu árum, er hann
samt mikill gæfumaður, þegar
á gllt er litið. 1 þeim einka-
málum, sem ráða úrslitum um
persónulega giftu hvers manns,
hefur flest orðið honum til íar-
sældar. Hann hefur verið vel
kvæntur, heimilislíf hans hef-
ur alltaf verið til fyrirmynd-
ar og börn hans hafa komizt
hvert öðra betur til manns.
Páll hefur mikil afskipti haft
áratuga starf í samvinnusam-
tökum og verkalýðssamtökum
bæjarins og stjórnmálasamtök-
um vinstri manna. Og fullyrða
má, að einnig á þeim vettvangi
hefur gæfa fylgt handtökum
hans. Því veldur hófsemi hans
og sanngirni, ásamt ágætri
greind.
Mjölnir óskar Páli til ham-
ingju í tilefni af afmælinu, og
þakkar honum liðveizluna i bar
áttunni fyrir sameiginlegum á-
hugamálum.
Andlát
Frú Oddný Jóhannesdóttir,
Túngötu 39, Siglufirði, lést
hinn 12. þ. mán. Oddný var
á 72. aldursári er hún lést.
f
Einar Indriðason, Hlíðarveg
44, Siglufirði, fyrrverandi verk-
stjóri, lést aðfaranótt 13. apríl.
Hann var á 74. ári er hann lést.
Siglfirðingur
kvartar yfir afskiptaleysi Ragn-
ars Arnalds og Ólafs Jóhannes-
sonar af málefnum bæjarins.
Þvl skal nú spurt:
1. Hvaða ríkisstjórn yfirtók
skuldir Rauðku, 24 millj. kr.?
2. Hvaða ríkisstjórn jók hlutafé
Þormóðs ramma með 28 millj.
kr. ríkisframlagi?
3. Hvaða ríkisstjórn fékk sam-
þykkt lög um tekjustofna sveit-
arfélaga í það horf, að nú er
hugsanlegt, að Siglufjörður nái
saman endum fjárhagslega?
4 — MJÖLNIB